Freyja - 01.02.1902, Blaðsíða 17

JrKJSYJA
17
■
UM DYRSEGULMAGN
(TJtdráttur fir smáritgjörð eftir próf. Willy Reichel, þýzkt).
Þýtt úr Kringsjaa af St. Sigfússyni.
-----:o:----
Prófessorinn, sem sjálfur er segulmagnari byrjar með þvi, að flytja
grein þ.i, sem hið nafufræga „Brookhaus-lexikon“ Þjóðvorja (18J8) hef-
ur um lækninga segulntagnanina er svo hljóðar;
„ Dýrsegulmagn, lífsegalmagn, sem einnig er Mesmers kenning, er
einkennilegur náttúrukraftur, sem sýna iná og ílytja úr einunt manni í
annan og svo hagnýta í lækningaskyni. Hinn dularfulli aðdráttur sent
segulsteinninn hefur á járnið, vakti þegar í fornöld eftirtekt læknannai
og leiddi til þess að steinninn var tekinn upp í (yfjaforðabúrið. Seinna
meir voru niargar tilraunir gerðar til að sýna lilirif hins almenna seg-
ulsteins á líkama mannsins. Nafnkunnastur í þeirri grein varð" Franz
Mosiner 1773, nótaði hann almenna segulsteinstaii til að lækna ýmsa
sjúkdóma, og þóttist þá jafnframt komast að því, að læknikrafturinn er
ekki sörkcnnilegur segulstálinu cinu, heldur megi framleiða hann í öðr-
um líkömum, einkum þá líkama mannsins. /778 hélt Mesmer til París-
ar, þár fékk hann marga áhangendur cr trúðu á uppgötvan hans, og
1784 skipaði Lúðvík lfi. sjálfur nefnd manna til að rannsaka til hlýtar
hið svo nefnda dýrsegulmagn. í nefiul þeirri voru meðal annars þeir
Franklín cr þá dvaldi þar, og Lavoisier. Nefnd þessi komst nú raunar
að þeini niðurstöðu, að það væri aðallega ímyndunaruflið er mestu réði
þá er til lækninga sjúkdóma kæmi með þessu móti. Þrátt fyrir þetta
náði kenning Mesmers fótfestu á Þýzkalandi jafnvel meðal nafntogaðra
lækna og ffekk þá marga hrifna áhangendur, og enn þann dag í dag,
er fjöldi manna er treysta á segulmagnslækningar. In venjulega aðferð
við segulmagnan er sú, að segulmagnarinn strýkur útréttum höndum
niður á við meðfram holbúk sjúklingsins, ni ður með lærum, ýmist þá
sncrtandi liann með ftngurgónmnum, eða e kki. Við strjúkning þessa
ítrekaða, á nú sjúklingurinn að falla I einskonar svefn eða dá, og er
hann á meðan í nánu sambandi við segulmagnarann. Sjúklingurinn er
vaktur með því að strjúka liann öfugt aftur.
Þagar maður hefur sofnað fyrir ihrif se gulmagnsins, kváðu sálar
öfl manns aukast til stórra muna, hinn sofandi kvað geta þekkt alla llk-