Freyja - 01.02.1902, Blaðsíða 36

FRETJÁ

„Því í skollanura gerirðu það þá ekki?“
Granger ypti Öxlura og'sasrði: „O, sannleikurinn er .sí, Jieid, að
Jiíin er of eftirgefanleg'. Sú kona sem lætur einn mann tæla sig áður en
hún giftist, verður auðveldlega tæJd af ððrnm, þcgar húh er gift, en feg
víl eiga þá konu sem ég má treysta."
„Vesalingurinn, feg vona að þú elskir hana ekki svo mikið aðskiln-
aðnrinn við hana trufli þig.“
„Hlæðu ekki að mfer, Reid, því af öilu hjarta vitdi feg að hön hefði
verið fastari fyrir.“
,,0 jæa, þetta er svei mfer gottf En hvað ætlarðu nú að segja heivii.
—að þú hafir verið að narra hana?“
„Ó nei, feg gæti ómögulega sfeð hana grita. Jiúti veit að feg á von i
gestum, ég sendi henni línn um að þeir hafi komið feg geti þv' ekki séð
liana fyr en á mánudag, á mánudaginn sendi feg henni aftur línu utn aö
feg hafi verið snögglega kallaður á brott í einbættieerindum og eftir þnð
verð ég ekki á hennar slöðum. .Jíg hef skrifað föður mínum og lofað að
giftast stúlkunni, sem hann Jiefur einatt ætiað mfer, og um Jeið sent
henni formlegt bónorð um bönd hennar, því hjarta á hún ekki til í eigu
sinni. Hefði þessi stúlka staðið stöðug, þá befði ég gifzt fyrir ást. Eyrst-
hún var það ekki fer ög til skollans frá því sjónarmiði, og feg vil beldur
fara til hans með nóga peninga en án þeirra og ungfrú Ward hefut
nóga peninga."
„Hefurðu þá enga meðliðun með stúlkunni sem þú hefur eyðilagt,
og þykist þó elska?“
„Ó jú, ,en sá sem ekki er fær utn ttð standa, verður ;ið falla/ það
er mín skoðun.“ j
„Eg vona að þú standir þá við þá skoðun þína,“ sagði róleg rödd
rétt hjá þeim.“
„AJmáttugi guð/ Ert þú þar, Helen?“ hrópaði (?ranger æðislega og
stökk upp.
„Já, og þakka þfer fyrir lexíuna, sem þú hefur kennt mfer. Það er
lfeleg reglustika sem ekki má nota á biíða vegu. Ef kona, sem lætur
einn mann tæla sig áðnr en hún giftist, verður auðveldlega. tældaf öðr-
um þegat- hún er gift. Þá getur sá maður, sem flagar og lýgur að einni
konu áður en Itann giftist, logið að henni og fiagað aðrar þegar liann
er giftur, en ég vil eiga þann mann, sem feg má treysta.“
Það hefði þurft að vera sferlega góður málari sem náð hefði andlits-
dráttum og svip ffrangers rfett á því augnahliki, en Reid stóð sem steini
lostinn.
,,Þú aumkar mig fyrir eyðileggingu tnína, en sá sem ekki er fær
tun að standa verður að falla, eins og þú veizt,“ hfelt Helen áfram og
festi einarðlegu gráu augun sín á augum httns, og hfelt honum föngmnn.