Freyja - 01.02.1902, Blaðsíða 24

PBETJA
24
lengur. Ilann tekur þá það r5ð að fela sig milli greina í tré þar nærri
til að uppgötva hvernig á öllu þessu stæði, og brátt sér hann livcrnifí í
öllu liggur og uppgötvar þjófinn, sem vansði sig ekkiren héit álram að
bera hreiðnr-efniviðinn burtu. Æðisgenginn rýkur ltaiui á þjótinn. með
neíi' og vængjunr og hætti ekki fyr en hann varð algjörlegu urtdan að’
Mta í bardaganura, og snautaði hann þá burtu,
Sá sem áhorfðí og söguna segiv þóttist af viðureign þeirra sannfæi ð-
ur im að báðir liefðu raunar skilið helgi eignarinnar og hið ljóta og.
lága í því að hrifsa £rá náunganum í því skyni að spara sfer dált.iS ö*-
m»k,
St. Sigfósson-
FAR VEL.
Far vel foldin kæra-
far vel hinsta sinn,
% finn sorgir særa
sál og huga' mínn,
grænar grundir, 'hlíð'ar
glepsa þrungin íiöf,
vonir bjartar, bKðar
byrgir þögul gröf.
í EANDSÝ'N VIÐ FÆREY'JA’R',
SS ég rí'sa' f fjarlægð fjöli1
forn, ftr ægi Mánrn,.
ólík tindunií fsafendsy
er við hverfa sáuray
heltiir gTænu, bróraum skseytr
brosa þar við nvergi,-
þau fá iifað aðeins á
íslands seguLbergii
Eh- á sltlcri ayðimörfc
enga/tign að lífa,-
—þú her eirt' mín feSra-foFö’
t’aldinn silf'urhvífra—,
Sýbist íöl eg sviðin1 grund
sorgar máPu# stöfum,
3g' því líkasf, langt að sjá
taktum. dhuðra. gröfum.
lA’.itNlR,