Freyja - 01.02.1902, Blaðsíða 31

<K<1>
<t><R
<l>
<fc
<i>
<t>
<I>
<l>
<l>
<l>
EIDUR HELENAR HARLOW
EFTIR
LOIS WAISBROOKER
ílöfand að „Alice Vale“ „Réttindi kvenna“ o. s. frv.
(Níunda útg&fa.)
ÞÝÐANDI:
MARORJET J. BENEDICTSSON.
I. KAPITULI.
HÍJN VAKNAR.
Meðan geislar tunglsins lýstu upp stofuna í litla húsinu, gengu elsk-
endurnir fram og aftur endur fyrir löngu — svo löngu, að nú sit.ur hún
heima, þúsundir mílna frá þeim bletti, sem þeim var þ& kærari en allir
aðrir blettir & jörðunni, — heima, þar sem raddir barnanná tæptu &
orðinu: Am-ma!
Fallega jarpa hárið, sem þá liðaðist niður utn liáls ltenntir og lterð-
ar er nú blandað livítum þráðum, skift yflr miðju enni og vafið up)>
þétt og tilgerðarlaust aftan í hnakkanum.
En það er ekki nútíðin, heldur liðin tíð, ekki um reynzlu fullorðius
áranna, heldur og ótortryggnu saklausu æskutta, sem saga vor fjallar
um.
Elskendurnir gengu fram og aftur, og tunglskinið varpaði skugga
þeirra á gluggann í litlu setustofunni í gegnum vafningsblómaflækjuna
sem teygði sig upp með gluggarúðunum. En inni f stofunni sat kona
sem enn þá var í blóma lifsins, og þó bar andlitið vott um snemmfengna
lífsreynzlu. Hún sat við lítið borð og fyrir framan hana lá oi>in bók, en
hugur hennar var auðsjáanlega ekki bundinn við innihald bókarinnar,
því augnar&ð hennar var hvarflandi og kvíðafullt.