Freyja - 01.12.1907, Blaðsíða 26

122 FREYJA X. 5.
braut til sigurs, er þér höfðuð áður rutt og helgað og stráð með
hjartablóði yðar!
Á umliðnum öldum, þegar verkamaðurinn var einungis þræll
húsbóndans, risuhér og þar upp einstöku menn, og andmæltu kúg-
uninni kröftuglega. Tilraunir þessara manna misheppnuðust og
sjálfir voru þeireinatt líflátnir, af því að frelsishugsjónir þeirra áttu
ekkert endurskin í sálum fjöldans. Engu að að aíður varð blóð-
ferill þessara frumherja mannlegra réttinda leiðarvísir þeim er á
eftir komu. Þeir hafa verið ,,Excelsiors“ allra tíma, Án þeirra
væri heimurinn enn þá í barndómi sínum, /afnvel Móses, hinn
mikli og sigursæli leiðtogi Gyðinga, komst aldrei inn á liið fyrir-
heitna landið. þrátt fyrir allan þann dýrdarijóma, sem öfgar, hjá-
trú og hindurvitni aldanna hafa ofið utan um nafn hans, entist
honum eltki aldur til að fullkomna verk sitt. Hann féll á vegin-
um og Israelítar urðu sjálfir að sjá fyrir sér eftir fráfall hans. Engu
að síður bjuggu Gyðingar að þeirri byrjun hans gegnum margar
aldaraðir, og það var hún, sem hóf þjóð hans f tölu merkustu þjóða
heimsins.
Sókrates, sem aldrei átti máiungi matar, var lélegur heimilis-
faðir og fékk eiturdrykk að launum fyrir lífsstart sitt, var á mæli-
kvarða heimsins misheppnaður maður. Og þó hefir nafn hans lif-
að gegnum aldirnar, og iærisveinar hans unnu honum, svo að slíks
eru fá dæmi —einmitt mennirnir, sem þekktu hann bezt og um-
gengust hann mest.
Jafnvel Jesús Kristur náði ekki tilgangi sínum, ef trúa skal
sögumvina hans og óvina, um það, að uann hafi virkilega ætlað
sér að verða konungur Gyðinga í líkamlegri merkingu. Taki
maður hina almennu lilið á lífsstarfi hans, verður maður að játa,
að einungis lítíll hluti mannkynsins viðurkennir hann enn þá sem
frelsara sinn. Hafi hann ætlað að mynda eitt bræðrafélag úr öllu
mannkyni, eins og sumir fræðimenn halda fram, misheppnaðist
það einnig, Svo frá þessum þremur hliðum skoðað, fyllir hann
hóp þeirra sem féllu á veginum. Hin undursamlegu áhrif hans á
heiminn liggja ekki í sigrinum sem hann vann, heldur í ósigrinum
og hinni dásamlegu stríðs-aðferð hans og mannást, fyrirgefandi
óvinum sínum mítt í dauðastríðinu. Einmitt þessi eiginlegleiki
hefir mildað hið síngjarna manneðli, þar sem hann nær til og tekur
það föstum tökum. Og fyrir þessi áhrif hans og hans líka, bjarmar
nú af betradegi, þegar bróðurást og mannúð taka við völdum í
heiminum og mannanna börn verða sem ein fjölskylda.