Freyja - 01.03.1908, Blaðsíða 13

X. 8.
FREYJA
197
„Látum oss samt fara gætilega, bræSur. Ilefðuð þer tekið
mig með áhlaupi í morgun sæti ög nú í fangelsi og guð einn veit
hvað fleira það hefði gesað leitt af sör. Ég er stoltur af stillingu
ykkar, drengir,svo farið nú heim, 0g guð blessi yður,” sagði Eossi.
„Augnablik! Meðan hermennirnir höfðu Rossi í haldi, dró
stjórnarnefndin þessa áskorun upp,” sagði maðurinn með skjalið.
„Lesið liana, Luigi,” sagði Rossi ogmaðurinn las:
„Eftir að hafa árangurslaust leitað á náðir þingsins, kóngsins
og páfansmeð því augnamiði að fá þi til að afstýra brauðskattin-
um sem þjóðin fær ekki undir risið og án mótmæla nefndra afla
verðurað lögmn 1. febr. n. k. skorum vör á alla sanna Rómverja,
að kaupa hvorki nö neyta brauðs af neinni tegund, nema þess eins
er börn naúðsynlega þurfa, 0g halda kyrru fyrir í húsum sínum
þenna dag einn tíma fram yfir Ave María, en mæta svo í þúsunda
tali í Coliseum, hungraðir eftir sólarhrings föstu, rneð það eitt í
huga, hversu vér meigum tryggja oss og börnum vorum brauð!”
„Gott! ágætt!” hrópaði fólkið.
„En það vantar undirskrift forsetans,” sagði Luigi og Brúnó
heimtaði penna og fékk Rossi,en Rossi hikaði við hélt pennanum á
lofti ogsagði hægt og alvarlega: „Áður en ég skrifa undir þessa
áskorun verða allir að skuldbinda sig til að mæta á þessum stað og
tíma vopnlausir. Stjórninni væri ekkert kærara en að geta sannað
með okkar eigín breytni að vér séum óeirðarseggir og iögbrjótar,
Vér verðum að sanna heiminum hið gagnstæða. Viijiðþér skuld-
binda yður til að koma vopnlausir?"
„Vér gjörum það,“ hi'ópaði fólkið.
„Earið þá í friði og guð biessi yður,“ sagði Rossi og augna-
bliki seinna voru allir farnir nema gesturinn, sem nú gaf sig fram,
rétti honurn bréf og sagði: ,,Til yðar, herra.“ Rossi tók bröfið
opnaði það og las: „Bréfberinn er Charies Minghelli —einn af
oss. Hann hefir ásett sér að framkvæma hættulegt en heillavæn-
iegt verk 0g í sambandi við það þarf hann yðar fulltingis.11
„Þör kornið frá Lundúnaborg/“sagði Rossi og horfði á gestinn.
„Já, herra.“ „Og þér viljið Þala við mig?“ —„Já herra,“
—„Talið þá,“ sagði Rossi. Gesturinn leit tortryggnislega í kring-
ura sia-og til þeirra Brúnós og konu hans. Svo Rossi benti honum
að fyh ;i.-i sér inn í svefnherbergi sitt. Þar bauð hann honum sæti.
Sjálfu- ettist hann á milli skrifborðs og gluggans ogsagði svo:
IV.
. 'i’ heitið Charles Minghelli?“