Freyja - 01.08.1909, Qupperneq 18

i8
FREYJA
XII. i.
,,Nei, hún hefði haldiS þa'ð guðlega sendingu og viljaö
láta mig taka eitthvað af því handa börnunum. Þau hafa svo
lengigengið alls góðs á mis, “ sagði gamli maöurinn í klökk-
um róm.
,,FarSu með frœnda þinn inn í herbergi þitt, Marcilla,
og láttu honum líða vel þangað til ég kalla á hann,“ sagði
lögmaSúrinn hlýlega. ,,Og mundu það, að'ég álít þig alveg
saklausan, “ bætti hann við og leit til fatlaða mannsins, og
hvarf þá síðasta áhyggjuskýiS af andliti hans Þegar frœnd-
systkinin voru farin benti lögmaðurinn dóttur sinni aS koma
til sín, vafSi hana örmum sínum og sagði í ástblíðum hlut-
tekningar róm: ,, Elsku litla munaðarlausa lambið mitt! Ve€-
alings litla lambið raitt! Pabbi skilur “
V.
ÞaS má nœrri geta hvílíkt rothögg þetta var fyrir kon-
una, sem mörg ár hafði reynt að þagga niður allar raddir hjarta
síns sem töluðu máli hins snauða í þeirri von að það lyfti
henni til móts við manninn hennar og stitnplaði hana aðals-
stimplinum. Nú sá hún að guðinn sem hún hafði blótað í öll
þessi ár var ekki einusinni hans guð. Hún sá að hann leit
mildum föðuraugum á þetta ófyrirgefanlega brotdóttur þeirra.
,,Sérðu nú, ástin mín, hvaS hér lá nœrri aö saklaus liöi
fyrir sekan? Vertu hughraust, litla pabba dóttir, horfðu íaug-
un á mér, svona. Þú treystir mér hvort sem er.“ — Hún
hneigSi höfuðið til samþykkis. ,,Nú skulum'viðleika okkur,
þú segir mérsöguaf lítiíli stúlku og vinnukonu, sem átti fatl-
aðan frænda með mörg svöng börn og af peningurn sem
mamma litlu stúlkunnar fól í skúffunni sinni,“ sagði Charleioi
tneð vinnandi glaðlyndi sem á við börnin. Samt hnykti Viv-
ian viö og sagði feimnislega:
, ,Þessi saga væri af vondri stúlku —stúlku sem heíði
stolið og skrökvað.
„Máske, en saga af vondri stúlku,sem verður góð, ergott
söguefni. Seg mér j:að, “ sagfi fað r hennar í lokkandi tón
,,Jœja,“ sagði hún og horföi nú framan í hana eins og
hann hafði boðið henni. ,,Einu sinni var vond líti’ stúlka sern