Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Síða 24

S. P. Um Ztalfretfuit,
H4
$étti mcrgiU ntá ligqia á fvo lcugi, ^artil
jjann af fol, lopti oq rcqni cr uppblcpttr
oq fí)qinn niöc í rótina; mun fjetta fériíagi
meint um pIceqDa jerD, f)ot clla munDi
brenna unban mcrqilnum, ttcma at jjaufti
t«ri áborinn; falfmerqiU er beflr á leir*
jerðu, oq leirmerqiU á fenDna; fé tnerqiU
BlanðaDr ntcö rauða, cDa járnleir, ec
jerDunni ctrinn ffaði Þáinn, auq!t)jtj fiat,
n«r mcrcjiU er uppíepHc i fprum, og botn*
feUbt aptt meb blóblát (foo ^eitir ein íát
$iá (Eóemifiutn, tilbútn af urtalátfaUti 03
blóoi), fac mabr f>á blátt botnfatt, fem
^eitir berlmarblcjmt.
•) 9lt pröfa mergil, jfebr á bcga Itiö: bann er
fprji brennör t elöi fent falf, fai bann f»á btna
femu egmltqltifa fem brennt falf, ncfniltga
«t vtröa miúfr fem bt>«iti og bitna í vatni,
fro tr fat falfmcrgill; fái b«nn parámót leir*
náttúru, og »eri>i bat'bari eptir enn áör, er
fat leírmergill; brár og bventtör brufiar bann
ineö fórum, fe í bonum meiripartr af falfi
cnn leir, en annaré etgi ncma þrár. ®?nm
funna og at jftlia falfjeröma frá btáiim ug
brennöum inergli, á pá leiö, at funöur bo«la
fjann ( öefitUeruöu Dtncöifi, tr fcc; á apótefum,
ttpplenjir pat falfit, tn fetr Itir og fanö á
botninn, er fíöan fíaj frá; fe oiö brennöantt
mergil at giera, farf at brufaj fierfavi jóra
enn eöif, nefniliga jfeiöoatn, og fer fá á
femu ItiD fein fprr. -pajt nú mergillinn »erit
peginn á unöan, og bftía botnfall er f»o »cgit
«t nfm, fíiei gier, b»e mifit af b»ctiu, lcir,