Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Qupperneq 128

2iS S. P. jtelenjf ©ttlFöóniö n0fn.
JfpármaÖfl’ (Dichophyia) follöj pat, þegac
(tefuDÍpárin flofna i enDann lengra eör ffénua
uppcptir, ecfi etu fjat ^öícnfcínqar einir,
fent mcina fsetta orfafij af peruligum meöí
fum *).
jfpát’fOt (Alopecia) er, pegar þárin íiggia foo
at fegia lattfi, ebr »ift minnjla átaf rpcf'iaj
upp meö rótutn, jugar þetta fPébr á íi)r*
um, ebr og á OauDra ffépna þÚDum, falla
menn at fífáilöi, þoar af fémr fFalli og
fE0llóttr.
Jfpáttljeíöi (Temperamentum) er ecfi fiáftómr,
Ódbc náttúrufar og innoortið ffaptiaCtr
ftoerð cinð, er enir gemltt ftafa meint at
grun&ooll legbi til lunPcrnið og fóttarferlið
fseirra, fmfu feir nibrflfipat ftwt í ftóta
þofuD«flocfa, og faílat Temp. Sangvineum
(tjlaö; eDr léttlynöi); T. Cholericum (bráö*
Iynöí); T. Melancholicum (þúnglyitöi);
og T. Phlegmaticuni (þttrlynöi). fþenna
lœtDóm enna gemíu, þafa fyugri lœfnar
. olíareiDu lagt fpri óDaí.
Jfjauíí (Hernia) þettir, þegar einþoerr af port*
ttm þeim, er liggia foo at fegia laufir imu
an f einþoeriu í;eíi Itfamanð , til Dcentið,
þarmarnir, falia út igcgtiunt ena útttffu
þituí
*J Carthcufer Fúndam. Therap. & pathol. Tom. I.
pag. 181.