Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Síða 147

B.G. Ciltrautt um (Safttö Ptóf. 237
forftu formerfioj meö; fceflDr (wert ntgœtní
fá er mifil eöa litil, fem peic nú eru yftrttcg*
flbir met>; 03 $eic fullorbnu eptirjíilia eigi
formerfíngunni nteira af fálarfrepttinum, entt
pat fem ecfi farf til ot feinfia met).
2) Jjpit annat fónni * tciftt, fem optac
6rúfaj, og láugtum er 66rpgbulara, enn ftit
fpcjla, er pat: ef 6arnit &eftr mifla og jleðuga
fltgtctni á Jkim fcíut, fem oílir formerftng*
unni fciá fot, og gefr lítinn cbr eingottn gaum
«t ebru, cc eigi fceprir f>efj pftroegan tif.
gleftir munu wibfannaj, at peic ^afr féö £efja
miftnn miemun £iá I’ernum. ©umunt af
peítn $pfic albreigi foo ocent um at jfoba
nocfurn einftafa fclttt, at pau jtaföri lengi t)iD
fcinn fama; (jorfa jjau á aHt, án jsejj at peim
pnnij tit ttocfurð ferílagi. tyeirra fáíir o.g
jtnni þlaupa án ajíátð frá einu ti( annarð af
(jeim ^luta jtelöa, fem er um frtng patt, átt
$efj flt fejía atítuga jtntt púD nocfut, eHegac
pau, fem optajt jfébr, gefa ftg oib edu, iáta
flllt fá nocfut á jtg, einð og peim £á Iattð»
liga perbc fntgleifit, en ecfert ptpfic peint mif*
ile um verbt einúngið. ©utn eru eetib at
fcttnba oiö einn 6l«t í fenn. ^lugtt peirca
ebr epru fcafa ottíb eittfjojD oijl og férligt at
fejla jlg á. Jpoert fcnt fau í>e[|Dr þafa manna
mergD eDa ^>(tita fríngum jig, pecfia £au á
augabltft funnuga frá ofunmtgmn, {>afa £au
eittgt