Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Page 159

B. G. ^ilföun um (Sáfna Piof 249
grcittat, gcta tttctm nocfurnttegintt ntarfat tiC
uifjn af ftoaö einn gctr lcrrt urán&ófat.
Jjin ennur grciit tninuijtns cr fá, fcm
náqrcem njtröegan (tefu' (janttig un&irbáit, at
fáiitt getc tjofic á ní) ftttar formt (nu»lei&»
Íngar, rcgna famtcngíngar pcirra og ftjlgtfcntí
to, eerOi eináttgið ein af f>eim lFt)r(iga aptrs
»afin. íþat er at fonttu auC'|íilit, at í pejj*
fjáttat minnt eru fctttar fornu (mqíeibtngar á
öijjatiit (>átt unbir íof liOnar ; en f>at bcetic
aptr bccfl $enna tncb ebrum fáíarfrapti, er í
$öt fpnit ftg, at geta pccft famtengtng ph\u
atttia, og giort ftálfar f>«r enu formprfoubu
fcugmpnDic öubfénar á ttf), met) egin tJibleitnt
^eirra og atburDum. fþcfj^áttar tninni er
ntiog foo ó6rt)gíiuít flFiíníncgð = merfi, eí>a réttara
at fegia, grein notfttr ffilntngjtttö.
Opt og tíbunt géta menn eptir £öí tefit,
at fumir muna Daufliga ticröi fréttir og frás
fogur, og ceftb £egar feir fegia ega frá $öí
fern öib (jejíc fcorit, öerba annatfcöert fgrt
peint epbur eba átárbárar, cn án minjtu
fprir^afnar geta £eic munat (jciíar fulur af
fFnnfembat álpftnmtm ; 6afa jjefjir tnettn án
tfa pá fíbari ntinnior grein, en §ina fprri
öantar $á.
Drfofin er pefji: famtcngíngin miffum
fanninbanna ec náqöcemari enn fcin, fem á
0.5 miHi