Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1789, Síða 163

B. G. Ctlraun um (Báfim Ptróf. 2? 3
at, fcoartil barnit tíerie (únni mejtu á(luní»an,
fannligajta fmecf 09 bejtu niburraOan. ®n
fá impnOanarfraptr, er famfetr ^ugmtjnDic
einar, lcrtr jtg feinna fiá, 09 autcetííifigar at
fór Dul Dreginn; cr (jann eginliga pat, feni
gáfa fá cör Dugleifi t^firbtjggij, er fennum
lcerDómi f;!i)Dir eDa fnotuvri anDagipt.
9Upf)DIiga pccfia menn eigi ticma eina
tegunb ímt}nDunarfraptarinð, cr fantcinar fan»
faligar mnnDir, til at leiDa aDrar nfyiat í
lióð, er famfetc ní)ia Itfami af pertum Iifa»
manna, ot^afnir af atfjofnum, og af cinffafa
fDrirDurDum í náttácunni og £iá mannejíiun#
um, lífa wcrelID og lifar manneffiur. 3
ft)rjiu láta fanfarnic efttit til í fjejja btjggíngu,
og fcinajt, fcá werfit cr fullfomnat, fetia ntcttn
$at einnig fram frjri pá til pjirfFoDunar. Stt
ftjrir ^eittifpefínga, eDr at minjta fofíi fcann,
fem uppgotttac nocfut ni)tt í fjeimfpefinni, ec
íifa attnarölagð ímpnDunarfraptr til. iþcec
jíí)r: pcinftu ált)ftanir, meD fjoerium fann*
ittDi, j)á Jjatt funDin cru, funna cittganrcgttm
at bráfaj til at ftnna ní) fanninDi, er cigt
fíióta tncDallaufl af eDrutn, fcm áDr eru (kcft.
Jjoerc gctr oífat negimt til jjcfj marfð eDa
miDð, cr jjann cnn eigi jtálfr fccfir? iþat
er jjcfjoegna ómoauligt, at láta beraj frá al;
fénnDum fanninDttm til ófénnDra, mcD cina
áltjftan eptic áDra, og leiDa féc fífjrliga t f>ug,