Helgarpósturinn - 25.05.1979, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 25. maí 1979 —he/garpósiurinn.
DregiO úr réttum lausnum.
Þá er búið aö draga úr réttum
lausnum sem bárust viö verö-
launakrossgátunni okkar um
páskana, og upp komu þessi
nöfn:
1. verölaun — kr. 5000: Unnur
Fenger öldugjtu 19 Rvk.
3. verölaun — kr. 2000: Ásthildur
Siguröardóttir Rjúpufelli 4 Rvk..
Mjög góö þátttaka var, og flest-
ir voru meö visuna rétta. Viö
þökkum kærlega þessa góöu þátt-
töku og hérna er svo lausnarvis-
an: öfugmælavisa
2. verölaun — kr. 3000: Kristlaug
Pálsdóttir Heiöahrauni 22
Grindavik.
Sá ég iðka fugl og frosk
fótamennt af kappi,
fjórar kýr og flattan þorsk,
fylgja þeirra stappi.
KROSSGÁTAN
QRYTjfiR
/NrJflF
SNoT
REimfil?
TritrNS/í
fíLV/N
mí>!

'O'fíNPN
HVfí£)
B/fRfl
r
F/TbhfiR
t<ONU
Tv£NNt>
vniíi-l
B/N/NG-
OS/BT
LÉTTiR
YF/R
HÖF/Y
V,
NfírVD
u/n
H/lLfi
(fí fl'/k)
HÆÐIR
x
eiriS
SP/o
DjfíRFp

Nuböfí
NAL/Mt
Þflutlft
P£N6jfí
yf//?
&EF/N
L ÍK
£,ro/?
S>ko/?//Y
V/EL!
VBfí
vifi/R
+fiyNSÞ
•+> on
B «/»
£ §
J3J
VJN QQ
í ^ \ r* vs C. Þ- 5S 3;
i VjN \ s >1 c N h
K s V' Va >v
s i." íj VL Cd S ití
j C. r- c: C N
í ^ s 3
'I
— mynd ársins
Fáar bandarískar kvikmyndir í seinni tíö hafa vakiö meiri athygli og umtal en
//Vietnam-mynd" Michael Cimino „The Deer Hunter" með Robert De Niro í aðal-
hlutverki. I myndinni, sem sýnd verður í Regnboganum f suman segir frá nokkr-
um vinum og samverkamönnum í stáliðjuveri í bandarískum smábæ, sem eru
kvaddir til þátttöku i stríðsrekstrinum i Vietnam, týna þar tölunni, eru teknir til
fanga og þeir sem snúa heim verða aldrei samir menn. Þessi mynd hlaut óskars-
verðlaunin i ár, sem segir i sjálfu sér ekki mikið, en hún hefur hins vegar fengið
nokkuð einróma lof kvikmyndagagnrýnenda um leið og hún hefur farið töluvert
fyrir brjóst þeirra, sem ekkert illt máttu heyra um Viet Cong og N-Vietnama í hita
stríðsins. Hér segjum við dálítið frá tveimur höfuðpaurum „The Deer Hunter" —
þeim Michael Cimino og Robert De Niro.
De NIRO:
Á hátindi tveggja áratuga fer-
ils með 15 kvikmyndir að baki er
Robert De Niro liklega eini stór-
leikari kvikmyndanna, sem get-
ur farið allra sinna ferða á
mannamótum án þess að fólk
taki eftir honum — nema þá að
hann klæddist leðurjakka leigu-
bilstjóra i New York eða léti sér
vaxa skegg.
De Niro er ekki nema rétt
meðalmaður á vöxt, og það sem
fólk helst veitir eftirtekt eru
svört augun og finlegar hendur.
Þáð ber ekki mikið á honum,
þar sem hann fer en fólk finnur
til návistar hans. Þannig vill
hann lika sjálfur hafa það.
Einkalif hans kemur ekki öðr-
um við, hann talar sjaldnast um
sjálfan sig, þá sjaldan sem
hann talar við blaðamenn held-
ur um hlutverk sin og persónur
þær, sem hann hefur greipt i
huga margs kvikmyndaunnand-
ans með magnaðri túlkun — þvi
De niro leikur ekki heldur lifir
þær persónur sem hann leikur.
,,Ég verð að láta mér finnast
að ég hafi unnið til þss að leika
tiltekna persónu,” sagði hann
nýlega i blaðaviötali. „Þegar ég
geröi The Last Tycoon (sýnd i
Háskólab iói fyrir skömmu), þá
fór heilmikili timi hjá mér i það
að ganga um kvikmyndaveriö i
vestisfötunum minum og hugsa
með mér — „þetta er allt
mitt.””
Ýmsir hafa viljað kenna túlk-
unaraðferð De Niro við það sem
kallaö hefur verið „the method
school” — leikmátinn og m.a.
Brando, Rod Steiger og A1
Pacino eru fulltrúar fyrir en
það er ekki alls kostar rétt.
Fremur kemur fram i leiktækni
hans blanda af „method” skól-
anum og kröfum frumkvööla
nýbylgjumannanna i banda-
riskri kvikmyndagerð um ein-
faldan og lágstemmdan leikstil,
sem þeir aftur sækja til John
Ford og Sam Fuller. Að sýna
„sannleikann” er æðsta boðorð
De Niro.
„Sumar þessara gömlu kvik- I
myndastjarna voru frábærar en 1
þær vildu rómantisera. Ég vil
hins vegar hafa hlutina hreina |
og beina og raunverulega. Það i
er ekkert til kaldhæðnislegra, ]
einkennilegra og þverstæðu- ]
fyllra en lifið sjálft. Þaö sem ég |
leitast við er aö sýna hlutina j
eins skýra og sannverðuga og j
mögulegt er,” segir hann sjálf- |
Michael heldur af dádýraveiðum f
veiöar I frumskógum Vietnam
ur. „Hann grandskoðar fólk eins
og haukur,” segir Shelley
Winters, leikkonar fræga, eftir
kynni sin af honum.
En hver er maðurinn? Robert
De Niro er New York búi. Hann
fæddist i Greenwich Willage ár-
iö 1943 og báðir foreldrar hans
voru myndlistarmenn, sem
m.a. áttu myndir á sýningum
með nafntoguöum málurum nú
orðið á borð við Jackson Pollock
og Mark Rothko. De Niro hætti i
skóla 16 ára að aldri til að verða
leikari og fékk inni hjá leikhópi
Stellu Adler, þar sem Brando
hafði einnig verið allmörgum
árum á undan honum. Árið 1963
lék hann smárullu i kvikmynd
Brian nokkurs De Palma, sem
siðar átti eftir að koma töluvert
við sögu nýbylgjunnar banda-
risku. De Palma gerði þessa
mynd að prófverkefni, og De
Niro hlaut sina fyrstu umbun
fyrir kvikmyndaleik — 50 doll-
ara.
Nú tók viö ferðalag til Evrópu
til að sjá sig um i heiminum en
siðan hélt hann sig um tima á
Vesturströndinni, þar sem hann
fékkst viö ýmis smærri verkefni
óbyggðum Pennsyivaniu á manna-
og eins og alla tfð slðan annaðist
hann umboðsmennsku sina
sjálfur til aö geta valiö og hafn-
að. Vesturstrandadvölin þýddi
að hann sneyddi algjörlega hjá
sjónvarpsiönaðinum, sem hefur
oröið mörgum ungum leikaran-
um stökkpallur til frekari frama
en De Niro hefur alla tíö haft
litið álit og áhuga á sjónvarpi.
Leiöin lá þó aftur austur á
bóginn til bernskustöðvanna þar
sem hann vann nú fyrir sér i
smærri leikhúsum I úthverfum
borgarinnar og lék þá m:a. með
Shelley Winters. Kvikmynda
hlutverkin komu smám saman
— jafnan smærri hlutverk svo
sem i mynd Ivan Passer — Born
to Win, mynd Noel Black —
Jennifer on my mind, i mynd-
inni The Gang That Could’nt
Shoot Straigt og mynd Cormans
Bloody Mama, þar sem hann lék
aftur á móti Shelley Winters.
Loks fór De Niro að vekja at-
hygli, Fyrst i mynd John Han-
cock Bang The Drum Slowly,
þar sem hann lék dauðvona
hornaboltaspilara og síðan 1
mynd Martin Scorsese Mean
Street sem Háskólabió sýndi ný-
HANN GRANDSKOÐAR
FÓLK EINS OG HAUKUR