Helgarpósturinn - 26.10.1979, Blaðsíða 15

15
Föstudagur 26. október 1979 helgarpósturínn_
Gleraugnatiskan er eins og aftrar tiskur, hún breytist jafnt og
þétt. Framleiftendur sjá til þess aft sömu gleraugun gangi ekki árum
saman, enda mundi þá salan minnka til muna. Nú er miftaft vift aft
endurnýjun eigi sér staft einu sinni á ári efta svo.
Nýjasta breytingin i kvennagleraugum er sú aft þau eru nú minni
en áftur og ljósari á litinn. Lagift er siftan nokkuft breytilegt, þó aft-
eins beri á tilbrigftum vift kattargleraugun sem amerfskar frúr
gengu meft á siftasta áratug
Karlatiskan er ekki eins ákveftin. Þar er allt mögulegt, allir litir
og allar gerftir.
Helgarpósturinn fékk YValter Lentz, gleraugnafræfting til aft sýna
sér nýjasta nýtt I gleraugunum. Arangurinn er hér á mvndunum.
— GA
Allir á
nagla eða
snjódekk
Nú eru uppgripatímar á
dekkjaverkstæöum. Veturinn er á
leiftinni, ef þaft skyldi hafa farift
framhjá einhverjum, og bileig-
endur keppast vib aft taka sum-
ardekkin undan og koma nagla-
dekkjum og snjódekkjum fyrir I
staftinn.
Nú kostar krónur 4400 aö skipta
um hjólbarða á fjórum felgum, og
750 á hvern, ef eigandinn má ekki
vera að þvi að taka þá undan biln-
um sjálfur. Jafnvægisstilling, eða
„ballansering” kostar svo 2000
krónur á hjólbarða. Allt i allt
kostar 11.400 að skipta um gang,
nenni maður ekkert að gera sjálf-
ur.
Dæmið litur öllu verr út ef
vetrardekk eru ekki til á heimil-
inu. Meðalverö á sóluöum hjól-
börðum er um 60 þúsund krónur,
og með lagni má fara uppi 120 til
130 þúsund fyrir nýja hjólbarða.
Nú eru staðnar vaktir á flestum
eða öllum dekkjaverkstæðum og
unnið frá átta á morgnana, fram
yfir miðnætti á kvöldin, auk allra
helga. Og komi smá snjókoma,
eða hálka, veröur allt „snælduvit-
laust”, eins og viömælandi
Helgarpóstsins á einu verkstæð-
anna komst að orði.
— GA
Leifur Magnússon iærfti
planóstiliingar i Bandarikjunum
á sinum tima.
„Innihald píanó
anna það sem
máli skiptir”
segir Leifur Magnússon
píanóstillingamaður
Senniiega hafa 6 efta 7 menn á
Reykjavikursvæftinu atvinnu af
aft stilla pianó. Einn þeirra er
Leifur Magnússon, og ef hinir
stillingamennirnir hafa jafn mik-
ift aö gera og hann virftist ekki
vanþörf á fjölgun i stéttinni.
,,Ég hef sagt þeim sem hringt
hafa uppá síðkastið að hringja
aftur i desember og þá skuli ég
taka niður pöntunina”, sagöi
Leifur I samtali víð Helgarpóst-
inn.
„Þetta hefur vaxiö jafnt og
þétt”, hélt hann áfram, „og
siðastliðin tvö eða þrjú ár hefur
aukningin orðið geysileg. Haustin
hafa verið aöal annatiminn en nú
virðist vera haust allt árið”.
Að sögn Leifs hefur pianóeign
fólks á Islandi aukist mikið, sér-
staklega frá þvi eftir 1960. Margir
flytja inn pianó, og er meðalverð
þeirra i kringum eina og hálfa
milljón.
„Almenningur veit mjög litiö
hvernig á að fara með pianó, og
ennþá minna um hvort pianó er
gott eða ekki. Það notfærir sér
alltof litið aðstoð þeirra sem
þekkja til pianóa. Pianó getur
verið fallegt útlits, en alveg eins
og þegar bill er keyptur þá hefur
útlitið oft ekki mikiö að segja.
Það er innihaldið sem skiptir
aðalmáli”.
„Pianó þarf að stilla aö
minnsta kosti einu sinni á ári ef
vel á að vera. Og pianó sem mikið
eru notuð, tvisvar á ári”, sagði
Leifur. Hann bætti við að helst
væru það hitabreytingar sem
slæm áhrif hefðu, en einnig alls-
konar hnjask og flutningar.
Pianóstilling kostar rúmlega
fimmtán þúsund krónur.
— GA