Helgarpósturinn - 28.03.1980, Qupperneq 13

13
venjulega blaöamennsku, og nú
get ég alls ekki hugsaö mér aö
fara aftur á blaö. Hinsvegar er ég
feimin og mér finnst þaö enn há
mér i starfi. Eg haföi aldrei hug-
leitt þaö, hvað þá meir' aö vinna
viö þessa tegund af frétta-
mennsku. Og þegar ég var á sjón-
varpsnámskeiði i skólanum úti
sigldi ég gegnum þaö alveg
áhugalitil. Þetta var heimur, sem
hvarflaöi aldrei aö mér aö ég ætti
eftir aö vinna i”.
Enpn ðhuga
a sjðnvarpi
— Getur þú gert samanburö á
sjónvarpinu eins og þú kynntist
þvi I Skandinaviu og Islenska
sjónvarpinu.
„Nei, eins og ég sagöi áöan datt
mér sist af öllu i hug, aö ég ætti
eftir aö vinna viö sjónvarp, og
haföi takmarkaðan áhuga á þvi.
Þessvegna horföi ég ekki á þaö
'meö gagnrýnisaugum meöan'ég
bjó úti. Og eftir aö ég byrjaöi á
sjónvarpinu hef ég alltaf veriö
svo upptekin ef ég hef skroppiö til
útlanda, aö ég hef ekki mátt vera
aö þvi aö horfa á þaö þar.”
— En blaöamennska yfirleitt —
hér og i Noregi?
„Blaðamennska er aö vissu
leyti bæöi á hærra og lægra plani
hér. íslenskir blaöamenn bera
meiri virðingu fyrir einstaklingn-
um og misnota hann minna en
skandinaviskir blaöamenn, Ég
sagöi oft úti, aö viömælendur létu
hafa sig aö fifli án þess aö vita
þaö. Ég held aö islenskir blaöa-
menn séu móralskari og verndi
frekar fólk en hitt.
Blaöamennshð
er meirð
lifðndi í Noregi
Blaöamennskan þar er hins
vegar meira lifandi, og aðgengi-
legri en hér, þótt þaö gangi stund-
um úr hófi fram. Ég veit, aö þaö
er fyrst og fremst timaíeysi og
fólksfæö á blööum hér sem veld-
ur þvi aö blaöamennska er yfir-
boröskennd hér. Viö erum oft aö
skrifa um efni, sem viö getum
ekki sett okkur almennilga inn i,
og þaö þýöir aö viö getum ekki
sett hlutina fram þannig aö þeir
veröi aögengilegir fyrir aöra. Ein
ástæöan er lika sú, aö islenskir
blaöamenn hafa fá tækifæri til aö
mennta sig. Viö finnum sárlega
til þess hér á sjónvarpinu, aö okk-
ur vantar fleiri tækifæri til aö
fara á námskeiö. Til lengdar
veröur þaö sjónvarpinu að falli, ef
viö tökum okkur ekki virkilega á,
eöa öllu heldur þeir sem stjórna.
Sem stendur vantar skilning hjá
þeim á þessari þörf”.
— Já, það er þekkt saga, mann-
fæöin á sjónvarpinu , og tima-
skorturinn.
,;Ástandiö er óviöunandi. Hér
vantar bæöi fleira fólk á frétta-
stofuna og meira af tækjum. Viö
segjum hérna, aö menn séu aö
veröa sæmilegir, þegar þeir eru
útbrunnir. Það er mikiö til i þvi.
Viö erum öll heilsuhraust hér er
sjaldan nokkur veikur, enda eins
gott, þvi þaö eru engir til aö
hlaupa i skaröiö.
En þetta er hálfgeröur vita-
hringur. Það eru bara tveir á vakt
á fréttastofunni I einu, og þeir
anna varla meiru en svara i sima
og afgreiða „rútinuvinnu” En
siöan gefst okkur tækifæri utan
vaktatimans til aö gera þætti, og
fáum þá dálitiö frjálsari hendur
meö aö vinna hlutina og rýmri
tima. Viö þaö læknumst viö dálit-
iö af þeirrivansælu sem þvi fylg-
ir aö geta aldrei gefiö sér nægan
tima til aö leysa verkefnin sem
viðer að glima á fréttavöktunum,
en þaö gengur útyfir fritimann og
fjölskyldulifið. Vaktirnar á
fréttastofunni eru frá klukkan niu
til niu tvo daga i einu, og aöra
hverja helgi. Undanfarið hef ég
siöan unniö þaö mikiö við þátta-
gerö, aö þetta veröur hálft annað
starf. En ég hef lofaö aö bæta ráð
mitt I sumar og vinna minna.,/
veii ekki lyrir hver|u
íg geng
— Ertu stressuö?
>rÉg ætti eiginlega aö vera löngu
aö skóla lauk og ipig langaöi alls
ekkert heim. Ég hef oft séö eftir
þvi aö ég settist ekki að þarna.
Eftir heimkomuna var mér
boðið aö taka viö tslendingi fyrir
norðan og fór beint þangað, f fullt
starf, þótt sonur númer tvö væri
þá á leiöinni. En mér þykir gam-
an aö vinna, og auk þess var það
mér mikiö mál aö sanna fyrir
sjálfri mér, áö ég væri fullgild I
starfinu og gæti látiö blaöiö bera
sig, sem tókst lika.
Árðlugi ðllur í límðnn
Ég kom á tslending beint af VG,
þar sem ég haföi veriö einn
hlekkur i færibandi, og varö allt I
einu allt færibandið. Þetta var
eins og aö fara marga áratugi aft-
ur i timann, aftúr i blýtimann,
meö eina feröaritvél á ritstjórn
inni. Ég lenti meira aö segja
stundum i þvl aö keyra út blaöiö,
þegar blaöburöarbörn Voru veik,
og var ljósmyndari, útlitsteiknari
og prófarkalesari auk þess aö
vera ritstjóri. Eini félagsskapur-
inn voru prentararnir og auglýs-
ingastjórinn, svo þetta var dálitiö
einmanalegt. Mér fannst ég ein-
angruö þarna og festi ekki rætur
aftur á Akureyri. Eftir tvö ár
hætti ég og fór aftur til
Reykjavikur. En ég lærði jafn
mikiö á veru minni þarna og þessi
tvö ár i skólanum.
Þegar hér er komið viötalinu
þarf Jón Óttar aö fá afnot af stof-
unni. Hann þarf aö halda fund, og
ég spyr ekki frekar út i þaö, en
fylgi Sigrúnu eftir fram i eldhús,
og þigg annan pilsner. Börnin eru
komin heim og eru send niður I
kjallara aö smiöa, þegar þau eru
búin aö fá þaö á hreint aö
mamma á fri á föstudaginn, en
ekki á fimmtudaginn.
„Þaö er ægilegt, þegar þau
ruglast á fridögunum mlnum.
Yfirleitt fylgjast þau vel meö
þeim, en ef þaö veröur misskiln-
ingur veröur þaö heilmikiö mál.
En hvert vorum viö komin?”
fekk nóg ðl
„Hiðidsorðinu”
— Viö vorum á leiöinni frá
Akureyfi.
„Já, sjáöu til. Ég var óflokks-
bundin og hef alltaf veriö, en
fram til þessa haföi ég alltaf unn-
iö á Ihaldsblöðum. Morgunblaöiö,
VG og Islendingur. Ég satt aö
segja var búin aö fá nóg af þvi,
vildiekkert frekar vinná á íhalds-
blöðum en öörum blööum. Ég sótti
þvi um starf á útvarpinu, sem ég
fékk ekki. Næst var auglýst staöa
iþróttafréttaritara I sjónvarpinu,
og mér var ráðlagt aö sækja um
þaö og komast þannig inn i frétta-
mennskuna, eins og Ómar
Ragnarsson haföi gert. En ég
guggnaöi á þvi, en rétt á eftir
hættiSvala Thorlacius, og ég fékk
starfið hennar.”
— Hvernig gekk þér að aölaga
þig nýjum miðli?
„Þaö er oft talinn galli á frétta-
mönnum, sem koma af blööun-
um, aö þeir skrifa of langt. VG
haföi læknaö mig af þvi, en þar er
mjög mikið lagt upp úr þvi aö
skrifa stutt og laggott. Mér fannst
aö ööru leyti ekkert erfitt aö
breyta um miðil, og þótti gaman
aö fá myndina til viöbótar viö
,mars 1980

dauö! Eiginlega veit ég ekki fyrir
hverju ég geng. Ég boröa litiö, sef
Iitiö og vinn mikiö. Én ég held aö
sportiö bjargi mér. Ég reyki held-
ur ekki, drekk ekki kaffi nema á
vöktunum, annars te, og boröa
mest gróft brauö og ávexti. Þaö
hjálpar til. Oft steingleymi ég aö
borða, ef ég er aö gera eitthvaö
skemmtilegt, og þessi þrjú og
hálft ár sem ég hef verið á sjón-
varpinu hef ég ekki boröaö heitan
mat I mötuneytinu nema einu
sinni — og kokkurinn er aö sjálf-
sögöu sár út I mig vegna þess. Ég
er oft dálitiö stressuö, en ég næ
þvi úr mér meö þvi aö trimma eft-
ir göngunum i sjónvarpinu eöa
meö þvi aö fara I sund.
— Ertu kannski vinnusjúk?
„Nei, þaö held ég ekki. En ég er
uppalin viö aö vinna. Viö erum
sex systkinin, og ég er næstelst,
elsta systirin. Þaö kom I minn
hlut aö vera barnapia, og ég rak
oft heimilið á sumrin þegar
mamma vann úti.Annars hef ég
alltaf haft einstakt lag á aö hafa
mikið aö gera, og eiginlega þyrfti
sólarhringurinn aö vera helmingi
lengri til þess aö ég geti gert allt
sem mig langar til!
Einnsl cg verð
heppín
En ef ég væri ekki i starfi, sem
ég hef gaman af, væri ég dauð,
held ég. Ég hef samúö meö þeim
. sem eru ekki i störfum sem þeim
þykja skemmtileg, horfandi á það
vinnuálag, sem þarf til aö komast
af. Ég er heppinn! Ég vann eitt
sinn i frystihúsi og horföi upp á
konurnar þar, og finnst þær vera
hetjur. Þær eru hvunndagshetjur,
og eiga aödáun mina óskipta aö
halda „fulle fem” i þessu óaölað-
andi starfi.
— Ætlarðu aö vera ellidauö hjá
sjónvarpinu?
„Þaö held ég ekki. Hvorki
sjálfrar min vegna né þjóðarinn-
ar.
Ekhí íyrir
liölskyidulólk
— Þú minntist á fjölskyldulifiö.
Er ekki erfitt aö halda þvi I eðli-
legu horfi meö þessari vinnu.
„Þaö er aö sjálfsögöu erfitt,
þessi vinna er ekki beinlinis viö
hæfi fjölskyldufólks, og maöur
einangrast talsvert. En einhvern
veginn gengur þetta allt. Fridög-
unum, þeim fáu sem ég á, eyöi ég
heima með börnunum, en það er
dálitið erfitt fyrir þau, aö ég er
ekki heima nema aörahverja
helgi”.
— Þú nefndir áöan, aö þú hafir
ákveöiö aö hrissta af þér „Ihalds-
oröiö”. Hvar ertu i pólitlk?
„Ég er óflokksbundin og ætla
aö vera það áfram. Mér finnst all-
ir þessir flokkar svo gallaöir aö
ég vil ekki bindast neinum þeirra.
Auk þess álit ég, aö þaö aö vera
fréttamaöur feli i sér að maöur
veröi aö vera utan flokka. Ég tel
þaö vera plús, aö ég hef ýmist
veriö hengd sem „sjálfstæöis-
kelling” eöa „kommafifl”, og allt
þar á milli. Mér finnst þetta
benda til þess, að ég hafi ekki
litaö fréttimar minar einum póli-
tiskum lit fremur en öörum. Ann-
,ars hef ég takmarkaöan áhuga á
pólitik. Ég er heldur ekki alin upp
viö pólitiskar umræöur á heimili
minu. Foreldrar minir voru i sitt-
hvorum flokknum, og ég held að
þau hafi gert um það samkomu-
lag aö minnastekki á þau mál.”
Ekki íslðnd!
— Hverskonar þjóöfélag mynd-
iröu kjósa þér, er þú gætir valiö?
„Ef ég gæti valið um þjóöfélag
veldi ég ekki tsland! Ég kysi
þjóöfélag með minni verðbólgu,
og minni spillingu. Kæruleysi og
slappleiki eru lika viöa hér. Mér
finnst vanta einhverja glóö i okk-
ur. Þaö er eins og mörg okkar séu
fædd þreytt.
Ef viö værum aöeins jákvæöari
og virkari,liöi okkur strax mun
skár, en annars held ég aö það sé
veröbólgan sem gerir þaö aö allir
eru að rembast úr hófrTram Ef
okkur tækist að losna viö hana
yröi þetta þjóöfélag strax mann-
eskjulegra og betra.