Helgarpósturinn - 08.08.1980, Page 25

25
hea/rj^rpn^ti irinn Föstudagur 8. ágúst 1980.
Agnar Guðnason segir
lífsreynslusögu úr
Frakklandsferö
kvöldiö á Skarfinn, i þeirri von aö
hitta einhverja landa þar. Og þar
hitti ég islenskan stýrimann á
ferju, sem siglir milli Kaup-
mannahafnar og Málmeyjar i
Sviþjóö og þaö varö lir, aö ég fór
meö honum yfir til Málmeyjar og
réöi mig hjá Nordö.
ALLIR í BÁTANA!
Ég var sofandi i kojunni,
þegar skipið lagöist allt i einu á
hliöina, um miönætti. Klefinn
minn var á stjórnboröshliöinni og
allt i einu stóð ég næstum upp-
réttur. Það tók mig nokkrar min-
útur aö átta mig á þessu — ég hef
sennilega sofið svona standandi
smástund en svo geröi ég mér
grein fyrir, að skipið var komið
áhliöina.Frammi á gangi voru
hróp og köll, en ég var viss um aö
skipiö myndi rétta sig viö aftur,
svo ég beiö bara rólegur. Svo hélt
þaö áf ram aö siga og þá varö mér
ekki um sel og dreif mig upp á
dekk. Þar voru flestir komnir
meö björgunarvesti, en aðeins
tveir björgunarbátar voru not-
hæfir á' bakboröshliöinni þvi
skipiö haföi nú meira en 45 gráöu
halla. Ringulreiöin var gifurleg,
bilstjórar flutningabilanna voru
margir skelfingu lostnir, þvi
sumir þeirra höföu aldrei veriö á
skipi áöur og var þetta þvi óþægi-
leg reynsla fyrir þá.
Stýrimaðurinn var að
sýna tæknibúnað skips-
ins
I jómfrúarferö Zenobia, þann
11. febrúar siöastliöinn, fékk hún
slagsiöu, sem orsakaöi skemmdir
á mörgum flutningabilum. Þá
voru það skelfingu lostnir griskir
bilstjórar, sem þvinguöu skip-
stjórarin til aö leita neyöarhafnar
i Grikklandi. 1 þetta sinn höfðu
nokkrir sænskir bilstjórar farið
Samt bjargaöist þetta ein-
hvernveginn, við komumst á
réttan staö aö endingu. Stundum
meö þvi aö fá leigubifreið til aö
aka á undan okkur eða hreinlega
taka herskyldi saklausa vegfar-
endur og planta þeim i framsæti i
rútunni okkar.
Ef notuð væri sama aðferö, aö
spyrja til vegar á Islandi og i
Frakklandi, mætti hugsa sér
■ eftirfarandi atburðarrás:
Bilstjóri úr Reykjavik er
staddurá Hvolsvelli, ætlarsér inn
að Múlakoti i Fljótshlíö, en er
ekki öruggur á leiðinni. Hann
stansar þvi Hvolhrepping og
ávarpar hann „Góöan daginn, ég
kem úr Reykjavik, þaö er alveg
óskaplegt ryk á veginum frá
Hellu.” „Jæja” segir sá innfæddi
„þaö var mikiö verra i gær.”
Reykvikingurinn „vonandi fara
þeir aö setja bundið slitlag á veg-
inn”. Hvolhreppingurinn, „þaö
gera þeir aldrei þessir aum-
ingjar, þeir brúa Hvalfjörö
áður” — Afram er spjallað um
veginn.rykiö og stjórnmál. Reyk-
vikingurinn er löngu búinn aö
gleyma hversvegna hann stans-
aöi. Þakkar fyrir spjallið ekur af
stað, stansar næst austur á Skóg-
um, þá man hann eftir, að hann
ætlaöi inn í Fljótshliö.
Spurt um herbergi á
hótelum
Venja er þegar komiö er á
hótel, þá liggur öllum óskaplega
mikiö á, aö fá lykilinn sinn. Þaö
er skiljanlegt sumi r ætla aö drifa
sig I baö, aörir aö fá sér i glas. Svo
getursumum þótt þaö notalegt aö
kasta sér upp i rúm áöur en farið
er i mat. En á þessu augnabliki
veröa fararstjórar venjulega
óskaplega stressaöir. Þeir búast
alltaf viö þvi versta. Þaö sé búiö
aö rugla nafnalista, þaöséualls
Nokkrir flutningabilar á dekki Zenobia.
Vilhjálmur ólafsson i björgunarbát á leiö frá skipinu.
upp i brú til aö ræöa við skipstjór-
ann um lífsins gagn og nauö-
synjar. Stýrimaöurinn hóf þá aö
sýna einum bilstjóranum,
hvernig sjálfstýringin virkaði.
Um leiö og hann þrýsti á hnapp-
inn hristist allt skipiö og lagöist
næstum samstundis á hliöina.
Skipstjórinn gaf fyrirskipun um
að yfirgefa skipiö, þar sem sýnt
þótti, aö þaö myndi enda á botn-
inum i þetta sinn.
Viö björgunarbátana var allt i
ólestri, er 153 menn reyndu aö
komast i þá tvo báta sem voru
nothæfir. Margir voru illa skornir
á fótunum, þvi þeir höföu hlaupiö
berfættir úr rúmum sinum upp á
þilfarið, sem var allt þakiö gler-
brotum. Smám saman varð fólk-
inu þó ljóst, aö svona stórt skip
hyrfi tæplegast i djúpiö sam-
stundis og varö þá meiri ró yfir
athöfnum þess og komust allir frá
borði áfallalaust. Eitt þýskt og
annað rússneskt skip voru komin
á vettvang og björguðu þau skips-
höfninni og farþegum úr bát-
unum, en skipstjóri Zenobia
varöeftiriferjunni fyrstumsinn.
ekki nægilega mörg herbergi. Þvi
er venjulega spurt: „Hvaö eru
mörg tveggja manna herbergi og
hvaö mörgeins manns?” Ég fékk
aldrei svar viö þessari einföldu
spurningu á 5 hótelum i Frakk-
landi.
Þegar ég hafði itrekað spurn-
inguna nokkrum sinnum, var
venjulega sagt við mig: „mikið
óskaplega ert þú óþolinmóður, viö
erum bara ekkert farin aö
nálgast svariö viö spurningu
þinni” Mér varö þá á aðspyrja:
um hvað getiö þið verið að tala
allan timann? Jú það þurfti að
segja móttökustjóranum að viö
værum frá Islandi og heföum
mikla ánægju af þvi að ferðast
um Frakklandog fá allan þennan
góða franska mat. „Móttöku-
stjórinn er ákaflega ánægður yfir
þvi hvaö þiö eruö öll ánægðj.’
Þegar hér var komið saup ég á
vasapelanum og haföi enga
ánægju af.
Eftir þessa ferö hefur mér helst
dottiö i hug ab þaö hljóti aö teljast
ókurteisi i Frakklandi aö koma
beint aö efninu, ef óskaö er eftir
svari við spurningu. Eða máliö
svona ægilega flókið 'aö hverja
spurningu þurfi aö byggja upp og
prjóna aftan viö hana ef vænta á
svars.
En mikið geröu þeir þetta
elskulega allt saman, þaö skynj-
aði ég, eftir aö heim var komiö.
Ég mæli þvi eindregið meö aö ís-
lendingar sem ætla aö ferðast um
Frakkland með eða án túlks temji
sér hógværö og veri ekkert að æsa
sig upp, þótt seint gangi. Það er
ánægjulegt aö vita af þvi, að viö
getum alveg eins bjargaö okkur á
islenskunni eins og einhverju
ööru tungumáli ef við kunnum
ekki frönsku, það eitt meö öðru
mælir með þvi að viö tökum upp
aukin samskipti viö Frakka.
Agnar Guðnason
Sökk eftir fimm daga
Allt skipsbrotsfólkiö var flutt til
Limassol á Kýpur og meö mikilli
lagni tókst aö draga Zenobia til
Larnacashafnar á eyjunni, þar
sem fulltrúar útgerðarinnar og
tryggingafélaga, ásamt em-
bættismönnum sænska sjóferða-
eftirlitsins, rannsökuöu allar að-
stæöur. Fjölmargir flutninga-
vagnar voru stórskemmdir og or-
sök óhappsins var mönnum hulin
ráögáta.
Zenobia lá á ytri höfninni i
Larnacas og allir 153 skipsbrots-
mennirnir voru komnir um borö,
ásamt fyrrnefndum sérfræð-
ingum, þegar skipið lagðist aftur
fyrirvaralaust á hliöina og tök nú
að sökkva fyrir alvöru. Ætlunin
hafði verið að halda áfram ferð-
inni þar sem rannsókn hafði ekki
leitt neitt misjafnt i ljós, en Zéno-
bia vildi tvimælalaust á botninn
og i þetta sinn tókst þaö.
Aftur tókst mönnum að bjarga
sér i land og frá hótelgluggunum i
landi fylgdust skipsbrotsmenn-
irnir meö þvi, er þetta stóra skip
sökk í hægðum sinum, með hinn
dýrmæta farm innanborös.
Um borð í skipinu voru 120
flutningavagnar, hlaönir rán-
dýrri munaðarvöru á leið til oliu-
rikjanna i austri.
Ég er nú að fara aftur þama
suðureftir og tek við bátsmanns-
stööu á systurskipi Zenobia, sem
á að sigla sömu áætlun,” sagði
Vilhjálmur aö lokum.
„Ætli maður hreiðri ekki um
sig I björgunarbátnum á þvi skipi,
svona til öryggis.”
Efni til hita og vatnslagna f miklu úrvali

gwj & mí
BURSTAFBl
Sími
38840