Helgarpósturinn - 06.03.1981, Side 20

'20
Væntanlegar hljómplötur:
Diabolus, Grettir, Bubbi, Viöar o. fl.
tslensk hljómplötuútgáfa fer
senn aö lifna viö eftir dvalann,
sem hún hefur verið i siöan fyrir
jól, og munu nokkrar plötur vera
væntanlegar á næstu vikum eöa
mánuðum. Fyrsta skal til nefna
plötu Diabolus in Musica, Lifið i
litum, sem veröur fáanleg i
verslunuin innan skamms.
Svavar Gests sagði i samtali
við Helgarpóstinn, að næsta plata
frá SG-hljómplötum yrði með lög-
um úr söngleiknum Gretti, sem
nú er sýndur i Austurbæjarbiói.
Verða lögin flutt af leikurum og
tónlistarmönnum, sem taka þátt i
sýningunni. Sagði Svavar, að
platan væri i skurði, en siðan yrði
hún pressuð hér heima og ef allar
áætlanir stæðust, ætti platan að
geta komið út i kringum 10.
mars.
Næstu plötur frá SG verða siöan
tvær safnplötur. Onnur verður
með lögum, sem Ellý Vilhjálms
hefur sungið inn á tveggja laga
plötur og mun hún heita Heyr
mina bæn. Hin safnplatan er með
barnalögum, sem ómar
Ragnarsson hefur sungið og ekki
hafa verið fáanleg lengi. Verða
þar lög eins og Ligga ligga lá og
Ég er að baka. Þá sagði Svavar
að Upplyfting væri farin að viða
að sér efni i plötu, sem kæmi út á
árinu. A miðjusumri mun svo enn
ein safnplatan koma út. Það
verður tvöföld plata með þeim
vinsæla söngvara Alfreð Clausen.
Svavar sagði, að hann hefði allt
frá byrjun gefið út 19—14 plötur á
ári, og yrðu þær varla færri en 14
á þessu ári.
Bubbi Morthens og Utangarðs-
menn senda frá sér plötu i næsta
mánuði, samkvæmt upplýsingum
frá Steinari Berg i Steinum h.f.
Verður það stór 45 snúninga plata
með 4—5 lögum. Tvær aðrar 45
snúninga plötur eru einnig
væntanlega i mars og eru þær frá
Start og sjálfum Ladda.
Steinar Berg sagði, að fleiri
plötur kæmu á markað siðar á
árinu. Hann sagði að áfram yrði
haldið að leggja peninga og vinnu
i listamenn, sem voru hjá honum
á siðasta ári með það i huga að
koma þeim á erlendan markað.
Þará hann við Þig og mig, Bubba
og Utangarðsmenn og Mezzo-
forte, en þau munu öll senda frá
sér stóra plötu siðar á árinu.
Steinar sagði aðspurður, að það
færi eftir ýmsu hversu margar
plötur hann gæfi út á árinu, en
hann væri með skuldbindingar
upp á 6—7 stórar.
Jón Ólafsson hjá Hljómplötu-
útgáfunni sagði, að fljótlega eftir
mánaðamótin kæmi út plata með
Viðari Alfreðssyni hornaleikara,
sem djassunnendum og sinfóniu-
unnendum er að góðu kunnur,
enda talinn spilari á heimsmæli-
kvarða. Plata Viðars heitir
einfaldlega Viðar Alfreðsson
spilar og spilar.
islensk hljómplötuútgáfa að lifna við eftir dágott jólafri.
Eftir einn mánuð er væntanlegt
á markaðinn tvöfalt albúm frá
Fálkanum, þar sem þær Guðrún
A. Simonar og Þuriður Pálsdóttir
syngja saman. Er þarna um að
ræða gamlar upptökur. Með þeim
stöllum syngja þeir Guðmundur
Jónsson og Magnús Jónsson. Þá
er einnig væntanleg eftir nokkrar
vikur plata með lögum Gylfa Þ.
Gislasonar við ljóð Tómasar
G u ð m u n d s s on a r . Meðal
þeirra.sem syngja á þeirri plötu
eru Ólöf Kolbrún Harðardóttir,
Sigurður Björnsson og Guðmund-
ur Jónsson.
Að sögn Björns Valdimars-
sonar hjá Fálkanum, hafa þeir
gefið út 7—10 plötur að jafnaði á
ári hverju, og verður það sjálf-
sagt svipað i ár.
Rúnar Júliusson hjá Geimsteini
sagði, að á næstunni yrði farið að
vinna að annarri plötu með
áhöfninni á Halastjörnunni, og
annarri plötu með Upplyftingu,
en ekki væri vitað enn hvenær
þær kæmu út. Þá sagði Rúnar, að
siðar á árinu væri að væntá fleiri
platna, en hann gæfi venjulega út
3—4 plötur á hverju ári.
— GB.
Nie/s-Henning sem tónská/d
Oft hefur verið erfiðleikum
háð að ná i ýmsar evrópskar
djassplötur hér á Islandi,
(utanlenskar að sjálfsögðu) svo
ekki sé minnst á þær norrænu.
Nú hyggst Jazzvakning ráða bót
á þvi og hefur undanfarið boðið
uppá plötur frá dönsku fyrir-
tækjunum Steeple Chase og
með eigin hljómsveitum og svo
einleiksplata sem ekki var seld
á almennum markaði.
Það er óþarfi að hafa mörg
orð um bassaleikarann Niels-
Henning. Hann er i hópi hinna
fremstu er sagan greinir frá og
hefur allt það til brunns að bera
sem prýðir góðan djassleikara:
1 ‘-iirSk
Jazz
eftir Vernharð Linnet

Jazzcraft, Hafnar Jazz félaginu
færeyska og þvi þýska Enja.
Ýmsir helstu meistarar djass-
ins óameriskir, eru gefnir út af
þessum fyrirtækjum ss. sá
suðurafriski Dollar Brand,
Katalóniumaðurinn Tete
Montilu og Daninn Niels-Henn-
ing örsted Pedersen.
Si'ðasta Utgáfa Steeple Chase
á Niels-Henning er Dancing on
the table (SCS1125), en hún kom
út á siðasta ári. Þrátt fyrir að
Niels hafi leikið inná nær eitt
þúsund hljómplötur eru hljóð-
ritanir undií- eigin nafni ekki
margar, 11 dúóplötur, 5 plötur
frjóa sköpunargáfu, djúpa til-
finningu fyrir sveiflu, tónnæmi
og einstaka tækni. Tónskáldið
og hljómsveitarstjórinn Niels-
Henning hefur afturámóti horfið
I skugga bassaleikarans og
stundum hefur undirrituðum
amk. þóttnóg um. Alltof sjaldan
heldur hann tónleika sjálfur og
hefur þeim heldur farið fækk-
andi en hitt. Ég minnist
vetrarins 1973—4 er hann hélt
reglulega tónleika i Jazzhus
Montmartre í Store Regnegade:
NHOP med bass og venner. Þá
gerðist evrópskur djass ekki
betri.
Afturámóti hafa hljóðritanir
hans undir eigin nafni orðið
fleiri með árunum og sú nýjasta
er fyrrnefnd Steeple Chaseplata
(hjá sama fyrirtæki mun koma
dúóplata með Niels og Archie
Shepp I mars.) Hljómsveitar-
skipunin er hið klassiska NHÖP
trió, bassi hljómsveitarstjórans
Billy Hart á trommur og gitar
John Schofields (Philip
Catherine gat ekki komið) auk
blásara. Sá er ekki af verri
endanum, saxafón- og flautu-
leikarinn David Liebman sem
ma-lék á meistaraverki Miles
Davis: Get UP Whit It. Verkin
eru öll eftir hljómsveitar-
stjórann utan eitt: danskt
þjóðlag. Upphafsverkið,
Dancing on the Table, er
inspírerað af suðurafriska
meistaranum Dollar Brand og
gömlum barnagælum. Ljúfur er
einleikur Niels en rýþmaleikur-
inn ævintýri, sérilagi er hann
skiptir úr sömbunni og telur
fjóra i taktinn og veltisveiflan
fleytir einleikurunum yfir öll
boðaföll (muniði Ole með Kenny
og Crazy Rythm með Graphelly
og Pass?). Liebman er mikill
Coltrane á tenorinn og tvileikur
hans og Billy Hart minnir á
gamla daga þegar John og
Elvin létu gamminn geysa á
Village Vanguard.
Hnig og ris
Á dalbotni
Músik Stravinskis við ballett-
inn Pulcinella vakti á sinum
tima, 1919, næstum jafnmikla
furðu fyrir þægilegan einfald-
leika og Eldfuglinn, Petrúsjka
og Vorblót fyrir ómstriðni og
þar blés ekki einu sinni hlýjum
vindi.
Hátt i hlíð
Það finnst ekki betra meðal til
að reka út ólund en Mozart, þótt
ekki sé i honum gassagangur-
inn. Siðasti pianókonsertinn
hans KV 595 er saminn fyrir
réttum 190árum, áriðsem hann dó 35 ára gamall.
m Eyrna lyst
■Æm eftir Arna Björnsson

óhemjuskap 6—9 árum fyrr.
Sá maður kunni að koma á
óvart. Hann sótti stefin i þetta
aöallega til ttalans Pergolesi
frá þvi snemma á 18 öld, klæddi
þau i finlegan hljómsveitarbún-
ing og leyfði jafnvel svolitlum
djassáhrifum að fljóta með.
Þetta hvarf til 18. aldarinnar
var þó ekki tómur gárunga-
skapur einsog margir héldu i
fyrstu, heldur viss timamót i stil
Stravinskis, sem nú tók að erja
akur nýklassisismans meö
sálmasinfóniuna 1930 sem
hápunkt. En það er ekki vert að
dvelja lengi við þetta efni, þvi
að Sinfóniuhljómsveit islands
spilaði verkið einfaldlega illa
þann 26. febrúar svo að
hugmóðs efni var. En mig
brestur kunnáttu til að fullyrða
hverju var um að kenna. Hún
hafði lent i einhverri lægð, og
Hann er ekki einn þeirra sem
oftast eru leiknir og þykir
kannski ekki nógu glitrandi við
fyrstu heyrn, nema seinasti
þátturinn. En reyndar eru allir
bestu kostir Mozarts sameinað-
ir i þessum konsert og ber þvi
skiljanlega minna á hverjum
einum.
Anne Queffélec gerði þeim
hinsvegar ágætustu skil, einmitt
með þvi Iátleysi, sem sameinar
léttleika yfirborðsins og hina ró-
legu sátt við misgóða tilveru
undir niöri. Hljómsveitin var
lika komin hátt i hlið úr dal-
skorningnum, enda þótt Jean-
Pierre Jacquillat og Mozart
virðist aldrei semja fullkom-
lega. Og eru það undur um jafn-
góða menn.
Hefðar upp á tindi
Þaö vantaði hinsvegar ekkert
Niel Henning
Stutt bassasóló er tileink-
að ófæddu barni Niels, sem
reyndist vera þriðja dóttirin og
varð skirð Maria, Future Child.
Siðan tekur þjóðlagið við: Jeg
gik migud en sommerdag. Það
er danskur djass og i stað fjalla-
gjólunnar norsku sem Garbarek
blæs leikur hlýr andvari beyki-
skógarinsum þessatónlist.Sami
blær leikur um Evening song en
á lokaverki plötunnar Clouds,
hefur Liebman tekið upp
á kærleikann i ballettsvitu
Ravels frá 1911 um Dafnis og
Klói.Sagan um þau er einhver
unaðslegasta ástarsaga sem til
er og ætti hver maður aö gefa
sinni unnustu, ekki sist þar sem
hún er til á dýrlegri islensku
Friðriks Þórðarsonar, sem út
kom 1966 en ekki 1962 einsog
stendur i prógrammi.
Hljómsveitin komst þarna lik-
lega upp á meiri hefðartind en
nokkru sinni fyrr, og stafaði
þaðan þó engum kulda, heldur
bliðri golu eða jafnvel hnúka-
þey. Ugglaust má þakka þetta
stjórnanda hennar að mestu
leyti. En mér er ekki grunlaust
um að þáttur Hamrahlíðar-
kórsins og Þorgerður Ingólfs-
dótturhafi verið ósmár. Þaðan
var svo smitandi sönggleði að
heyra og sjá, að það hlaut að
vera skyndaufur maður, sem
ekki hreifst með. Og hljómsveit-
in er langt frá þvi dauf, ef vel er
farið að henni.
Slika geislandisönggleði sá ég
og heyrði siðast hjá Passiukórn-
um frá Akureyri, sem flutti okk-
ur Arstiðirnar eftir Haydn fyrir
tæpum tveim árum. Sjálfur hef
ég sungið i ágætum kór, en þar
skortir þó oftast meðlifunina
einsog Róbert blessaður kvart-
aði svooft um. ,,Ég sé ekki nógu
mörg augu”, sagði hann stund-
um. Svipað er að segja um Póly-
fónkórinn. Jafnvel klæðaburð-
urinn gerir okkur þyngslaleg.
Þótt verkin heiti sálumessur,
þarf ekki að láta sem maður sé
við sorglega jarðarför.
Annars mun það skipta hvað
mestu máli, að limirnir i
„Hjálmar H. Ragnarsson verð-
ur ætt sinni til engrar minnkun-
ar”, segir Árni Björnsson um
stjórn Hjálmars á Háskólakórn-
um.
Hamrahliðarkórnum eru skóla-
systkin, sem þekkja hvert ann-
að náið og eiga mikið félagslif
innbyrðis. I okkar virðulegu
kórum þekkist ekki helmingur-
inn með nafni og naumast allir i
sjón. Fólk kemur einsog viga-
hnettir á æfingar og fer slöan
einsog byssubrennt burt. Það er
engan sérstakan að ásaka fyrir
þetta og flestir vildu, að það
væri öðruvisi, „doch die Ver-
h'áltnisse sie sind nicht so.”
Chorus Universitatis
islandiae
Þótt verið sé að amast við
þyngslum i kórklæðum verkar
það næstum truflandi, þegar
öllu ægir saman einsog hjá
Háskólakórnum á laugardag-
inn. Sérstaklega fyrst það er i
ætt við hinn misskilda alþýð-
Ieika gallabuxnastilsins, sem
vinnufataframleiðendum hefur
heppnast að mata krókinn á um
árabil.
Hingvegar var söngskráin
harla skemmtileg og Hjálmar
sópraninn og fer á kostum.
Hann er jafn frjáls og sjálf-
stæður f þeim sóló og hann er
bundinn Coltrane i þeim fyrsta.
Dancing on the table má fá
hjá Jazzvakningu — Pósthófli
31-129 Rvk.
PS. Niels hefur undanfarið
leikið með trióum tveggja
pianista og góðkunningja
landans, þeirra Oscar Peter-
sons og Thomas Clausens,
Trommari Oscars er Martin
Drew en Aage Tangaard, sem
hingað kom með Mirror, hjá
Clausen Danskir gagnrýnendur
hafa farið fögrum orðum um
leik trióanna I Montmartre,
fundist einsog Peterson bryti af
sér fjötra tónleikahallanná og
gengi i endurnýjun lifdaganna
og Boris Racinowitz skrifaði i
Politiken: „i Niels-Henning
fékk Peterson ekki aðeins hina
fullkomnu tónheyrn heldur
einnig hólmgönguáskorunina.”
Clausen er ekki síður hrósað af
löndum si'num en íslendingum
og um leik Niels segir Kjeld
Frandsen i MM að „hann sýni
með sögufrægri tækni sinni
hæfileikann til að lifa sig inni og
gripa á lofti hverja hugmynd
hljómsveitarstjórans. „Ætli
þetta aðalsmerki hafi ekki gert
hann að einum eftirsóttasta
rýþmaleikara djasssögunnar,
en samt er vonandi að hann gefi
sér meiri tima i framtíðinni til
að sinna eigin tónlist en ann-
arra.
H. Ragnarsson verður ætt sinni
til engrar minnkunar sem
stjórnandi. Hann leyfir sér tam.
leikrænar tilraunir einsog i
minningarlagi Atla HeimisiW.
Blake um Benjamin Britten. A
þessari rimlausu skeggöld eftir
Jóns Asgeirsson/Jóhannes úr
Kötlum og Flýjum! eftir Jónas
Tómasson/Hannes Pétursson.
Og kórnum tekst þetta furðuleg.
Einna nærfærnast var hinsveg-
ar lagið eftir sjálfan hann við
Gamalt vers um Mariusoninn,
sem Þóra Vigfúsdóttir hafði
lært i bernsku.
En það er heldur ekki slakað á
neinum nákvæmniskröfum
einsog sumir halda vist að sé
byltingarkennt eða alþýðlegt.
Það er haldið fullum trúnaði við
hvort heldur Bellman eða þjóð-
lagið eða hinar dáfögru
drykkjuvisur þess góða manns
séra Ölafs á Söndum, Inter
Poculá.
Þvi kom mér þetta i hug, að
klukkustund fyrr hafði ég heyrt
ungan mann fara með aðrar
jafngöðar visur séra Ólafs.
Gleður mig oft sá góði bjór, i ný-
opnuðum vistlegum húsakynn-
um Samtaka hersvöðvaand-
stæðinga að Skólavörðustig 1.
Látum nú vera, þótt sungið sé
eitthvert tilbrigði við þjóðlagið.
Slikt getur tekist vel eða illa. En
að geta ekki farið rétt með góð-
an texta og segja t.d. viskanfyr-
ir drykkjan og föll fyrir sköll,
það er merki um þann slapp-
leika sem of mjög einkennir þá,
sem endilega vilja kalla sig
baráttumenn.