Helgarpósturinn - 02.10.1981, Blaðsíða 4

4
Föstudagur 2. október 1981 halrf^rpn^tl irinn
Ekki nógu snyrtilegur fyrir Hótel Sögu.
Eitt herbergi laustá Hótel Borg
höfuöborgarsvæöisins.
en ekki fyrir fbúa
Úr Hafnarfiröi? Þú færö ekki herbergi hér.
Höfuðborgarbúar annars flokks borgarar i augum hóteleigenda:
Uthýst
eftir Þorgrím Gestsson
myndir: Jim Smart
ef þú átt heima á höfuðborgarsvæðinu
Getur Reykvikingur — eða ibúiannarsstaðará höfuðborgarsvæðinu
— gengið inn á hótel í Reykjavík og fengið gistingu?
Hin almenna regla er sú, að hann getur það ekki. Nema helst með
því móti að ganga á fund hótelstjóra sem metur hvort hann hefur
frambærileg rök fyrir þvi að þurfa að gista á hóteli. Það er að segja
kæri hann sig um að opna sig fyrir ókunnugum manni og skýra honum
frá einkahögum sínum.
Helgarpósturinn lét reyna á þetta á f jórum hótelum i Reykjavík.
Hann fékk hvergi inni. A þremur hótelanna voru rökin þau, að hann
ætti lögheimili á höfuðborgarsvæðinu.
Viðbrögðin á fjórða hótelinu voru þó athyglisverðust. Þar var
svarið þvert nei, áður en Ijóst var hvert heimilisfang útsendará
Helgarpóstsins var. Skýringin var sú, að hótelið væri fullt.
Seinna um daginn kom í Ijós, að svo var alls ekki, en konu þeirri sem
varð fyrir svörum i gestamóttökunni hafi hreinlega ekki litistá þenn-
an mann!
Þaö hefur löngum veriö altalaö manna
á meöal, að Reykvikingar eigi ekki aö-
gang að gistingu á hótelum i sinni eigin
borg. Sumum finnst þetta ofur eölilegt og
benda á, aö Reykvikingar hafi ekkert meö
það aö gera aö gista á hóteli i heimaborg
sinni. Aörir benda á, aö slikt sé skeröing á
persónufrelsi. Hlutverk hótelanna sé að
selja fólki gistingu, án tillits til þess hvert
heimilisfang þeirra sé — hvort sem þeir
búi i Rotterdam eða Reykjavik.
En i útvarpsviötali fyrir skömmu sagöi
Einar Olgeirsson hótelstjóri á Hótel Esju,
aö Reykvikingar fengju þar inni ekki siö-
ur en aðrir. En hann bætti þvi viö, aö hann
vildi samt ekki, aö hótelið sé neinn svall-
staöur.
Allt bókað
Til aö ganga endanlega úr skugga um
þaö, hvort fólk af höfuðborgarsvæöinu fær
inni á hótelum borgarinnar eöa ekki,
ákváöum viö aö reyna þaö sjálfir. Senda
mann, ósköp venjulegan — og endilega
allsendis ódrukkinn, á nokkur hótel og
biöja um húsaskjól.
Leiðin lá fyrstá Hótel Sögu. Orðaskiptin
voru eitthvað á þessa leið:
— Eigiö þiö laust herbergi?
— Nei, þaö er allt bókaö fram I nóvem-
ber.
— Nú, ég hélt aö þaö væri ekki svona
mikið að gera á þessum árstima.
— Reyndu eitthvert af stærri hótelun-
um.
— Ég hélt, að þetta væri eitt af þeim.
— Viö erum bara með 200 herbergi.
Þaö var ljóst, aö hér gengi ekki aö fá
inni, en Jim ljósmyndari haföi þó fengiö
tima til aö koma sér fyrir þar sem litiö
bar á honum og mynda atburöinn.
Seinna um daginn hringdum við og
spurðum Jónas Hvannberg móttökustjóra
hvort hóteliö væri fullt. Hann kvaö það
ekki vera. Viö sögöum honum þá frá til-
rauninni og svörunum sem viö fengum.
Hann svaraði þvi til, að fólkiö i móttök-
unni sé allt vant fólk og þekki þá fáu sem
koma stundum beint inn af götunni og
biöja um herbergi, án þess aö panta fyrir-
fram, en þaö sé þaö venjulega.
Of illa til fara!
— En mér finnst allt of mikiö veöur
gert út af þvi, aö fólk af höfuöborgarsvæö-
inu fær ekki inni hérna, enda er bókstaf-
lega engin aösókn af þvi fólki. Það er helst
að fólk komi ölvað eftir dansleiki og biðji
um gistingu, og því er neitaö, sagöi mót-
tökustjórinn..
En hvers vegna var blaöamanni Helg-
arpóstsins neitaö um gistingu án þess svo
mikiö sem spyrja um siöasta dvalarstaö?
— A þvi er einföld skýring. t fyrsta lagi
varst þú ekki meö farangur, og i ööru lagi
varst þú ekki beint snyrtilegur til fara,
var svar konu þeirrar, sem var i gesta-
móttökunni, þegar hann bar að garöi.
— En ég hélt billyklunum á áberandi
hátt, og farangurinn heföi getaö veriö i
bilnum..
— Maður er farinn aö sjá fólk nokkuö
út, og viö viljum komast hjá vandræðum,
var svariö viö þvi, og blaðamaður Helgar-
póstsins verður aö gera þaö upp viö sig
hvort hann fékk þarna lifs sins stærsta
áfall og veröur aö endurskoöa klæöaburð
sinn, eöa segja sem svo, að starfsmaöur á
Hótel Sögu eigi ekkert með aö dæma fólk
eftir klæöaburöi þess. Þaö gæti i sann-
leika veriö heldur háll i s aö hætta sér út á.
Næsti viökomustaöur var Hótel Borg.
— Eigiöi herbergi?
— Það getur nú veriö dálitiö erfijtt. Fyr-
ir hvaö langan tima?
— Svona tvo, þrjá daga.
— Viö eigum bara laust herbergi fyrir
eina nótt, og þaö er ekki meö baöi.
— Jæja, látum þaö gott heita til að
byrja meö.
Stúlkan i gestamóttökunni rétti fram
gestabólk, og viö spuröum hvort hún vildi
ekki persónuskilriki (vildum helst komast
hjá þvi aö skrifa nafniö I bókina til þess
eins aö þaö yröi strikaö út aftur).
— Ég éeri þaö á eftir, svaraöi stúlkan,
en varö siöan tortryggin i framan og
spuröi hvort ég væri kannski úr bænum.
— Nei, úr Hafnarfirði, var svarið.
Þá tók hún bókina i skyndi af borðinu og
sagði, aö ég gæti ekki fengiö herbergi. En
þegar á hana var gengiö sagöi hún, aö ég
gæti talaö um þetta viö hótelstjórann.
Siguröur Gislason hótelstjóri sagði, aö
siöan hann byrjaöi aö starfa á hótelum,
fyrir nærri 40 árum hefði sú regla gilt, að
Ibúar Reykjavikur fengju ekki inni á
hótelum i Reykjavik.
— Þetta gilti meira aö segja á Hótel ís-
land áriö 1934. Ég veit ekki hvaöan þessi
regla er komin, en hún er höfö til aö koma
i veg fyrir aö menn taki hótelherbergi til
þess eins að skemmta sér. Það er bara
ekki hægt, vegna annarra gesta á hótel-
ínu, sem hafa greitt sin herbergi.
Útilokað!
Á Hótel Loftleiðum reyndist vera laust
herbergi, og starfsmaöur i gestamóttök-
unni rétti fram kort. Þegar nafn og
heimilisfang höföu veriö skrifuö stóö ekki
á viðbrögöunum:
— Býröu i Hafnarfiröi? Nei, þaö er úti-
lokaö, þú færð ekki herbergi hér.
Þegar viö spuröum um ástæður visaöi
starfsmaöurinn á hótelstjórann, hann
væri sá eini sem hugsanlega gæti heimil-
að mér gistingu. En hann var ekki viö i
augnablikinu, svo feröinni var haldið
fram og ákveöið aö gera lokatilraunina til
aö fá næturgistingu á Hótel Esju.
Lika þar reyndust vera laus herbergi.
Eftir að hafa spurt, hvort ég ætti bókaö og
hvort ég heföi gist þarna áöur var beðiö
um persónuskilriki. Starfsmaöurinn fór
þegar aö skrifa niöur nafnið, en þegar
kom aö heimilisfanginu stoppaöi hann
skyndilega og leit upp.
— Þú býrö I Hafnarfiröi. Þá færðu ekki
gistingu hér.
— Útilokað?
— Þaö eru geröar undantekningar á
þvi.
— Hver gefur þær?
— Þú gætir reynt aö tala við hótelstjór-
ann.
— Einar Olgeirsson hótelstjóri var
meira en fús til að rökstyöja þá fullyrð-
ingu sina sem hann kom meö i útvarps-
Helgarpósturinn
reynir að fá hótel-
gistingu á helstu
hótelum borgarinnar
Úr Hafnarfiröi! Gengur ekki.
viðtalinu, að Reykvikingar hafi sama
möguleika á gistingu á hótelinu og aðrir.
Frambærileg skýring
— En þeir veröa að koma meö fram-
bærilegar skýringar. Og i flestum tilfell-
um tökum við þær gildar. Ég get nefnt
brúðkaup, stórafmæli, þegar fólk vill ekki
vera heima, þegar veriö er aö mála ibúö-
ina og ekki hægt aö sofa þar, ef miöstööin
bilar, eöa þegar fólk stendur I skilnaöar-
málum. Og einmitt núna býr hérna hús-
næöisiaust fólk og ég reyni aö halda
kostnaöinum lálgjöru lágmarki fyrir það,
sagði Einar Olgeirsson.
v — En fólk reynir líka að koma inn á
hóteliö á fölskum forsendum, gefur upp
rangt heimilisfang, hringir og lýgur upp
sögum, sem viö siöan rekum okkur á aö
eru ósannar. ÞaÖ eru þeir sem vilja kpm-
ast á hótelherbergi til aö drekka og
skemmta sér, t.d. eftir aö búiö er aö loka
skemmtistööum og þaö hefur ekki fengið
nóg. Þetta held ég aö stafi meöal annars
af þvi, aö hér eru engir næturklúbbar.
— Framhjáhald er ein ástæöan. Við
viljum ekkert meö slíkt hafa, aöallega
vegna þess sem því fylgir, þegar fólk
hleypur aö heiman — hringingar og vesin,
og oftast er áfengi með i spilinu. Hótelið.
fær á sig slæmt orö ef það liöur slikt, auk
þess sem ábyrgö okkar er svo mikil aö viö
getum ekki hætt á slikt.
Skömmu eftir aö Hótel Esja var opnuö
var dálitið um aö Reykvíkingar fengju
hér inni. Það fékk á sig slæmt orö, og það
tók heilt ár að hreinsa nafniö af þeim orö-
rómi.
— En kemur ykkur nokkuö viö hverjir
minir einkahagir eru?
— Þaö þarf eitthvað mikiö til aö fólk
gisti á hóteli, sem kostar ekki minna en
250 krónur á sólarhringinn. Þaö getur al-
veg skýrt okkur frá þeim ástæöum — viö
heitum algjörum trúnaöi og kjöftum ekki
frá. Auk þess fá margir sem eru langt
niöri útrás við aö trúa öðrum fyrir vanda-
málum sinum, ekki sist við ókunnuga.
— En varöandi framhjáhaldiö: Eruö
þiö einhverjir siögæöisveröir?
— Vitanlega ekki. En sliku fylgir oftast
fylliri — og ekki sist grátandi eiginkonur.
— Blaöamaður Helgarpóstsins fékk
semsé ekki inni á þessum fjórum stærstu
hótelum Reykjavikur — vegna þess aö
hann býr á höfuðborgarsvæöinu. Sem bet-
ur fór kom það ekki aö sök — og maður
getur alltaf huggaö sig viö aö maður er
ekki sá fyrsti sem er neitaö um gistingu á
gistihúsi.