Helgarpósturinn - 15.04.1983, Síða 16

Möðruvallamunkarnir:
iOg Ingjaldur
Hreinn
Rögnvaldur
meö Reykjavík aö baki
-3lUða@ÍN
Umsjón:
Helga Haraldsdóttir
og Páll Pálsson
Myndir: Páll Pálsson
Dreifbýlismúsík sprettur
úr allt öðrum raunveruleika
„Nafnið liggur alveg í aug-
um uppi; þaö eru tvær götur á
Akureyri sem heita Mööru-
vallastræti og Munkaþverár-
stræti...“
Segja Möðruvallamunkarnir
sem viö hittum á 6. hæö í Breið-
holtsblokk síöastliöinn laugar-
dag. Þeir voru staddir hér fyrir
sunnan um þáskana til aö
hljóörita á eigin kostnaö 12
Pessa dagana er verið
að halda árshátíðir út um
allan bæ og mikið um
dýrðir. Við fréttum að
leikhópurinn Goodfelló í
Hlíðarskóla ætlaði að
sýna leikritið Grænjaxla
á árshátxð skólans, kíkt-
um inn á æfingu og spurð-
um krakkana spjörunum
úr.
Detta í’ða og flippa
— Eftir hvern er þetta verk?
„Það er eftir Pétur Gunnarsson,
en hann samdi þetta í samvinnu við
Spilverkið og leikarana sem léku í
þessu í Þjóðleikhúsinu fyrir mörg-
um árum.“
— Um hvað er það?
„Um krakka frá því þeir eru litlir
og þangað til þeir eru komnir fram
yfir fermingu. Það er lýst samskipt-
um þeirra við fullorðna fólkið, en
frumsamin lög í stúdíóinu
Nema viö Selfoss og leita nú
aö útgefanda. — En í leiðinni
var markmiöiö aö komast í
þjóðarvitundina, fjölmiölana
og kvöldiö fyrir þetta viötal léku
þeir fyrir dansi (sem „súrmjólk-
in í hádeginu" reddaöi) á Hótel
Akranesi og á meöan þetta viö-
tal átti sér staö voru þeir aö búa
sig undir aö koma fram í
Klúbbnum um kvöldiö.
þau ganga nú ekkert sérstaklega
vel. Unglingarnir sjá einhvern veg-
inn allt í öðru ljósi en þeir full-
orðnu. Það er lýst stressinu í kring-
um ferminguna og því þegar krakk-
arnir eru að detta í’ða og flippa?
— Af hverju völduð þið þetta
leikrit?
Viljum lög
„Það var eiginlega ekki um neitt
annað að ræða, við vildum taka ís-
lenskt leikrit og vildum hafa lög í
því. Ef það er enginn söngur er hætt
við að krakkarnir verði ókyrrir á
sýningunni. í fyrra tókum við
Saumastofuna eftir Kjartan
Ragnarsson, það gekk æðislega vel.
Þá vorum við líka með hana Jónínu
H. Jónsdóttur sem leikstjóra.
Eins og núna
— Er ádeila í þessu?
„Já, það er deilt á barnauppeldi
og gert grín að ýmsu í kerfinu og
þjóðfélaginu?
— Eruð þið sammála?
Reykvíkingar
og hinir
— En finnst Möðruvallamunk-
unum ekki gaman í Reykjavík?
„Hva, á nú að vekja upp Reykja-
vík/Akureyri-móralinn... Ju, jú það
er ágætt, nema maður kemur engu
í verk hérna í Reykjavík, dagurinn
fer allur í vitleysu, strætóferðir og
svoleiðis. Það er ábyggilega von-
laust að búa í Reykajvík nema eiga
bíl. Það skeður allt hægar á Akur-
„Að mörgu leyti. Þetta er alveg
raunhæf lýsing á viðbrögðum for-
eldra við ýmsu sem krakkarnir
þeirra gera. Pétur Gunnarsson er í
miklu uppáhaldi hjá okkur bæði út
af bókunum hans og svo þessu leik-
riti. Hann lýsir hlutunum alveg eins
og þeir eru. Það eina sem hægt er að
setja út á er að hann gerir kvenfólki
kannski ekki nógu hátt undir höfði.
Stelpurnar í leikritinu segja sjaldn-
ar eitthvað af viti en strákarnir?
Stelpurnar frekar
— Er gaman?
„Þetta er æðislega gaman fyrst,
en svo verður maður pirraður á öll-
um endurtekningunum" „Svo eru
stelpurnar svo frekarþ skjóta strák-
arnir inn í, en stelpurnar hafa haft
orð fyrir hópnum hingað til.
„Það verður að taka þetta alvar-
lega. Strákarnir nenna þessu varla,
viljamiklu frekar faraá skíði en æf-
ingar. Samt hefur þetta gengið á-
gætlega. Samkomulagið er ágætt,
strákarnir hafa haft vit á því að
hlýðaþ
eyri, enda er t.d. nýbylgjan fyrst far-
in að flæða yfir Norðlendinga nú
síðastliðið sumar og í vetur. Holta-
vörðuheiðin er ekki bara erfið fyrir
bílana.
En það er allt annar mórall hérna
fyrir sunnan. Það er einsog menn
geti einhvern veginn leyft sér meira.
Við sjáum líka að fyrir utan Grafík
á ísafirði og Baraflokkinn þá koma
þessar nýju hljómsveitir sem ekki
eru héðan af höfuðborgarsvæðinu
aidrei neinu á plast. Fólk úti á landi
vill líka bara heyra gömul lög sem
það þekkir. Við erum t.d. ekkert
sérstaklega framsæknir í músík, en
við þurfum ekki að fara lengra en
upp á Skaga til að sjá að fólki finnst
það sem við erum að gera algjör
latína.
Annars er fráleitt að vera að bera
þetta saman í rauninni; dreifbýlis-
músík sprettur úr allt öðrum raun-
veruleÍKa en Reykjavikurmúsikin.
Það má næstum segja að það búi
tvær þjóðir í þessu landi, Reykvík-
ingar og hinir“.
...verra en að sleppa því
— Hvernig eru starfsskilyrði
hljómsveita fyrir norðan?
„Þau eru vægast sagt léleg, og í
rauninni ótrúlegt að það skuli vera
svona mikið af hljómsveitum þegar
engin hús eru til að spila í. Þetta
spilerí í Sjallanum er t.d. þannig að
húsið er með fast gömludansaband
og síðan fá ungu hljómsveitirnar að
koma fram á miðnætti, ókeypis
auðvitað, sem er hreint ömurlegt
því þá er salurinn orðinn kófdrukk-
inn; það er eiginlega verra að spila
þar en að sleppa því. Dynheimar
eru bara með diskótek, einstaka
hljómleika, en það eru ekki ráðnar
hljómsveitir um helgar nema það
séu stórbönd að sunnan einsog Egó
eða Þursaflokkurinn. Markaður-
inn á Akureyri er svo lítill að sama
hljómsveitin getur ekki alltaf verið
spilandi nema hún sé því vinsælli,
sem þýðir að hún verður að spila
svo til eingöngu vinsæla dansmús-
ík. Og sveitaböllin í Eyjafirði hafa
alveg dottið niður. Grýlurnar fylltu
reyndar Sólgarð rétt eftir að mynd-
in var sýnd, en það var einsdæmi“.
Rafmagnsflygillinn
— Þið kallið tónlist ykkar
keyrslurokk með dreifbýlisívafi, en
eruð gítarleikalausir, — er það til-
raun til að skapa ykkur sérstöðu?
„Nei nei, við ætluðum alltaf að
vera með gítarleikara, en fundum
bara engan. Og svo þegar Fúsi fékk
rafmagnsflygiljnn kom í Ijós að
hann skapaði það mikla fyllingu,
að það er ekki beint þörf fyrir gítar-
ista í því sem við erum að gera núna.
En við bætum kannski einhvern
tíma gítarleikara í hljómsveitina ef
við finnum einhvern sem er líklegur
til að setja mikinn svip á tónlistina“.
— Keyrslurokkarar eru oft mikl-
ir búsarar, og þið eruð óneitanlega
dálitlar sukktýpur að sjá, — eigiði
ekki einhverja góða fylliríssögu
svona í lokin?
Möðruvallamunkarnir litu glott-
andi á hvern annan, greinilega með
margar slíkar sögur í pokahorninu,
hinsvegar kannski spurning hvort
þær séu prenthæfar, en svo tók Sig-
fús af skarið:
„Jú, það gerir svo sem ekkert til
þótt ein slík verði látin flakka. Ein
er nú þannig að við þrír, ég Hreinn
og Ingjaldur bróðir, ákváðum einu
sinni að keyra hringinn í sumarfrí-
inu okkar, en það varð aldrei nema
ferð til Tálknafjarðar og aftur til
baka. Við vorum með 1 kassagítar,
2 teppi og nokkra poka af brenni-
víni. Nema bíllinn bræddi úr sér hjá
Króksfjarðarnesi... hræðilega ljót-
ur staður Króksfjarðarnes... og við
urðum að sofa þar um nóttina und-
ir berum himni. Morguninn eftir
var ekkert til að láta ofan í sig nema
brennivín, sem við blönduðum með
vatni úr einhverjum bæjarlæknum
þarna rétt hjá. En ég varð svo
svangur og fór á stúfana og rakst
loksins á heljarmikið hundasúru-
barð og át það í heilu lagi. Og veikt-
ist alveg hroðalega. Maginn, þið
skiljið... Nú, við komumst til
Tálknafjarðar um kvöldið þennan
sama dag og eyddum þar nokkrum
dögum á fylliríi, það voru böll þar
og svona og ég var með 40 stiga hita
annan daginn og blindfullur hinn.
Tálknafjarðardvölin endaði svo á
því að við keyptum bílmótor og fór-
um með hann á puttanum að hræ-
inu okkar, og gátum skipt um vél...
fengum lánað skrúfjárn og skipti-
lykil á einhverjum bæ... og komum
svo viku seinna til Akureyrar...
Hluti úr möðruvallamunkatextanum Lafði Jane í
trjánum?
Við munum balú eignast fljótt
sem við pössum dag og nótt
en Tantor fíllinn sér um sig
gullna ljónið eltir þig
Við munum sitja saman
að góna upp í góróinn
og hlusta á mongo
spila á bongó.
Æ hvar er gamli gítarinn
því ég ætla að syngja lagið sem ég kann
en sittu ekki alveg upp við magnarann
O lady Jane
fj-RÆNTAXT.AR