Helgarpósturinn - 06.05.1983, Síða 5

5
_Helgai---------
pösturinn Föstudagur 6. maí 1983
Sigríður Steina fer út í lífið
skips í Aðalstræti gengu tveir menn, annar
með myndavél hinn með skrifblokk. Sigríður
Steina gekk beint að afgreiðsluborði og spurði
um skrifstofustjórann. „Henni“ var vísað
upp en þar var viðkomandi ekki við og því
ekki hægt að falast eftir starfi smurbrauðs-
dömu á ms. Eddu. Sigríður Steina kom því
niður aftur og gekk út fljótlega. Enginn
þriggja starfsmanna á skrifstofunni gaf
þessari glæsikonu auga og virtist ekkert at-
hugavert sjá við hana.
Þeir á Loftleiðahótelinu eru líkast til vanir
að sjá útlendar túristakellingar af öllum gerð-
um, því þar skipti sér enginn af því þegar Sig-
ríður Steina valsaði á milli kvenna- og karla-
salerna. En á farskrárdeild varð uppi fótur og
fit þegar í ljós kom hvers kyns (bókstaflega
talað) var.
Þangað fór Sigríður Steina og spurði um
Sillu. Ung kona tók þar á móti „henni“ og
visaði til Sillu - en sagði okkur á eftir að hún
hefði einfaldlega talið þessa ókunnu „konu“
vera eina af mörgum nýjum, sem væru á nám-
skeiði í farseðlaútgáfu á neðri hæðinni. Silla
þekkir Sigurð Steinarsson vel en varð bara
vandræðaleg þegar hann/hún bað um að fá
Það var ekki annað að sjá en að vel færi á með
þeim...
Ágengur viðskiptavinur hjá Samvinnuferðum
/Landsýn: Inga þekkti ekki þennan kúnna fyrst
í stað og þótti konan heldur stórgerð.
Fólk í Austurstræti rak upp stór augu þegar
það mætti „konunni“ - heldur stórgerðri en
skrautlega og glæsilega klæddri. Eða það
fannst a.m.k. arkitektum klæðaburðarins.
Mjög algengt var að fólk gjóaði til hennar
augunum og glennti þau svo upp og sneri sér
við.
Stelpur við pylsuvagninn í Austurstræti
ráku upp skaðræðisöskur og ætluðu aldrei að
hætta að hlæja. Tveir karlar á bekk á Lækjar-
torgi tóku dömunni vel þegar hún settist hjá
þeim og voru líklega talsvert upp með sér.
Ökumenn gættu ekki að sér og voru margir
rétt lentir aftan á næsta bíl í Lækjargötunni
þegar Sigríður Steina gekk yfir götuna á leið
á oþinbert tóalett í Bankastræti.
Sigríður Steina fór inn á skrifstofu Sam-
vinnuferða/Landsýn í Austurstræti, gekk þar
að stúlku sem sat við borð og spurði um Ingu.
-Hún er uppi á lofti, annarri hæð, svaraði
stúlkan og brosti sínu blíðasta framan í gróf-
gerðu konuna.
Á annarri hæð var Inga í símanum. Hún
leit snöggt upp þegar Sigríður Steina gekk inn
- hugsaði með sér: Sú er stórskorin! - og hélt
áfram að tala i símann. Sigríður Steina fékk
sér sæti á meðan. Aðrar stúlkur á skrifstof-
unni kíktu fyrir horn og yfir skilrúm til að sjá
SU ER
STÓR-
SKORIN!
hver biði - og voru fljótar að setjast aftur.
Fremur vandræðalegar.
Þegar símtalinu var lokið gekk Sigríður
Steina að bás Ingu. -Manstu eftir mér? spurði
„hún“ undurblítt. Inga starði á móti. „Nei“,
svaraði hún afsakandi. „Alls ekki?“ spurði
„Sigríður Steina“ enn.
„Nei, því miður“.
Þá sprakk kynskiptingurinn og sagði til sín.
í þann mund bar að aðstoðarmenn Sigríðai
Steinu og urðu þeir vitni að miklum hlátra-
sköllum Ingu, Sigríðar Steinu og annarra
kvenna á skrifstofunni. Inga sagði að sér
hefði þótt konan með grunsamlega grófa húð
þegar hún hefði komið nærri.
Á hæla Sigríðar Steinu inn á skrifstofu Far-
lánaða bíllyklana hennar. Það var ekki fyrr en
Sigríður Steina skipti yfir í eigin rödd og sýndi
af sér gleðilæti að Silla kveikti á því við hvern
hún var að tala.
Og þegar við gengum í gegnum hóteland-
dyrið skömmu síðar sáum við ekki betur en að
amerískur stútungskarl, sem þar var á vappi,
gæfi henni hýrt auga. Hann hefur kannski --------------------------------------------
verið frá New York. Beðiö eftir afgreiðslu...
Jóna Hallgrímsdóttir á Snyrti-
stofunni Jónu á Skeggjagötu 2
leggur síðustu hönd á andlits-
förðun Sigurðar/Sigríðar. Að-
stoðarmaðurinn önnum kafinn
við að límbera gervineglurnar.
eftir örskamma stund var verkinu þar lokið:
frá hálsi og upp úr var enginn vafi á að HP-
menn voru með konu í fylgd með sér. (Frá
hálsi og niðurúr gegndi kannski nokkuð öðru
máli.)
En það var ekki lengi. Við héldum niður í
Gróf, þar sem Gerður Pálmadóttir, kaupkona
og þúsundþjalasmiður í Flónni, hafði undir-
búið komu okkar. Þar var Sigurði Steinars-
syni endanlega breytt í Sigríði Steinu, hefðar-
frú utan af landi.
Fyrst var hann færður í brjóstahöld, sem
fengin voru að láni i Lífstykkjabúðinni á
Laugavegi 4, og þau fyllt með þar til gerðum
púðum. Næst var hann færður í bleika
blúndublússu, þá hólkvíðar, svartar sam-
kvæmisbuxur (fallið var frá að nota pils þegar
hann hafði rifið tvennar sokkabuxur; aðrar
svartar, hinar bláar netbuxur), sett á hann
armband og hálsfesti, svartur silkikenndur
hálsklútur, fagurlega löguð sólgleraugu,
glæsilegir skór (áhöld um kvenleika þeirra),
jakki yfir axlirnar og merki kvennalistans í
barminn.
Á leiðinni út í sólskinið og mannhafið
stansaði einn aðstoðarmaðurinn skyndilega,
hristi höfuðið og sagði með uppgjafarsvip:
Þetta gengur aldrei. Hann gengur eins og fíll!
En það var ekki lengi. Á næsta andartaki
tiplaði Sigríður Steina léttstíg út í lífið.
Sterklegir fótleggir dreifingarstjórans voru
ekki gerðir fyrir sokkabuxur — eða sokka-
buxurnar gerðar fyrir fínlegri leggi. Hér er
verið að máta fatnað af ýmsu tagi í Flónni við
Vesturgötu.
Ferðin hefst í
vagni frá SCANDIA
Hjól & Vagnar
Háteigsvegi3, 105 Reykjavik, Simi 21511
Dönsk úrvalsvara. Bólstraðir
vagnar, sem hægt er að taka
af hjólagrindinni, hana má
síðan leggja saman.
Höfum auk
þess
kerruvagna
með
stillanlegu
baki og tví-
buravagna.