Helgarpósturinn - 03.12.1983, Síða 25

Ómar Ragnarsson,
stúdent frá MR
1960. III. einkunn
5.80
Gunnlaugur Þóröar-
son, stúdent frá
MR 1939. II. eink-
unn 6.00
Flosi Ólafsson,
stúdent frá MA
1953. III. einkunn
4.57 (gefiö eftir
gömlum einkunna-
stiga)
hefur áð minnsta kosti tekist að
reikna skuldirnar mínar hingað til.
Hins vegar gekk mér bærilega í
þeim fögum sem ég hafði áhuga á;
íslensku, bókmenntum og tungu-
málum. Það voru bara raunfögin
sem ég sleppti og nennti ekkert að
standa í.
— Hvernig var þá samkomulagid
viö uppfrœdarana?
Það var svona upp og ofan. Eg var
algjört Ijós í barnaskóla, líklega það
sem er kallað kennarasleikja, var
árinu yngri en hinir krakkarnir og
Ieit mikið upp til kennarans. Þetta
lofaði sumsé allt brilljant áfram-
haldi. Ég dúxaði upp úr tólfára
bekk, en eftir það hrapa ég svona
hægt og rólega niðurávið í skóla-
kerfinu. Uppfrá því mætti segja mér
að ég hafi ekki verið neitt voðalega
þægilegur nemandi. Margir kennar-
ar áttu heldur ekki annað skilið.
Mér féll að vísu ágætlega við suma,
en voðalega illa við aðra og fór ekk-
ert í felur með það. Þeir sluppu líka
mikið til við nærveru mína, því ég
var oft utanskóla og vann þá útí bæ.
— Hverjum augum lítur þú svo
stúdentsprófiö nú tíu árum síðar?
Ja, þarna fékk ég allavega inn-
tökupassa uppí Háskóla; þar sem ég
hef stöku sinnum gutlað svolítið i
bókmenntum og fleiru mér til gam-
ans. Þannig hef ég á vissan hátt
hagnast á þessu, þó mér finnist
námið eins og það var óttalega mik-
ið húmbúkk. Þetta var svona sitt lít-
ið af hverju og ekkert almennilegt
af neinu og mér fannst þetta alltaf
hálfgerð tímasóun. Svo hef ég alltaf
haft lítið álit á einkunnum og nota
þær ekki sem mælistiku á fólk,
hvorki þá né nú.
Flosi Ólafsson
Rekinn sjö
sinnum úr
MA
Það var veturinn 1949 að ég var
á miililandaskipi að vaska upp leir-
tau vestur í New York að ég hugsaði
með mér að allt væri skárra en
þetta helvíti. Og ég ákvað að halda
áfram í skóla. Um haustið 1950 byrj-
aði ég í Menntaskólanum á Akur-
eyri. Þetta var skrautlegri skóla-
ganga en almennt gerist.
Ég var orðinn ótrúlega mikill
heimsmaður innan við tvítugt og
var á þessum árum á alver ferlegu
mótþróaskeiði. Ég sé það núna,
þegar ég fer að rifja þessa kostulegu
skólagöngu upp, að ég hef verið
svona nokkurn veginn óalandi og
óferjandi í þessum vesalings sak-
leysingjaskóla á Akureyri. Ég var
þarna eins og naut í flagi, gersam-
lega umsnúinn og hafði, samkvæmt
þáverandi lífsskoðun, aílt á hornum
mér. Ég fyrirleit kennarana, nem-
endurna, stofnunina, reglurnar,
Akureyringa, Norðlendinga, Islend-
inga og heimsbyggðina alla, er mér
nær að halda. Ég lærði alveg ótrú-
lega lítið í þessum skóla, enda tossi
á mótþróaskeiðinu.
Ég var rekinn alls sjö sinnum úr
Menntaskólanum á Akureyri og
endanlega án þess að vera gefinn
kostur á að hverfa þangað aftur til
náms. Þetta var síðari hluta vetrar í
fimmta bekk. Ég fór suður á Kefla-
víkurflugvöll og vann þar fram á
vorið, en um sauðburðinn fór ég
vestur á Snæfellsnes til séra Þor-
gríms á Staðarstað og þar vorum
við Stebbi Scheving sumarið og
næsta vetur, lásum hjá klerki undir
stúdentspróf og gættum búsmalans.
Lyktirnar urðu svo þær að ég tók
fimmta og sjötta bekk saman,
skreið í gegnum stúdentsprófið við
lítinn orðstír og var svo sannarlega
kominn suður á undan prófskírtein-
inu og sestur að hérna í Kvosinni.
— En ftvað segir Flosi, telur hann
sig hafa hagnast á stúdentsprófinu
eða jafnvel goldið þess að hafa tekið
svo lágt próf?
Ég hef satt að segja ekkert hugsað
um það síðan. Ég er ekki með
minnimáttarkennd eða mikil-
mennskubrjálæði eða neinar aðrar
tilfinningar útaf þessu stúdents-
prófi. Ég get varla ímyndað mér að
ég hafi haft neitt slæmt af því. Það
er altént víst að ég hefði ekki orðið
þeirrar dásamlegu gæfu aðnjótandi
að stúdera bæði tannlækningar og
hagfræði í Þýskalandi ef ég hefði
ekki náð þessu stúdentsprófi.
Gunnlaugur Þórðar-
son
Sementshæð
ofan á
timburhús
Þetta var kannski það einkenni-
legasta nám sem um gat í Reykjavík
á þeim tíma. Við Agnar bróðir minn
fórum aldrei í barnaskóla, heldur
lærðum heima, svo líklega höfum
við verið lakar undirbúnir en flestir
aðrir sem hófu nám í gagnfræða-
skóla og menntaskóla. Það var
móðir okkar, af dönsku bergi brotin,
sem kenndi okkur mest, líka ís-
lenskuna. Þvi talaði ég íslensku og
dönsku jöfnum höndum, en dansk-
an var eðlilega ekki gallalaus og ís-
lenskan dönskuskotin. Þetta er
nokkuð sem ég má enn gæta mín á.
Þegar í menntaskólann kom var
auðvitað margt sem glapti fyrir,
mér hefur stundum dottið í hug að
það sé ennþá erfiðara að læra nú en
þiá, það er svo miklu fleira til að
glepja hugann. Ég var til dæmis
mjög upptekinn af Steini Steinarr.
Og svo var ég eins og gengur svolít-
ið kátur nemandi, baldinn eins og
sagt er.
Mér finnst líka núna að ég hafi
verið seinn að þroskast. Mínum
besta námsþroska náði ég líklega
talsvert síðar, í lögfræðinni, og svo
þegar ég fór til náms í Frakklandi og
tók doktorspróf á stuttum tíma. En
ég hef alltaf haft ánægju af því að
læra og hef það ennþá. Cicero, sem
ég hef mikið dálæti á, segir í verki
sínu um ellina, að eitt ráðið til að
sporna við henni sé að halda alltaf
áfram að auka þekkinguna. Ég er
enn á skólabekk.
Það var íslenskan sem var minn
mesti höfuðverkur í menntaskóla.
Mig minnir að ég hafi 1.2 og 2.1 í
meðaleinkunn á stúdentsprófi í ís-
lensku. Ég held það séu fáir sem
geta státað af lægri einkunn. Þegar
ég kom í skólann kenndi hvert góð-
mennið á fætur öðru mér íslensku,
meðal annars þeir Guðni Jónsson
og Steingrímur Pálsson. Þeir sem
voru baldnir eins og ég gengu á lag-
ið og komust upp með að læra ekki
neitt. Svo dundi Björn Guðfinnsson
allt í einu yfir í sjötta bekk. Það var
líkt og verið væri að byggja
sementshæð ofan á fimm heéða
timburhús. Ég varð svo leiður á
þessu öllu saman að ég hélt að ég
mundi aldrei stinga niður penna til
að rita íslensku. Eg reyndi svo að
bæta ráð mitt þegar í Háskólann
kom og þá breyttust viðhorfin smátt
og smátt.
Ég lenti líka í því að vera rekinn
úr Menntaskólanum í Reykjavík
ásamt vini mínum Rikka Thors.
Þetta var út af einhverri uppákomu
í Kennaraskólanum, afskaplega
ómerkilegri fannst mér. Ætli nokkr-
um hefði dottið brottrekstur í hug
fyrir þessar sakir í dag. Það stóð
jafnvel til að við færum norður til að
þreyta stúdentspróf þar en því var
afstýrt með atkvæðum góðra
manna á borð við Boga Ólafsson og
Ólaf Hansson, sem litu málið mild-
ari augum en Pálmi rektor. En í refs-
ingarskyni, minnir mig, máttum við
láta okkur hafa það að lesa allt pen-
súmið frá því í fjórða bekk.
Nei, nei, ég hef aldrei haft neina
minnimáttarkennd þótt ég væri
stundum lágur í prófum. Mér datt
aldrei í hug að ég væri neitt vitlaus-
ari en hinir.
eftir Egil Helgason
Pepsi Áskorun!
52%
völdu Pepsi
af þeim sem tóku afstöðu
4719
Coke 4429
Jafn gott 165
Alls 9313
Láttu bragðið ráða
HAUSTTILBOÐ!
► .1 i 4 i i i i 5 ! .6 /
1 1 1 2 1 l 3 i 7 i \ 10
:r -v. i i i 8 Í9\ ,
jrÆ
1. Haus 5. Hryggur 9. Slag
2. Svíri 6. Lend 10. Höm — Læri
3. Bógur 7. Rifjasteik 11. Skanki og taer
4. Hnakkakambur 8. Síða
159. - kr. kg. tilbúið í kistuna
1 Máls t 6 Þrihyrnmgur
2 HerAakambur 7 Mali
3 Framhryggur 8 Háls
4 Þunnasleik 9 Bögur
5 Þykkasteik 10 Bögur
1 Skanki 16 Kviöstykki
2 Siöa ' 17 Siag
3 Klumpur 18 Skanki
4 Innanlærisvoðvi
5 Kviöstykki
eröakambui
3 Hryggur
6 Þr'hyrningur
7 Hali
18 Skanki
19 lundtr
20 Bringa
21 Innantarisvöövi
129r kr. kg
Flokkur U.N. I
Tilbúiö í frystinn
Ath. Biöjiö um bók Arnar og
Örlygs um nautakjöt og
svínakjöt og margt skemmti-
legt kemur í Ijós.
OPIÐ Á LAUGARDÖGUM

SEMIIIIIHI
HELGARPÓSTURINN 25