Helgarpósturinn - 16.02.1984, Síða 12

Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
GRÁSÍÐA
Við sama heygarðshorn pylsuvagnsins
Miðvikudaginn í fyrri viku, í öll-
umsnjóunum.þegar næstum var
ófært um miðbæinn fyrir fann-
fergi stóðu þau við heygarðshorn
pylsuvagnsins Guðrún Helga og
Svavar, þögul og hugsuðu bæði
um að bestu varnir landsins væru
illviðrin.
í svona illviðri gæti enginn
óvinaher stigið hér á land þótt
hann væri sendur hingað í geim-
skutlu, sagði Svavar.
Ég var að brjóta heilann um það
hvað Marx sagði um láglaunafólk-
ið, svaraði Guðrún. Leit hann á
það sem ,,Lúmpenproletariat“,
andlega lumpna aumingja?
Svavari gafst ekki tóm til svars,
þótt hann hafi reyndar alltaf svör
á reiðum höndum, því Sigríður
Dúna kom með möppu undir
hendinni og fór undir eins að tala
um Helgarpóstinn.
Hann er orðinn að kattþrifnu
sorpblaði, sagði hún.
Þá kom Albert út úr Reykjavík-
urapóteki og hafðifengið sér háls-
töflur, því hann ætlaði að halda
ræðu á Alþingi. Hálstöfluræður
hans eru orðnar viss þáttur í þing-
haldinu.
Ég var að fá mér Vicks-anda,
sagði Albert af þeim hlýja húmor
sem hvergi finnst nema hjá hon-
um eftir að Þórbergur dó.
Guðrún hlustaði. Og auðvitað
bar hundamálið strax á góma.
Svavar sagði:
Við Guðrún vorum hérna að
ræða um franska heimspekinga
núna rétt áðan. Við vorum að
fjalla um mun á heimspeki þinni
og þeirra.
Nú-nú, sagði Albert dræmt.
Allir sem til þekkja vita að Guð-
rún er afar víðlesin í heimspeki,
en einkúm þó í franskri.
Já, sagði hún. Við Svavar vorum
að ræða um deilur þeirra Sartres
og Camus og annarra franskra
heimspekinga, um viðhorf þeirra
til ættjarðarástar. Og ég brúka
ættjarðarást í staðinn fyrir föður-
landsást af auðsæjum ástæðum
sem rekja má til kyns míns.
Uss, sagði Albert. Ég veit allt um
þær deilur, því ég var að sparka
bolta á franskri grund meðan þeir
létu andlega boltann ganga á milli
sín, í handboltahæð. Mér fannst
ekki andinn svífa hærra.
Guðrún lét ekki slá sig út af lag-
inu fremur en fyrri daginn og hélt
áfram og sagði:
Camus sagði í þessum deilum,
að ef hann ætti að kjósa á milli
ættlands síns og móður sinnar, þá
veldi hann móður sína.
Þetta er næstum því rétt munað,
Guðrún min, sagði Albert. Hér
vantar bara blæbrigðin hjá þér,
eins og í stjórnmálunum.
Nú, andartak, bað Guðrún. Ekki
fer ykkur Camus á sama veg, því
sá er munur á honum og þér, að ef
þú ættir að velja milli ættlands
þíns og hundsins þíns, þá veldirðu
fremur hundinn.
Já, sagði Svavar og reif sig upp.
Þetta er orðið eins og við fall
Rómaveldis, gerði ekki einn keis-
arinn hestinn sinn að eftirmanni
sínum? Eins gætir þú, Albert, sent
hundinn þinn á Alþingi í forföll-
um. Mér finnst samt ólíkt um að
litast í Davíðsborg og Rómaborg.
Sigríður Dúna fórnaði höndum
og sagði að engin leið væri að
bera saman heimspekinga og
knattspyrnumenn, ekki heldur
borgir.
Ekki á þessum forsendum, sagði
hún. Svo er allur samanburður
vafasamur, einkum ef ólíkir hlutir
eru bornir saman. Hvern hlut er
aðeins hægt að bera saman við
hann sjálfán. Til að mynda er ég,
borin saman við sjálfa mig...
Nú fór Svavar að ókyrrast, eins
og æviniega andspænis æðri rök-
fræði og samanburði. Hann vill
bara bera láglaunafólk saman við
hátekjumenn, láglaunafólkinu í
orðahag en til tekjuhækkunar hin-
um.
Albert hafði hlustað af þeirri
athygli sem er engri lík og er að-
eins til hjá honum, og þolir sér-
hvern samanburð.
Mig langar aðeins að vitna í einn
mann, Guðrún mín, sem okkur
báðum er kær. Mann sem er engu
minni heimspekingur og vitringur
en þeir sem stunduðu „andláts-
heimspeki" eins og ég kallaði síð-
franska heimspeki á fótboltaárum
mínum á franskri grund. Má ég
vitna í hann?
Gjörðu svo vel, sagði Guðrún ör-
lítið óörugg eins og hendir fólk
þegar vitnað er í vitring en maður
veit ekki hver hann er og kannast
kannski ekkert við tilvitnunina
heldur.
Mér koma orð Pascals að góðu
gagni, í hinu svokallaða hunda-
máli, en hann segir: I hjartanu býr
það vit sem höfuðið þekkir ekki.
Að svo mæltu gekk Albert burt
og var þungt um hjartað. Þeir
þingmenn sem stóðu við pylsu-
vagninn á hinum snjójDunga
morgni voru á einu máli um að
hjartahlýja Albert væri það vit
sem hundar þekktu ekki einir, og
dáðst var lengi yfir hinu kald-
hamraða höfuðviti hans. Guðrún
varð svo ánægð yfir þýðingu hans
á ummælum heimspekingsins,.að
ef þýðendur þeir sem fá úthlutað
úr Þýðingasjóði, hinum svo
nefnda Guðrúnarsjóði, skiluðu frá
sér jafn góðum þýðingum og
Albert, þá sagði hún að þeir væru
vel að fénu komnir, og hún bætti
við:
Ég tek hér undir fræg orð Hall-
dórs málakennara okkar í Mála-
skóla Halldórs: „Það er vandi að
þýða, Guðbergur." Eilíf eru þau
ársgömul.
Þá heyrðist Albert hlæja í hríð-
inni.
MATKRÁKAN
Af grjónapungum og „The
Filthiest People
eftir Jóhönnu Sveinsdóttur
Alive“
Nú er kvikmyndahátiðin nýlega afstaðin í
Reykjavík. Þar gafst fólki kostur á að sjá
þrjár myndir bandaríska leikstjórans John
Waters, þ.á m. þá þekktustu, Pink Flam-
ingos, sem fjallar um mesta óþverrapakkið í
Guðs eigin landi, „the filthiest people alive.“
Þá mynd sá ég fyrir forvitni sakir, til að at-
huga hvort Waters tækist yfirlýst markmið
sitt að „sjokkera siðferðisvitund" mína. Það
tókst nú ekki, þannig að ég er þá kannski
bara ein af þeim sem eru með vatnshúmor
sem felst m.a. í því að hlæja að því sem er
viðbjóðslegt í stað þess að hneykslast. Sé svo
eru býsna margir landar í þeim hópi, því að-
sóknin að myndum John Waters var mjög
góð. íslendingar kalla ekki allt ömmu sína í
siðferðilegum efnum.
I viðtali í síðasta HP var haft eftir Waters
um hvatir áhorfenda: „Fólk vill hneykslast á
hinu viðbjóðslega til að sýna og sanna eigið
heilbrigði. Og þessari hneykslun sem fólki
líkar svo mjög að verða aðnjótandi verður
ekki viðhaldið nema með því að sýna því sí-
fellt meiri viðbjóð, meiri illindi og frekari
ömurleika." — Ég veit satt að segja ekki af
hvers konar völdum íslendingar hafa löngun
eða þörf til að sjá myndir Waters, þar sem
okkur gefst iðulega kostur á að horfa og
hlýða á „our own filthy people“ á íslenska
skjánum. Hundaskítsát hneykslar mig ekki,
né heldur samfarir þar sem fiðurfé er með í
spiiinu. Hafi einhverjir unun af að fram-
kvæma eða horfa á slíkt þá stendur mér ná-
kvæmlega á sama.
En siðferðisvitund mín „sjokkerast stór-
lega“ þegar „gúmmílýðræðislega kjörinn"
forsætisráðherra íslenskur lýsir yfir bros-
andi í sjónvarpsviðtali að sér hafi alltaf þótt
grjónagrautur herramannsmatur, aðspurð-
ur hvort honum þætti ekkert athugavert við
það að launþegar ætu grjónagraut í öll mál
til að lifa af kjaraskerðingu ríkisstjórnarinn-
ar, oft og tíðum elduðum af betligrjónum. Og
mér verður flökurt þegar sami maður
hamrar á enn og aftur af sinni grjónapungs-
rökvísi hvílík kjarabót felist í hjöðnun verð-
bólgunm.r, nú þegar „verðhækkanaskriðan
hefur þrýst þúsundum fjölskyldna út á hor-
rimina."
Auk þess græt ég oft yfir mannvitsbrekk-
unni, hæstvirtum fjármálaráðherra, sem af
hlustendum Rásar 2 var kjörinn vinsælasti
maður ársins 1983, þegar hann lét svo um
mælt við andstæðinga sína á Alþingi ný-
verið að skattar og opinber gjöld væru nú
sitt hvað! Það er slíkur viðbjóður sem
hneykslar mig og sýnir og sannar mér eigið
heilbrigði, ekki hundaskítsát. Heimaskíts-
mát.
Og þar sem svo margir nærast á grjónum
þessa mánuðina, kem ég með þrjú tiibrigði
við grjón í þessum pistli. Borðið nú frekar
hýðishrísgrjón en þessi hvítu afhýddu, því
þau eru miklum mun næringarríkari. Ekki
veitir af að byggja upp kroppinn (atvinnu-
tækið) í kreppunni!
Hýöishrísgrjónabúðingur
Ágætis tilbreyting frá vellingnum hefð-
bundna. Ef pyngjan leyfir er afar gott að strá,
söxuðum hnetum eða möndlum yfir búðing
þennan. Uppskriftin gerir 8 dl af búðing sem
nægir handa 3-4.
1 dl hýðishrísgrión
2 dl vatn
1 tsk matarolía
'/2 1 mjólk
‘Á dl púðursykur
'A tsk salt
3 msk heilhveiti
1 tsk vanillusykur
1 dl rúsínur
e.t.v. '/2 dl saxaðar hnetur eða
möndlur
1. Sjóðið hrísgrjónin í 30 mín. í vatninu á-
samt olíunni. Eftir að suðan er komin upp
verður Iokið að sitja þétt á pottinum á
meðan grjónin eru látin malla við vægan
hita.
2. Bætið mjólk og rúsínum út í pottinn og
látið suðuna koma upp að nýju. Setjið lok
á pottinn og sjóðið áfram við vægan hita
í 15 mín. Hrærið þá salti og sykri saman
við.
3. Hrærið heilhveitinu saman við 2 dl af
búðingnum. Setjið svo aftur út í pottinn.
Látið malla í 5 mín. til viðbótar og hrærið
stöðugt í á meðan.
4. Látið búðinginn kólna aðeins, hrærið
vanillusykrinum saman við og stráið söx-
uðum hnetum yfir, ef vill. Búðingurinn
bragðast jafn vel hvort heldur sem er heit-
ur eða kaldur
Parmigiana hrísgrjón
Italskur hrísgrjónaréttur bragðbættur
með steinselju og parmesanosti. Handa 4
sem meðlæti, handa 2 sem aðalréttur.
4 dl sodin hrísgrjón
2 dl gróft söxuð ný steir.selja (eða 3-4
msk þurrkuð)
'/2 dl saxaður laukur
2 dl rifinn parmesanostur
2 hrærð egg
'/2 dl mjólk
salt og pipar
Blandið lauk, steinselju og parmesanosti
saman við hrísgrjónin. Þeytið vel saman
mjólk og egg, kryddið með salti og pipar,
hrærið blönduna vel saman við hrísgrjónin
og setjið í vel smurt eldfast fat. Komið því
fyrir í ofnskúffu (eða öðru stóru íláti) með
vatni og bakið við 180 gr. 30-35 mín.
Hrísgrjónabúöingur meö
grænmeti (soufflé)
Mjög góður og ódýr hrísgrjónaréttur
handa 6. Meðlæti: gott brauð og smjör.
3 dl soðin hýðisgrjón
2 dl sellerí, í litlum bitum
2 dl rifnar gulrætur
2 msk saxaður laukur
2 dl grænmetissoð eða vatn
4 msk smjörlíki
'/2 dl heilhveiti
1 dl mjólk
3 egg, hvítur og rauður aðskildar
1 tsk salt
V2-I tsk steytt engifer
2 tsk púðursykur.
1. Sjóðið gulrætur, sellerí og iauk í 1 dl af
grænmetissoði ásamt 1 msk af smjörlíki í
10 mín.
2. Bakið upp sósu á eftirfarandi hátt: bræðið
3 msk smjörlíki í potti, hrærið heilhveit-
inu saman við og látið malla í 3 mín. við
miðlungshita með því að hræra stöðugt í.
á meðan. Hrærið þá mjólkinni og l,dl af
grænmetissoði saman við í smá slurkum,
látið suðuna koma upp og þá þykknar
sósan. Þykkbotna pottur er hentugastur,
til að koma í veg fyrir að sósan brenni
við.
3. Blandið saman grænmeti, hrísgrjónum,
kryddi, púðursykri, sósu og eggjarauð-
um. Stífþeytið eggjahvíturnar og hrærið
þær varlega saman við blönduna.
4. Setjið búðinginn í djúpt, vel smurt eldfast
fat og bakið við 190 gr. í 30-40 mín.
12 HELGARPÓSTURINN