Helgarpósturinn - 16.02.1984, Qupperneq 17

Olga Guörún
um Amma þó!:
Bjartsýnis-
stykki
,,Guðlín Jósafatsdóttir frá Bíldu-
dal, sonur hennar Júlíus sjómað-
ur, og barnabörnin; strákur einn
og stelpa eru aðalpersónur leik-
ritsins," segir Olga Guðrún Arna-
dóttir um nýtt frumsamið barna-
leikrit sitt sem frumsýnt verður
miðvikudaginn 22. febrúar í Þjóð-
leikhúsinu.
Leikritið heitir Amma þó! og
segir frá fjölskyldu se'm baslar í
kreppuþjóðfélagi. „Það lifir í sam-
félagi sem við könnumst vel við,"
segir Olga Guðrún. „Leikritið lýsir
tilraunum fólksins til að ná yfir-
höndinni í baráttunni við afkom-
una.“
— Altsó alvarlegt sósíaldrama?
„Nei, biddu fyrir þér! Þetta er
ýkt kómedía, eiginlega villtur
farsi.
— Hefðbundin þáttaskipting?
„Já, ætli það megi ekki segja
það. Þarna er um mörg samtengd
atriði að ræða öllu fremur en
þætti. En söguþráður er í leikrit-
inu, frá upphafi til enda.“
— Hvar gerist stykkið?
„Leikritið gerist á heimili fjöl-
skyldunnar, úti á sjó, í draugalegu
húsi og úti á götu. Annars gerist
það í tímaleysi; dálítið ævintýra-
legt.
— Og margir leikarar?
„10 leikarar. Viltu nöfnin?
— Já gjarnan.
„Herdís Þorvaldsdóttir leikur
ömmuna, Jón Gunnarsson pabb-
ann, það er að segja Júlíus sjó-
mann, Edda Björgvins stelpuna og
Gísli Guðmundsson fer með hlut-
verk stráksins. Gísli er ungur pilt-
ur ofan úr Breiðholti, bráðhress
og skemmtilegur."
— Óþekktur leikari?
„Ja, ekki alveg. Hann lék í Litla
sótaranum meðal annars.“
— Heyrðu, erekki tónlist í stykk-
inu?
„Jú, jú. Heilmikil músík og öll
eftir mig.
— Bœði lög og texti?
„Já. Þetta eru kannski ekki svo
mörg lög reyndar. Fjögur, fimm.
En þau eru mjög löng. Hahahaha.
Svo eru lög í skiptingunum líka.
Skrifaðu niður að Hróðmar Sigur-
björnsson hafi útsett þau. Og að
þau séu flutt af bandi. Náðirðu
þessu?
,,Jú,jú. Segðu mér, hvernig varð
leikritið til?
„Ég lagði drög að textanum
fyrir þremur árum. Síðan setti ég
heila klabbið oní skúffu. Það var
Þórhalli Sigurðssyni að kenna að
ég lauk þessu; hann dreif mig í að
halda áfrapi og fullgera verkið.
Guð, ég gleymdi að segja þér að
hann er leikstjórinn. En síðustu 6
eða 8 mánuði hef ég verið alveg á
fullu að ganga frá stykkinu. Ég hef
líka breytt mörgu og bætt eftir að
samlestur hófst."
— Einhver boðskapur í verkinu?
„Já, hinar sígildu spurningar um
rétt og rangt eru brotnar til mergj-
ar. Sömuleiðis fjallar leikritiö um
baráttu hins góða við hið illa, þar
sem hið góða sigrar að lokum.
Þetta er bjartsýnisstykki. Tónninn
er: Aldrei að gefast upp!
„Þetta lag verður í leikritinu”
sagði Olga Guðrún höfundur
Amma þó! við blaöamann HP og
tók bráðsmellið sönglag. Olga,
Guðrún samdi alla tónlist og texta
I leikritinu.
— Gott, gott, ekki veitir af á
þessum tímum. . .
„Já, finnst þér það ekki? Það er
lika svo mikil lífsgleði í leikurun-
um. Var ég búin að telja þá upp?"
— Bara aðalleikarana.
„Fleiri koma fram en þeir:
Pálmi Gests, Siggi Skúla, Helga
Jóns, Árni Tryggva og fleiri."
— Hvurnig er heilsan fyrir frum-
sýningu?
„Ég er alveg agalega spennt. Er
að drepast úr magapínu. Þetta er
allt annað en að standa í að gefa út
bækur. Þá getur maður afsakað
lélega sölu eða slæma krítík með
misskilningi gagnrýnenda, eða út-
skýrt söiuflopp með versnandi af-
komu og kaupgetu almennings. I
leikhúsinu er ekkert svoleiðis:
bara bein viðbrögð á staðnum.
Búmm! Og ekkert kjaftæði. Fólkið
sem vinnur við uppsetninguna er
það gott að ef leikritið fær slæma
útreið er bara við mig að sakast.
Þá er handritið bara alveg hand-
ónýtt." — IM
JAZZ
Hinn Ijúfi Belgi
Það var ljúf stund sem íslenskir áttu með
belgíska munnhörpumeistaranum og gítar-
istanum Toots Thielemans í Gamla bíói í
gærkvöldi (miðvikudag).
Toots lenti í Keflavík um fimmleytið, var
kominn í Gamla bíó úm hálfsjö og hitti þar
rýþmasveit sína: Guðmund Ingólfsson pían-
ista, Árna Scheving bassaleikara og Guð-
mund Steingrímsson trommara. í rúman
klukkutíma var rennt í gegnum efnisskrána
og rétt rúmlega níu hófust tónleikarnir.
Tríóið lék eitt lag og svo kom Toots og blés
einsog sá sem valdið hefur: / cant't get start-
ed withyou. í þessari ballöðu fór hann á kost-
um einsog alltaf þegar hann túlkar ljóðið í
tónum. Þau önnur verk er hann lék með
sveitinni fyrir hlé gengu ekki upp, en það var
stórskemmtilegt að heyra hann leika meist-
araverk Duke Ellingtons: TheMooche, einan
á gítarinn. Á munnhörpuna lék hann annað
Ellingtonverk einn: Sophisticated Lady, en
því miður var slíkt suð í einum magnaranna
að verkið stórskemmdist. Hljóðmenn komu
í veg fyrir frekari mistök í hléi og allt gekk
vel eftir það. Satt að segja var maður ekkert
alltof viss um hvernig framhald tónleikanna
yrði eftir hlé. Tækist Toots og íslendingun-
um að ná saman eða ekki? Satt best að segja
tókst það og léku þeir félagar vel á annan
klukkutíma eftir hlé og var firnagóð
stemmning jafnt í sal sem á sviði.
Það er mikið á eina rýþmasveit lagt að
þurfa að leika með slíkum manni eftir
klukkutíma viðkynningu. Á djassklúbbum
erlendis, þarsem gestaleikarar koma og
fara, er föst rýþmasveit er fátt gerir annað.
Það er næstum ár síöan þessir piltar höfðu
tækifæri til að leika með erlendum djass-
gesti, og ekki hafa þeir heldur tækifæri til að
leika eigin djass í hverri viku hérlendis.
Toots bjó lengi í Svíþjóð og blés tvær þar-
lendar þjóðvísur með ágætum áðuren hann
vatt sér í Caravan af ætt Ellingtons, svo var
stórskemmtilegt samspil hans og íslenskra i
Blús fyrir Birnu eftir Guðmund Ingólfsson. í
seinni gítarsyrpunni sagði Toots áheyrend-
um hvernig hann lamaðist eftir slag fyrir
tveimur árum, en nú hefur hann fengið mátt
í vinstri hönd að nýju og getur leikið á gítar-
inn, hann skemmti svo dálítið og fékk aðstoð
við blístrið í Sultry Serenade og þegar hann
sneri bossanóvanu í How high the moon
uppí Ornithology fylgdi Árni Scheving gít-
arnum í samfellu. Svo var það munnharpan
og Isn ’t she lovely með glæstri tilfinningu uns
hann var einn á sviðinu í síðasta aukalaginu:
Round about midnight eftir meistara Monk.
Einn á sviðinu með munnhörpuna og kvaddi
með söng í hjarta.
Mikið ósköp voru þetta notalegir tónleik-
ar. Ekki nein stórafrek unnin og ekki við því
búist, þegar erlendur einleikari hittir ís-
lenska rýþmasveit í fyrsta sinn. Toots
skemmti fólki dálítið (enda slíkt ekki bannað
á Jazzvakningu) milli þess sem hann lék
góða tónlist og stundum stórgóða.
„Notalegir tónleik-
ar án stórafreka,“
segir Vernharöur
Linnet m.a. f
umsögn sinni um
Toots Thieleman.
HELGARPÓSTURINN 17