Helgarpósturinn - 23.02.1984, Síða 23

HRINGBORÐIÐ
Erum við slæm af suddli?
I dag skrifar Sigrtður Halldórsdóttir
Tvö mál er alltaf hægt að skrifa
um. Það eru þau mannréttinda-
málin hundamálið og bjórmálið.
Fyrir þessi fávitamál er Island
frægt og hafi einhverntíma verið
unnin hér frægðarverk þá eru þau
steingleymd og grafin. Hver
nennir að spurja okkur þessa dag-
ana um Geysi.miðnætursóljs-
lendingasögur,lopa? Enginn. Því
heimurinn hefur ekki áhuga á
aumingjum sem láta brjóta á sér
þegjandi með skottið lafandi milli
afturlappanna.
Bjór og hundar eru ekki nema
tákn fyrir landlægan aumingja-
skap sem heimurinn fyrirlítur.
Aumingjaskapurinn lýsir sér aug-
ljósast í því að láta banna sér, láta
segja sér. Það býr alltaf hræðsla,
hugleysi, að baki því að láta
banna sér. Hvernig getum við lát-
ið einhverjar manneskjur útvald-
ar,að þær halda, setja okkur lífs-
reglur? Af hverju er alltaf verið að
hafa vit fyrir okkur.fullorðnum al-
menningi á Islandi? Er hægt að
bjóða uppá það að einhverir kall-
ar og kellingar ákveði fyrir aðra
hvort þeir vilji bjórglas eða ekki?
Getur einhver ákveðið fyrir mig
hvort ég er fær um að eiga hund?
Hvaða umboð hefur þetta hyski til
þess að banna mér.eða þér? Það
er sjálfsagt að hlýða réttlátum og
nauðsynlegum lögum. En að láta
brjálaðar öfgamanneskjur banna
sér hitt og þetta á þessu örlitla
broti af piánetunni.er niðurlægj-
andi. Það er að iáta klikkaða
grimmdarseggi ganga lausa með-
al heilvita fólks.
Víkjum að efninu.Sumum finnst
þetta óttalega ómerkileg mál mið-
að við margt. Sérstaklega vinstri-
intellígénsíunni sem öll drekkur
bjór og snobbar fyrir hreinrækt-
uðum hundum bak við listrænar
bómullargardínur. Hundar og
bjór eru engri manneskju lífsnauð-
syn. Einsog súrefni og málfrelsi.
En hundar og bjór eru útbreidd-
ustu og vingjarnlegustu gleðigjaf-
ar manneskjunnar. Skrítið, þetta
tvennt. Guð gaf okkur íslending-
um ekki þá náðargjöf að geta
skynjað smærri ánægjur tilver-
unnar. Við greinum ekki muninn
á heróíni og bjórglasi, hundaskít
og hundi. Þessvegna er skítæðið
skiijanlegt.
Einu sinni hélt maður nokkur
erindi um ferð sína til Parísar í út-
varpinu. Erindið hét einhverju
falsnafni, MÚlinrús eða Þér Signu-
bakkar, svo maður settist spennt-
ur við tækið að hlusta á þessa
ævintýraför mannsins. En hann er
ekki fyrr búinn að bjóða ,,kveldið“
en hann byrjar að tala um hunda-
skit. Tölur um vigtuð tonn af
hundaskít í hinum og þessum
görðum, hvað hefði mælst mikið í
júlí, hvað borgarstjórinn í París
ætlaði að gera í málinu. Svo renn-
ur hann auðvitað á hnakkann í
hundaskít í glænýjum módel-
skóm, það var bara beint útí tunnu
með skóna takk fyrir! Ekkert um
Eiffelturninn og kaffihúsin í því er-
indi. Hvað var maðurinn að gera
til Parísar? Burtséð frá saur-
hræðslunni, er einhver önnur á-
stæða fyrir hundabanni í Reykja-
vík?
Mfifi LÖCsOM
SK£ÍMK Sió- M6fi BIÖOOM
VUJUMf
ifani
„Já, sullaveikin."
Einmitt, gengur hún mikið hjá
ykkur?
,,Já, frekar."
Sullaveikin já. Nú er allsstaðar
búið að banna heimaslátrun nema
ef vera kynni í Reykjavík. Sullur.
Suddlur þarf tvo hýsla til að geta
þrifist. Hund og rollu. Hundur get-
ur ekki fengið í sig sull nema éta
hrátt kjöt af sullaveikri kind. Það
er þvi rökleysa að banna hunda í
borg á þeirri forsendu að þeir
gangi með sull. En samkvæmt
þessu væri athugandi að banna
hunda í sveitum því þar er víst
töluvert um frjálsar rollur útí nátt-
úrunni. Því einsog djúpir um-
hverfissinnar myndu segja: „Það
er mín persónulega skoðun og al-
gjört prinsipmál að hundar eiga
ekki heima í borgum, að mínu
mati tel ég að þeir eigi að hlaupa
um frjálsir í sveitinni, dýr eiga
heima útí náttúrunni." Fyrir mitt
leyti hef ég aldrei séð hund hlaup-
andi einan útá víðavangi að fíla
náttúruna. Afhverju sit ég hér
með tvo hunda liggjandi við lapp-
irnar á mér og alla þessa náttúru
fyrir utan? Hundar eru þar sem
húsbændurnir eru, annarsstaðar
ekki. Afhverju? Veit það ekki.
„Rök skipa engan sess í ást okkar
á hundinum," sagði heimspeking-
ur nokkur. „Maðurinn skapaði
'Canis íamiliaris. Ég er guð hunds-
ins míris. Án mín drepst hann.”
Ég hef verið að velta því fyrir
mér afhverju ég á börn sem eru
sjúklega hrædd við lögregluþjóna.
Þau kasta upp af hræðslu ef þau
sjá einn vörpulegan. Litlu krakk-
arnir sem ég kenni ætla aldrei aft-
ur í umferðarfræðslu hjá svo mik-
ið sem lögreglukonu. Ég hef mikið
reynt að komast að hvað veldur
þessum óhugnaði og eftir margra
vikna sálfræðikukl kom það upp-
úr dúrnum. Það voru þrír vörpu-
legir að murka lífið úr hálfvöxn-
um hvolpi í myndaseríu í Dagblað-
inu. Þar fauk þetta dýrmæta
traust ungra íslendinga á lögregl-
unni, sem svo lengi hefur verið í
uppbyggingu. Börn sem þekkja
hunda gera ekki mikinn grein-
armun á sjálfum sér og seppa og
þau vita ekkert sorglegra í bók
eða bíómynd en sjá góðan hund
dauðan.
Þegar ráðherrann segist fyrr
flytja úr landi en Iáta taka af sér
tíkina, þá ætti maður að hugsa sig
um tvisvar áður en maður hlær að
svo barnslegum viðbrögðum.
„Hundurinn á sérstæðan sess í líf>
mannsins," segir maður að n-^ini
Fernand Mery, læknir og 'ufræð-
ingur.
„Hundurinn er mér óþolandi
ráðgáta. Afhverju get ég ekki út-
skýrt: Hvad er hundur? Samt
þekki ég hann svo vel, alltaf er
hann við hlið mína, elskur og
tryggur. En hann heldur áfram að
vera mér ráðgáta. Hver er ábyrgð
okkar gagnvart þessari loðnu
skepnu, einu skepnunni í heimin-
um sem getur ekki lifað án okkar
mannanna? Geta vísindin ein-
hverntíma gefið okkur langþráða
afsökun fyrir að elska hund?"
Þau eru haldbetri rökin með
hundahaldi en gegn því. Sérstak-
lega í svona leiðinlegum borgum
einsog Reykjavík. Þeir sem eru í
skítmælingunum fengju eitthvað
að hugsa um, sullaveikisjúklingar
ættu að tala við næstu heilsu-
gæslustöð og hætta að slátra
heima. Heimaslátrað sullafé er
næstum jafn ógeðslegt og bjór.
Vonandi fáum við svo að vera í
friði fyrir afskiptasömum útlend-
ingum, enda ekki búin að leggja
svo lítið á okkur að auglýsa okkur
sem fanatískar grámyglur sem
elska börn einsog hundur kvalara
sinn.
Við skulum lofa hundinum að
eiga síðasta orðið í tilvitnun úr
The Dog eftir Fernand Mery:
„Þegar hundurinn var skapaður
sleikti hann hönd Guðs. Guð
klappaði honum á hausinn og
sagði: „Hvað viltu hundur?" Og
hundurinn svaraði: „Skapari
minn, lof mér að vera hjá þér í
himnaríki. Ef ég mætti liggja á
mottunni fyrir framan Hliðið...?",
nú kemur til
mála
að # ■
mala
Allt að helmingi ódýrara
Þegar mála þarf stóra fleti innanhúss þá International verksmiðjurnar eru hinar
er hagkvæmast að kaupa International stærstu sinnar tegundar í heiminum og
málningu í 12 lítra dósum, þannig verður gæði að sama skapi í mjög háum gæða-
hver lítri næstum helmingi ódýrari.
Aðeins kr. 65.— líterinn
flokki.
DANÍEL ÞORSTEINSSON & CO HF
Nýlendugötu 30 -101 Reykjavík • Símar: 25988 & 12879
HECGARPÖSTURINN 23 '