Helgarpósturinn - 19.07.1984, Blaðsíða 12

Þórsmörk:
FERÐIST ÞANGAÐ
MEÐ VÖNU FÓLKI
Þórsmörkin er án efa sá ferða-
mannastaður á lcindinu sem dreg-
ur hvað flesta til sín. Hinsvegar er
rétt að benda á að þangað ættu
menn ekki að fara á eigin farar-
tækjum, en Ieggja allt sitt í hendur
vönum mönnum. Ferðalag í Þórs-
mörk heppast best með sérleyfis-
höfum á BSÍ í Reykjavík, og ekki er
verra að kaupa sér miða hjá Útivist
eða Ferðafélagi íslauids.
Og talandi umþessi tvö ágætu
ferðafélög, þá eru þau með á boð-
stófum geysifjölbreyttar ferðir um
land allt, stuttar og langar, og verð-
ið er hagstætt að svo miklu leyti
sem hægt er að tala um hagstætt
verð hér á landi.
Þórsmörk er einstaklega veður-
sæl gróðurvin, merkilegt hve gróð-
ursælt getur orðið í skjóli jöklanna
eins og þarna í skjóli Mýrdalsjök-
uls. Náttúran er fjölskrúðug og
gjöful ferðamanninum. Hér skipt-
ast á fjallstindar, hcimrcigil, dafir,
skógur og ár. Tveir skálar eru í
Þórsmörk, Ferðafélagsskálinn í
Langadal og skáli Austurleiðar h.f. í
HúsadaJ. Minjar um mannabyggð
eru í Þórsmörkinni.
Mörkin er friðuð og á reyndar 60
ára friðunarafmæli í ár. Skógrækt
ríkisins á miklar þcikkir skildar fyr-
ir, því ella hefði Mörkin án efa orð-
ið eyðingu að bráð.
Vert er að benda ferðaíólki á að
ganga um Þórsmörk ekki síður en
aðra staði, með hinni mestu virð-
ingu, ganga snyrtilega um að fara
varlega með eld. Einnig skal bent á
að Krossá getur verið viðsjárverð-
ur farartálmi og ekki nema á færi
vönustu manna að cika yfir hana.
Því miður hefur glannaskapur
kostað mannslíf þama, en það á að
vera algjör óþarfi að efla í tvísýnu.
Ef þið finnið gullkistu Þrasta:
GERIÐ FJÁRMÁLARÁÐHERRA
Eftir akstur um Eldhraun og
Mýrdcilssand er komið til Víkur í
Mýrdcil. Þeir í Vík hafa verið að
vakna blessunarlega í ferðcimálun-
um, enda hefur Mýrdcdurinn upp á
margt óvenjulegt að bjöða.
Núna alveg nýlega var opnuð
þjónustumiðstöðin Víkursel, gist-
ing í smáhýsum, sem áreiðaniega
mun freista margra. Ekki er það
verra að húsunum hefur verið
komið fyrir í sérkennilegu Iands-
lagi í nánd við fuglalífið í klettum
VIÐVART
og fjörum og í nánd við þjónustu-
miðstöðina Víkurskála.
I næsta nágrenni eru margir
skoðunarstaðir og nægir þar að
benda á Kötlutanga, syðsta odda
landsins, Hjörleifshöfða, Dyrhóla-
ey. Allir drangar og sker út af Dyr-
hólaey eru friðlýst svæði af Nátt-
úruverndarráði. Áður fyrr var þetta
svæði talið syðsta landssvæði
landsins, en nú er það semsé
Kötlutangi, sem talinn er skarta
þessari upphefð.
Áfram er haldið að Skógum, og
þar er Skógafoss, sem sjálfsagt er
að skoða. Hann er 60 metra hár og
af mörgum talinn „best hannaði
foss landsins" eins og einn sér-
fróður maður tjáði okkur (hann er
reyndar húsagerðarmeistari). Skóg-
aráin á upptök sín í Fimmvörðu-
hálsi. Sagt er að Þrasi Iandnáms-
maður (sbr. sagnorðið þrasa) hafi
falið gullkistu sína undir fossinum.
Finni einhver ferðalangur kistu á
þessum slóðum er honum bent á
að gera fjármálaráðherra viðvart!
Vestmannaeyjar:
HUNDRAÐ
ÞÚSUND
FERÐAMENN Á ÁRI
Þeir í Vestmcinnaeyjum geta
með nokkurri vissu talið ferða-
mennina, sem til þeirra koma.
Annað hvort koma þeir með Flug-
leiðum, — nú eða þá Herjólfi. Hægt
er að reikna út með nokkurri ná-
kvæmni hversu margir farþegar
eru Eyjaskeggjar, og afgangurinn
eru ferðamenn og gestir í Eyjum.
Og í Eyjum er svo sannarlega
gott að dvelja. Á þessum stað er
jafnvel samkeppni um ferðamenn-
ina. Nýstofnuð er öflug ferðaskrif-
stofa sem þegar hefur eignað sér
drjúgan hlut, og Páfl Helgason
gamalgróinn í ferðamcinnaþjón-
ustunni, heldur áfram einn á báti.
Vestmcinnaeyjar eru 15 hamra-
eyjar, snarbrattar í sjó fram, allar
til orðnar eftir neðansjávareldgos.
Þær elstu eru raunar ungar jarð-
fræðilega séð, eða 10 þúsund ára
gamlar. Yngst er Surtsey, rétt lið-
lega tvítug að aldri.
12 HELGARPÓSTURINN.
Varla þarf að fara mörgum orð-
um um eldgosasögu Vestmanna-
eyja síðcrn. Þar varð eldgos í byggð
fyrir 11 árum og þriðjungur hús-
anna í bænum varð eídi, ösku og
gjalli að bráð.
Afleiðingar gossins eru sýnileg-
ar ferðamönnum í dag, enda nauð-
synlegt að vcu-ðveita eitthvað af því
sem þetta heimsfræga gos leiddi af
sér fyrir íbúana.
En fleira er að sjá í Eyjum. Þarna
er fuglalíf fjölskrúðugra en víðast
hvar annars staðar, lundabyggðin
er eins og heimsborg yfir að líta.
í skoðunarferð með leiðsögu-
manni um Heimaey mun sagan
spretta fram í nánast hverju spori,
þar með talið Tyrkjaránið 1627. Þá
er sigling umhverfis Eyjamar ein-
hver hin ágætasta skemmtun og
eftirminnileg, ekki síst þegcir blásið
er í trompettinn í „bláa hellinum"
þeirra Eyjamanna, sem mun vera
enn fegurri en sá sem ítalir státa af
á Kaprí.
í bænum sjálfum er margt að
skoða, m.a. byggðasafnið í Safna-
húsi bæjarins og hið merka sæ-
dýrascdn Friðriks Jessen. í byggða-
safninu er kanóna frá tímum
Tyrkjaránsins, og þar eru 34 verk
eftir meistara Jóhannes Kjarval.
Matstaðir eru ágætir í Eyjum
og nýbyggt hótel. Sjoppur og
skyndibitastaðir eru margir, ein-
hver ferðalangur sem var þar ný-
lega sagðist hafa hætt að telja þá,
þegar hann var kominn í tólf...
Núna í ágústbyrjun er þjóðhátíð
Vestmannaeyja, og þarf varla að
minna á hana. Þangað flykkist fólk
hvcuvetna cd landinu, enda er sú
hátíð alltaf jafn mikið ævinfýri.