Helgarpósturinn - 16.08.1984, Blaðsíða 23

HRINGBORÐIÐ
Þá var.. .
i dag skrifar Jónas Jónasson
— Ja hjarna, sagdi kunningi
minn frá því forðum. Hann var allt
í einu mættur í blómabeðið fyrir
utan eldhúsgluggann og byrjaður
að reyta arfa.
— Hvað ertu að gera þarna í
blómabeðinu, kaliaði ég út um
gluggann.
— Hvurslags. . .tautaði hann
niðrí moldina.
— Ert það þú annars, spurði ég.
Hann hafði ekki rakað sig í nokkra
daga og þegar það gerist, minnir
hann mig á einhverja gamla sjó-
ræningjamynd.
— Fólk eins og þú á ekki að
hafa garð, fólk eins og þú á að búa
á malbiki. Sjáðu garðinn þinn!
— Hvað ertu að gera norður,
spurði ég, svona til að tala mig frá
arfanum.
— Ég ætlaði ekki að fara svona
langt norður, sagði hann. Ég
skrapp í Hvalfjarðarbotn að
kaupa mér ódýrt bensín en fannst
svo ekki taka því að eiga það á
tanknum svo ég ók áfram að sjá
hvort þú átt jafn fallega flugu í
Ijósakrónunni hjá þér á Akureyri
og þú átt fyrir sunnan.
— Ég á enga ljósakrónu, sagði
ég og var næstum búinn að gleypa
fiskiflugu sem kom á hraðflugi
inn.
— Nú, sagði hann. Þá ætla ég að
hreinsa til í beðinu og fara svo.
— Viltu kaffi?
— Áttu koníak?
— Viltu kaffi?
— Það var rétt hjá þér. Eyða
umræðuefninu.
Svo öslaði hann út úr beðinu,
þurrkaði fingur á buxunum og
gekk í bæinn og fór úr skónum.
— Af hverju ertu að fara úr
skónum?
— Hér fyrir norðan fara allir úr
skónum. Húsálfurinn þinn er á
sokkaleistunum.
— Þú ert ekki skyggn.
— Af hverju áttu ekki ljósa-
krónu, spurði hann og gáði upp í
loft.
— Hér ganga menn fyrir innra
ljósi.
— Má setjast í þennan sófa,
sagði hann um leið og hann lagð-
ist endilangur.
— Það má iiggja á honum.
— Eru þorpsbúar alltaf jafn ljúf-
ir? Færðu enn bréf frá löggunni ef
þú parkerar eins og hálfviti?
Hlátur kunningja míns er ekkert
tii að hljóðrita.
—• Hættu þessum hlátri. Þú
hlærð eins og hvalur með barka-
bólgu.
Kunningi minn lokaði munnin-
um og small í tönnum og hláturinn
kafnaði í kokinu.
Mörgum kaffibollum síðar byrj-
aði hann að tala um kántríhátíð og
karnival og hló óskaplega.
— Varst þú á kántrígríninu?
— Nei, ég á ekki hest. Og þetta
var ekkert grín. Þeim var alvara.
— Áttu ekki leikfangabyssu frá
því í gamla daga?
— Nei, ég er friðarsinni.
— Kommúnisti sumsé!
— Ef þú vilt.
— Öll blöð full af bulli og viðtöl-
um við þennan Roy Roger. Líka
sjónvarpið. Gemmér meira kaffi.
— Ef þú heldur áfram að þamba
svona kaffið, verð ég að hella á
aftur.
— Manstu þegar við vorum tíu
ára?
— Já og nei.
— Vorum í bófahasar öll kvöld
nema á föstudaginn langa.
— Ég var Roy Roger.
— Auðvitað! Gamia frekjan.
Manstu hvort það komu andlausir
blaðamenn að taka viðtöl við okk-
ur, kúrekahetjurnar úr West Side?
— Þeir komu ekki. Enda höfð-
um við ekki kálfa til að hengja í
hjólhestaslöngum.
— Þeir höfðu ekki káifana held-
ur í Kántríbæ.
Svo þögðum við hálfan vindil
kunningja míns. Hugir okkar voru
staddir í Vesturbænum í Reykja-
vík þegar bófahasar var í hverjum
garði bak við Ásvallagötuna-Ljós-
vallagötuna og Brávallagötuna og
húseigendur höfðu áhyggjur af
trjánum. Tarsan var aldrei vinsæll
í Vesturbænum.
— Þetta er rosagott kaffi. Er
þetta úr kaupfélaginu?
— Nei.
— Ég var að velta því fyrir mér
meðan ég ók norður með stopp-
um, af hverju kaffið sem er selt við
þjóðveginn á íslandi er svona
gasalega vont. Það þarf séní til að
búa til svo jafnvont kaffi kringum
landið. Þeir hljóta að hafa með sér
samtök, þeir sem eiga kaffikönnu
við veginn. Ensk vinkona mín
sem heimsótti landið þegar það
tók tvo daga að drauja sér norður,
sagði mér að hún hefði aldrei síð-
an sagt kallinum sínum að fara til
andskotans. Ef hún væri verulega
reið honum, segðu hún honum að
fá sér íslenskt kaffi!
Sólin utan úr garðinum var að
æfa ballett á veggnum fyrir ofan
hausinn á kunningja mínum.
— Af hverju ætli hann rigni allt-
af á útiskemmtunum nú til dags,
spurði hann.
— Skýin eru lauslátari nú.
— Manstu bændahátíðina á
Laugum forðum? Það var hátíð.
— Við komum á hestum yfir
Hvítafellið og skiptum um föt í
hesthúsinu.
— Þá gengu strákar með hár-
net. Það trúir mér enginn þegar ég
segi ungum þetta.
— Ef ég man rétt varstu orðinn
sköllóttur í 12 ára bekk.
— Þvílík hátíð. Þá var talað um
guð og moldina og síðan farið í
kaffi og kleinur.
— Þá var dansað við nikku-
hljóma og nikkarinn spilaði allt
kvöldið og alla nóttina og settist
aldrei niður.
— Þá var ekki slegist, menn
föðmuðust og slógu hvern annan
á bak og sögðu elsku vinur.
— Þá var rómantíkin í hjartanu
og menn gengu kringum tjörnina
og urðu tunglsjúkir.
— Þá var riðið heim á hvítum
hestum og músíkin var í hófun-
um. . .
— . . .asskoti er að hlusta á þig.
Við erum að eldast. Þegar ménn
eldast verða allar ferðir betri forð-
um.
— Meira að segja kaffið var
drekkandi við íslenska þjóðveg-
inn.
— Þá var solskin á hverjum degi
á útihátíð.
— Þá hét Roy Roger Gústi í
Hruna. . .
— . . .og Trigger hét bara Fálki
og var góður sláttuhestur.
— Þá sungu fuglar í Þegjanda-
dal. . .
— . . .þá var.
Við þögðum báðir og svo dó í
vindlinum hans.
Við erum komin í eina sæng
VERIÐ VELKOMIN í BÓKAVERSLUN SNÆBJARNAR AÐ HAFNARSTRÆTI 4.
Snffbj örnJonss on£ [b.h.f
Hafnarstræti4, sími 14281
Bókaverslun Snæbjarnar er nú flutt á einn staö, í gjörbreytt og rúmbetra
húsnæöi aö Hafnarstræti 4. í hinni nýju verslun veröur einungis boðið upp
á enskar og íslenskar bækur, auk fjölbrevtts úrvals kennslugagna á spólum
og myndböndum.
Bókaverslun Snæbjarnar var stofnuö 1927. Það var yfirlýst stefna Snæ-
bjarnar Jónssonaraö hafaeinungis vandaöar bækurá boöstólum, og mun
hin nýja verslun starfa í anda stofnanda síns.
í hver mánaðarlok veröur kynning á völdum bókum, sem boönar veröa á
sérstöku kynningarverði.
HELGARPÓSTURINN 23