Helgarpósturinn - 13.12.1984, Blaðsíða 3

seyði, að efni í spennandi skáldsögu Jólaóratóríuna í Sunne — það atriði Afganistan. Þar kynntist ég yndis-
var að byrja að festa rætur innra límdist við mig fyrir nokkrum árum legu og bjartsýnu fólki í þorpi einu.
með mér. En þetta með að flytja þegar ég var á ferðalagi austur í Það fólk flutti Jólaóratóríuna í bíl-
skúr. Ég var búinn að hugsa lengi
um það, hvernig ég gæti fært mér
þessa sögu í nyt. Og hvernig ég gæti
komið henni til Sunne. Og svo pass-
ar hún svo ljómandi vel þarna og er
svo sönn að það skiptir engu máli
þótt hún hafi ekki gerst alveg
svona. Þú veist að hluti Jólaóratórí-
unnar gerist í Ástralíu og á Nýja Sjá-
landi. Eg valdi mér þorp á Nýja Sjá-
landi — fann það bara á kortinu og
svo rissaði ég upp ímyndaða mynd
af þorpinu. Þarna er pósthúsið,
sagði ég, og þarna vegurinn út í
sveitina og þarna Stoppar rútan og
þarna eru verslanirnar. Smám sam-
an tók þorpið á sig nákvæma mynd
í huga mér — ég fór í gönguferðir
um götur þess í huganum og fannst
eiginlega að ég ætti heima þar. Þeg-
ar ég var búinn að skrifa söguna, þá
fór ég þarna suður á Nýja Sjáland til
að rannsaka hvernig þorpið liti út i
raun og veru. Og þú getur imyndað
þér hvernig mér varð við þegar ég
komst að því að þorpið var ná-
kvæmlega eins og ég hafði ímynd-
að mér. Þorpið sem ég hafði skáld-
að og hugsað mér — var raunveru-
lega til! Og með sömu kerlingu á
pósthúsinu! Hvað segirðu um þetta,
kæri vinur?"
GALDURINN
Hann hefur verið á stöðugum
ferðalögum síðan í fyrravetur þegar
hann fékk verðlaunin frá Norður-
landaráði. Norðurlandameistarinn í
bókmenntum hverju sinni er oft eft-
irsóttur eins og poppgrúppa, stefnir
stöðugt út og suður til að lesa úr
verkum sínum eða hitta hópa sem
vilja fræðast eitthvað af honum. Og
um hvað er fólk stöðugt að spyrja?
„Það spyr um „galdurinn" —
hvernig í fjáranum maður fari að
þessu. Og fyrir mér er þetta einfalt.
Maður segir sögu. Segir sögu af
fólki. Og því hve lífið getur verið
merkilegt og skrítið, hve sorglegt
það getur verið og erfitt. Ég er oft að
lýsa tilfinningum sögupersóna — til-
finningum sem mig langar sjálfan til
að hafa, eða vita hvernig það er að
ganga um og vera einhver allt ann-
ar en ég er, hafa allt aðrar tilfinning-
ar og kenndir en ég hef. Ég kynnist
þessu helst með því að skrifa um
það. Ég segi sögu af fólki með til-
finningar, ákveðinn vilja eða vilja-
leysi og svo framvegis. Þetta skilur
nú hvert barn, ekki satt!
Núna er ég rithöfundur sem
kemst ekki til þess að skrifa! Það er
ný tilfinning. Kannski skrifa ég um
þann fugl næst. í haust kom út eftir
mig bók um Indland. Eftir áramótin
byrja ég að skrifa nýja skáldsögu.
Mig klæjar í fingurna eftir að sitja
við ritvélina, handfjatla skriffærin,
pappírinn á borðinu og þessa hluti
sem ég þarf að hafa í kringum mig.
Ég hef vinnuherbergi úti í bæ. Og
þegar ég vakna hlakka ég til skrif-
tarnarinnar í herberginu mínu — ég
rölti þessa stuttu vegalengd að
heiman og síg inn í sérstakt ástand,
breytist í frásegjandi dýr. Og eins og
þú veist, þá er maðurinn frásagnar-
dýr.“
-^N I UJ^ARVERK- f
ERFINGJARNIR
eftir William Golding
Erfingjarnir er ein stórbrotnasta skáidsaga sem rituð hefur verið
á þessari öld - snilldarafrek ímyndunaraflsins, könnun á
glötuðum heimi Neanderdalsmannsins.
Erfingjarnir er glæsileg uppskera rannsókna í mannfræði,
fornleifafræði, aldalangra vangaveltna um frummanninn, hinn
náttúrlega mann, - og skáldskapargáfu William Golding.
Hvergi hefur hinn frumstæði maður verið raungerður með jafn
frjóu ímyndunarafli og í Erfingjunum, bókmenntaverki sem
m.a. hefur verið kallað:
„ótrúlegt og frumlegt þrekvirki"!

Öskub^11'
arfttan
1 'tti kvenflá
WtLUAM
golding
GJARNir
Öskubuskuáráttan er ögrandi, áhugaverð og
umdeild - sannkölluð óskabók kvenna.
Bókhlaðan
ÖSKUBUSKUÁRÁTTAN
Er SJÁLFSTÆÐI það sem konur raunverulega vilja?
Colette Dowling svarar spurningunni neitandi í
Öskubuskuáráttunni, metsölubókinni sem kom konum um
allan hinn vestræna heim til að skjálfa af geðshræringu (og reiði).
Hún heldur því fram að innst inni vilji konur láta sjá fyrir sér
ogfáfullkomna tilfinningalega vernd. Þæróttist sjálfstæðið eins
og pestina.
„Óttinn felst í því að ef við stöndum raunverulega á eigin
fótum, munum við að lokum verða ókvenlegar, óaðlaðandi
og án ástar."
Öskubuskuáráttan er bókin sem hneykslaði, kom við kaunin
á mörgum og flestar konur gátu séð sjálfar sig í.
HELGARPÓSTURINN 3