Helgarpósturinn - 14.04.1988, Side 24

UM HELGINA
BÍÓ
Stjörnugjöf: O faröu ekki ★ sæmileg ★★ góð ★★★ ágæt ★★★★!
Regnboginn Síðasti keisarinn (The Last Emperor) ★★★★ Bless krakkar (Au revoir les enfants) ★★★ Hættuleg kynni (Fatal Attraction) ★★★ Brennandi hjörtu (Flamberede hjerter) ★★
Bíóhöllin Spaceball ★★★ Þrír menn og barn (Three Men and a Baby) ★★ Nútímastefnumót (Can't Buy Me Love) ★
Bíóborgin Fullt tungl (Moonstruck) ★★★ Nuts ★★ Wall Street ★★
Stjörnubíó Skólastjórinn (The Principal) ★ Einhver til að gæta mín (Someone To Watch Over Me) ★★
Laugarásbíó Hróp á frelsi (Cry Freedom) ★★★★ Dragnet ★★
Háskólabíó Trúfélagið (The Believers) ★★
Ef byrjað er á að líta yfir dagskrá
leikhúsanna um helgina kemur í Ijós
aö enn býðst fjöldinn allur af mögu-
leikum þrátt fyrir að leikárið sé nú
farið að syngja viðlag aftarlega í sínu
lagi. í Þjóöleikhúsinu er verið að
sýna verk sem gengið hefur í allan
vetur, Bílaverkstæði Badda, og
verður það sýnt nú um helgina,
fimmtudags- og laugardagskvöld.
Uppselt er á báðar sýningarnar en
þetta eru jafnframt síðustu sýningar
á verkinu, alls verða þær þá orðnar
90 talsins. Á stóra sviðinu gefur hins
vegar aö líta sýningu á verkinu
Vesalingunum, í leikstjórn Bene-
dikts Árnasonar, og eru sýningar á
föstudagskvöldið og sunnudags-
kvöldið sömuleiðis. A fimmtudag er
hins vegar sýndur Hugarburður eftir
Sam Shepard, það er níunda sýning
og jafnframt sú næstsíðasta, tíunda
sýning á laugardagskvöldið verður
sú siðasta. Ekki er þetta glæsilegur
gangur á verki eftir mann sem nú
telst fremsta leikskáld í Bandaríkjun-
um. Kannski eru líka vinsældirnar
ekki ýkja mikið til að taka mark á og
reyndar örugglega ekki. — Samt,
það hlýtur að vera eitthvað að.
Kannski logar eldur í snjónum í Þjóö-
leikhúsinu. Hver veit?
Hoppum þá aðeins til og frá í mið-
bænum og förum niður í Iðnó. Hús
sem á sennilega ekki eftir að þjóna
leiklistargyðjunni nema í vetur og
svo þann næsta. Þá lýkur langri sögu
og um þessar mundir er einmitt ver-
ið að æfa þar upp langa sögu, marg-
endurtekna og túlkaða á alla hugs-
anlega og óhugsanlega kanta. Haml-
et eftir Shakespeare, Kjartan
Ragnarsson setur upp. Þangað til
það kemur á sviðið geta menn
reyndar ekki svo margt séð í gamla
Iðnó. Boöið er upp á eina sýningu
um helgina, aukasýningu á Degi
vonar eftir Birgi Sigurðsson. Þetta
er allra allra allra síðasta sýning og
hún er á föstudagskvöldið.
I leikskemmunni er hins vegar
nóg um að vera. Fimmtudag og
laugardag er þar sýnt verkið Síldin
er komin eftir Valgeir Guðjonsson
og leikstjórann, Þórunni Sigurðar-
dóttur. Já og svo líka systurnar Ið-
unni og Kristínu Steinsdætur.
Föstudagskvöldið er hins vegar frá-
tekið fyrir Djöflaeyju nokkra sem
gengið hefur óskaplega lengi og
verið mikið vinsæl. Verk sem er
byggt á sögum Einars Karasonar, i
leikgerð Kjartans Ragnarssonar
sem jafnframt er leikstjóri. Sjálfur
leikur Kjartan hins vegar sprúttsala í
leikritinu um síld og þykist vera AA-
maöur. Flagð undir fögru skinni.
Þá erum við komin út úr stofnun-
unum, öndum léttar, höldum á vit
undirheimanna, grasrótarinnar.
Gránufjelagið er að sýna hreint ansi
merkilega sýningu á Endatafli
Becketts og býður leikhúsgestum
að koma á Laugaveg 32b, bæði á
laugardaginn kl. 16.00 og mánudag-
inn aftur klukkan 21.00. Það sem
einkum hefur vakið athygli i verkinu
er leikstjórn Kára Halldórs. Hann
vinnur þetta verk með ungum leikur-
um. Hefur á þeim snjalla stjórn og
sýnir að hann er með okkar betri leik-
stjórum um þessar mundir. Annar
snjall leikstjóri er Guðjón Pedersen
og hann leikstýrir Árna Pétri Guð-
jónssyni í Kontrabassanum eftir
Patrick Suskind. Verkið er sýnt á
Laugavegi 55b (annað bakhús) og er
næst á dagskránni fimmtudags-,
föstudags- og sunnudagskvöld kl.
21.00. Þetta eru allra siðustu sýn-
ingar á verkinu, sem vakið hefur
verðskuldaða athygli.
Þótt ólíklegt megi viröast eru ekki
fleiri smá atvinnuleikhús í gangi sem
stendur, a.m.k. ekki af þeim sem
sýna fyrir fullorðna. Hins vegar er
eitt í gangi sem sýnir verk fyrir börn-
in — Revíuleikhúsið heitir það og
hefur sínar sýningar í hinu nývígða
Félagsheimili Kópavogs. Þar sýnir
það Sætabrauðskarlinn. Þetta leik-
rit fjallar um Gauk í klukku sem miss-
ir röddina og getur ekki sagt kú kú og
þá er nú lifið eiginlega búið hjá hon-
um. Því mannfólkið hendir alltaf
ónýtu drasli, eins og t.d. gauksklukk-
um sem virka ekki lengur. Sæta-
brauðskarlinn ætlar Revíuleikhúsið
að sýna tvisvar um helgina, á laugar-
ogsunnudag kl. 14.00. En þaðerekki
allt búið fyrir börnin. Leikfélag Hafn-
arfjarðar sýnir um þessar mundir
Emil i Kattholti og ætlar sömuleiðis
að hafa tvær sýníngar um helgina,
laugardag og sunnudag klukkan
17.00. Allir þekkja Emil og hans
óforskömmuðu prakkarastrik, einu
sinni dró hann systur sína upp í fána-
stöng til að athuga hvort hún sveifl-
aðist jafn vel fyrir vindinum og sjálfur
sænski fáninn.
Og að lokum er hér eitt áhugaleik-
hús —• Hugleikur heitir það. Þetta
litla pena áhugaleikhús sýnir á
Galdra-loftinu nýtt íslenskt verk,
hvorki meira né minna, og er leik-
stjóri Sigrún Valbergsdóttir. Leikrit-
ið heitir, í styttri útgáfu, Hið dular-
fulla hvarf... og svo kemur einhver
romsa sem ekki nokkrum manni er
lifsins mögulegt að muna. Verkið er
sýnt á fimmtudag og föstudag kl.
20.30 og fjallar að því er talið er um
þau mektarhjón Sigríði í Tungu og
Indriða á Hóli, en eins og kunnugt er
þá eru þau með bragðdaufari hjón-
um islenskra bókmennta. Hins vegar
er ekki vafi á að Hugleik tekst að
glæða þau einhverju lífi svo lifa megi
með þjóðinni einhverjar aldir í viðbót
við þessa einu sem gengin er.
Þá er ekki annað eftir í leikhúsun-
um en geta þess að enn eru íslenskir
óperusöngvarar að syngja Don
Giovanni i húsnæði Islensku óper-
unnar, þar sem áður var bíóið Gamla
bíó. Margir kunnir söngvararfara þar
á kostum; Kristinn Sigmundsson
hefur einna helst verið nefndur til
sögunnar en rétt er einnig að geta
Bergþórs Pálssonar. Sá þykir ekki
einasta fara með söng sinn þannig
að takandi sé eftirheldurog ekki síð-
ur sýna leikræna tilburði svo eftir-
minnilegt sé. Óperan sýnir Don
Giovanni föstudags- og laugardags-
kvöld klukkan 20.00 og um leið er
hún á ferð með Litla sótarann og
ætlar að sýna hann á Blönduósi á
laugardaginn klukkan 16.00.
Hollerrassehí. Myndlistin. Kjar-
valsstaðir. Þar eru þrjár sýningar í
gangi um þessar mundir. Sissú sýnir
málverk í Kjarvalssalnum — mikið
kjarnakvendi sú kona, Guðmundur
Björgvinssson sýnir sömuleiðis
málverk í vestursal — allar stílteg-
undir tuttugustu aldarinnar, enda
hefur listamaðurinn einhvers staðar
látið hafa eftir sér að hann skipti um
stíl eins og aðrir sokka. Sá þriðji er
Jens Kristleifsson. Sýning hans er
einkar hógvær og lítillát miöað við
hinar tvær sem samanstanda af
stórum litrikum málverkum.
Norræna húsið. Þar sýnir Björg
Þorsteinsdóttir, en hún er með kunn-
ari grafíkerum hér á landi. Hefur
haldið fjöldann allan af sýningum
gegnum tíðina, hér heima og erlend-
is, og verk hennar eru á söfnum um
allan heim. Sýnir reyndar ekki grafík
að þessu sinni. í Nýlistasafninu
lýkur sýningu á verkum Ráðhildar
Ingadóttur um helgina.
i Listasafni islands stendur enn
yfir sýningin Aldarspegill — þrátt
fyrir að sýning á verkum Pierres
Soulages verði tekin inn á safnið.
Mynd mánaðarins um þessar
mundir er íslandsiag eftir þann
aldna meistara Svavar Guðnason
og gefst gestum kostur á leiðsögn
við skoðun myndarinnar alla
fimmtudaga kl. 13.30—13.45. Svavar
málaði þessa mynd árið 1944, safnið
eignaðist hana 1946. Annars er safn-
ið opið alla daga nema mánudaga
frá klukkan 11.00—17.00. Kaffistofan
opin á sama tíma, vistleg mjög.
í Gallerí Nýhöfn stendur yfir sýn-
ing á verkum Gerðar Helgadóttur í
tilefni af því að listakonan hefði orðið
sextug á þessu ári ef henni hefði
enst aldur til. Aðeins vestar við
sömu götu, Hafnarstrætið, sýnir í
Hafnargalleríi Ásta Eyvindardóttir.
Þar örskammt frá sýnir Elias B.
Halldórsson verk sin í Galleri Borg,
snjall málari Elías. Á Akureyri er svo
góður gestur um þessar mundir,
sjálfur Gunnar Örn. Hann sýnir í
Gallerí Glugganum og hefur látið
hafa eftir sér að landslagið sé komið
til að vera i myndunum. Annars er
Gunnar jú á leiðinni á Feneyja-
bíennalinn, en þar verður hann full-
trúi íslands í sumar.
Hollerrassehó. Tónlistin. Sin-
fóníuhljómsveit íslands er með
áskriftartónleika í kvöld, fimmtu-
dagskvöld, og þar verður riddari
riddaranna, Don Quixote, túlkaður
með einleik á selló. Sá sem spilar er
sovéskur gyðingur, Mischa Maisky,
og er hann þekktur sellóleikari víða
um lönd, býr nú í israel. Maisky verð-
ur verulega að taka á honum stóra
sínum í verki Richard Strauss um
riddarann sjónumhrygga, enda hlífir
Strauss honum hvergi við átökum.
Önnur verk á þessum tónleikum eru
Haustspil eftir Leif Þórarinsson og
Sinfónía nr. 7 eftir Beethoven og
öllum herlegheitunum stjórnar hinn
góðkunni Gilbert Levine, en hann
hefur komið hingað svo oft að menn
telja að hann geri það blindandi í
seinni tíð. En það hefur nú bara
svona flogið fyrir.
Ásta Guðrún
Ástarsambönd í öðrum löndum og hugarátök hér heima.
ISLAND ER BEST
- ÍSKALT
Salurinn er klæddur hvítum dúk sem flæðir um veggi
eins og hljóðar öldur falla út á gólf þegar loft og veggir
verða óvænt mjúk. Birtan að utan og skarkalinn draga
sig hógvært í hlé og sýningin myndar lokaðan heim sem
í fyrstu virðist í jafnvægi. I loftinu ríkir spenna.
Þann 7. apríl opnaði Ásta Guðrún
Eyvindardóttir málverkasýningu í
Hafnargalleríi við Hafnarstræti á
hæðinni ofan við bókaverslun Snæ-
bjarnar. Sýningin er opin á verslun-
artíma og mun standa tii 24. apríl.
Þetta er fyrsta sölusýning Ástu, en
hún stundaði nám við Myndlista- og
handíðaskóla íslands og síðan við
Central School of Art and Design í
London. Á sýningunni eru 14 olíu-
málverk sem flest eru frá nýliðnu
ári. Ásta er 28 ára gömul, fædd í
Reykjavík 24. maí 1959, en er alin
upp í Biskupstungum og á Akureyri.
Hún hefur síðan dvalið í Frakklandi,
Englandi, Reykjavík og í íslenskri
sveit. Atvinnuferill hennar er jafn-
vel enn fjölbreyttari, en hún starfar
nú ásamt listiðkun sinni sem leik-
munavörður í Þjóðleikhúsinu.
í myndum Ástu er mikil náttúra,
árstíðir, veðurfar og alls kyns dýr,
svanir, selir, kindur og kálfar og bí-
sperrtur franskur hani. En þarna er
líka ískaldur vetur þar sem lífið virð-
ist ekki ætla að tóra á meðan sumar
ríkir á öðrum vegg, býflugur í fullu
starfi að ferja frjókorn á milli sláandi
hjartna. Froskar á diskum, menn í
álögum og lítil spariklædd stúlka
ber hæverskt að dyrum á næsta bæ
þar sem nóg virðist af blómum á
borðum.
Ásta talar um vini sína í sömu
andrá og myndirnar, þær kveikja
minningar, missætar, og tilfinningin
er sterk. Ástarsambönd í öðrum
löndum og hugarátök hér heima.
Það skiptir í raun ekki máli þó
franskur elskhugi breytist í hest þeg-
ar málverkið talar sjálft til allra sem
hlusta vilja.
„Það er eiginlega heilt leikhús í
kringum uppsetningu þessarar sýn-
ingar þar sem allir hafa haft sitt hlut-
verk. Vinir mínir hafa hjálpað mér
mikið: Pétur Gautur, Edda Lingaas,
Jón Páll Björnsson og Nikki
„proppsari" eiga öll mikið í þessari
sýningu auk Ijósa- og smíðadeildar
Þjóðleikhússins. Mig langar að
þakka þeim sérstaklega."
Með fáeinum verkanna fyigja Ijóð,
á myndinni Vesalingunum stinga
selir saman nefjum: Úr almanna
augum ég tók mínar rætur./ Ég skil
að þú grætur... Ég hef misst mína
fætur./ En gleymdu því aldrei um
veg allra vega,/ að í vatnið ég fór
með tárum og trega. „Ég ætlaði
mér að verða leikkona, mér fannst
myndlistinni fylgja of mikill ein-
manaleiki, en svo tóku hlutir að ger-
ast. í dag er ég mjög ánægð með að
hafa valið málverkið og get vonandi
einbeitt mér að henni í framtíðinni.
En maður gerir ekkert í trássi við
aðra og umhverfið. Maður verður
ekki ástfanginn nema hafa einhvern
til að verða ástfanginn af. Viltu eitt-
hvað úr ávaxtaskálinni?" Ég gríp
gula plómu á lofti og bít í safaríkt
kjötið. Kirtlarnir leika með bragðið
og augun reika um salinn. Kjarnann
gref ég í jörðu í huganum bíð þess
að sjá hvað vex.
FÞ
24 HELGARPÓSTURINN