Morgunblaðið - 23.07.1965, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Föstudagur 23. júlí 1963
CEORCETTE HEYER
FRIÐSPILLIRINN
- Ég er sannfærð um það,
Hubert, að hann getur með engu
móti pínt út úr þér einn einasta
skilding í vexti. Lögum sam-
kvæmt ætti hann ekki einu sinni
heimtingu á höfuðstólnum. Lof-
aðu mér bara að lána þér þessi
fimm hundruð pund og
farðu með þau til hans
og heimtaðu skuldabréfið
og hringinn. Segðu hon-
um, að ef hann gangi ekki að
þessu, sé þér sama hvaða aðferð
hann beiti.
— Og láta hann segja frá mér
í Oxford? Ég fullvissa þig um, að
hann er rakinn fantur. Hann
mundi gera mér alla þá bölvun,
sem hann getur. I>ví að hann er
nú ekki venjulegur okurkarl,
heldur jafnframt þjófshylmir,
eða milligöngumaður fyrir þjófa,
skilurðu. Og, það sem meira er,
hann mundi neita að skila
hringnum, og jafnvel þótt ég færi
í hart við hann, yrði hann búinn
að selja hann, býst ég við.
Soffía gat ekki snúið honum,
hvernig sem hún reyndi. Hann
var sýnilega talsvert hræddur
34
við Goldhanger, og þar eð henni
fannst það óskiljanlegt, grunaði
hana, að hann ætti yfir höfði sér
einhverja harðari hótun en hann
hafði sagt henni. Hún gerði samt
enga tilraun til að komast að því
hver sú hótun væri, því að hún
var sæmilega viss um, að það
væri ekkert, sem henni mundi
ofbjóða. f stað þess spurði hún
hann, hvernig hann ætlaði að
Jarðýta til leigu
Höfum stóra jarðýtu í stærri og minni verk.
Sími 16337 og kvöldsími 38617.
Gorðsófur
nýkomnir.
Fjölbreytt úrval garðhús-
gagna. — Sterkbyggð. —
Hagstætt verð.
Kristján Siggeirsson hf.
Laugavegi 13. Sími 13879.
Einbýlishús í Hofnorfirði
Stórt og vandað steinhús á mjög góðum stað við
Lækinn til sölu. í húsinu eru 7 herb. og eldhús
auk geymsluriss. Þvottahús í kjallara. Bifreiða-
geymsla fylgir. — Lóðin er stór og vel ræktuð.
GUÐJÓN STEINGRÍMSSON, HRL.
Linnetsstíg 3. — Hafnarfirði.
Sími 50960.
HRINGVER VEFNAÐARVÖRUVERZLUN
Blússuefni
Pilsefni
Siðbuxnaefni
AUSTU RSTRÆTI
SlMI 179
losa sig úr þessum vandræðum,
úr því að hann vildi hvorki leita
til bróður síns né þiggja lán af
henni. Svarið var ekki neitt
ákveðið, þar eð Hubert var enn
gæddur þeim hæfileika ungra
manna að trúa á kraftaverk.
Hann endurtók, að enn væri
mánuður til stefnu áður en hann
þyrfti að grípa til örþrifaráða,
og enda þótt hann óttaðist að
sleppa ekki við leita til bróður
síns, trúði hann því augsýnilega,
að eitthvað mundi gerast sem
losaði hann frá þeirri krossgöngu.
Hann reyndi að vera kátur og bað
Soffíu að gera sér enga rellu út
af þessu, og þar eð hún sá, að
frekari fortölur yrðu árangurs-
'lausar, lét hún málið niður falla.
En eftir að hann var farinn,
sat hún stundarkorn með hönd
undir kinn og hugsaði málið. >að
fyrsta, sem henni datt í hug, var
að leggja málið í hendur lögfræð
ings Sir Horace, en þá hugmynd
gaf hún frá sér tafarlaust. Hún
þekkti hr. Meriden nógu vel til
þess að vita, að hann mundi ein-
dregið aftra henni frá að fara að
fleygja út fimm hundruð pund-
um í hendurnar á okurkarli.
Hvaða ráð, sem hann gæfi henni,
yrði bara til þess, að þetta gönu-
hlaup Herberts yrði uppvíst, og
auðvitað kom það ekki til nokk-
urra mála. Hún hugsaði til heils
hóps af kunningjum, en þá varð
hún að hætta við, af sömu
ástæðu. En nú var hún ekki vön
að hætta við neina fyrirætlun,
sem hún hafði tekið í sig, og því
datt henni aldrei í hug að láta
frænda sinn einan um að bjarga
sér út úr þessum vandræðum.
Henni virtist ekki annað betra
ráð fyrir hendi en takast sjálf á
— Ég held að það væri fallegt að hafa lampa úr stáli þarna
við stólinn.
við hr. Goldhanger. Ekki Romst
hún samt að ákvörðun þessari
fyrr en eftir vandlega umhugsun,
því að enda þótt hún væri alls
ekkert hrædd við Goldhanger,
var hún sér þess fullkomlega
meðvitandi, að ungar dömur
lögðu það ekki í vana sinn að
heimsækja okurkarla, og að öllu
fína fólkinu mundi ofbjóða slíkt
tiltæki. En þar sem hún hafði
ekki ástæðu til að ætla, að neinn
annar en þau Hubert fengi nokk-
urntíma um þetta að vita, komst
hún að þeirri niðurstöðu, að
óhætt væri að varpa frá sér öll-
um penpíulegum ótta, því að
hitt bæri aðeins vott um heimsku
DANFOSS M0T0RR0FAR
TRYGGIÐ ENDINGU RAFMÓTORANNA
Látið hina vinsælu DANFOSS mótorrofa leysa vandamál
yðar. Framleiddir í mörgum gerðum til flestra nota bæði
til lands og sjávar. Áralöng reynsla í öllum meiriháttar
iðnaði landsins sannar gæðin.
Ávallt fyrirliggjandi í miklu úrv;.
= H E-ÐINN =
Vélaverzlun
Seljavegi 2,
simi 2 42 60
BOND
Eftir IAN FLEMINC
Bomp fpesheus up to STABT
£tíMSLIM6 BlP AT TUB
CUS/MO. . .
Bond hressir sig upp áður en hann
byrjar sem fjárhættuspilari í spila-
vítinu. — Og úti á þjóðveginum til
Parísar.
— Þessir ensku ferðamenn ættu að
leiða athyglina frá mér.
og óframfærni, sem færi illa
dóttur Sir Horace Stanton-Lacy.
Úr því að hún hafði ákveðið
að rísa upp Hubert til varnar, fór
hún að eins og vænta mátti af
henni og beið ekki með fram-
kvæmdirnar. Það var einnig ein-
kennandi fyrir hana, að henni
datt ekki í hug að ganga á efni
Sir Horace til að bjarga Hubert.
Að hennar áliti, sem faðir hennar
hefði áreiðanlega undirskrifað,
var það eitt að eyða fimm hundr-
uð pundum í samkvæmi til að
koma sér á framfæri hjá fína
fólkinu, og annað að fara að pína
hann til greiðasemi við frænda
hans, sem hann vissi víst varla,
að væri til. í staðinn opnaði hún
gimsteinaskrínið sitt og þegar
hún hafði athugað innihald þess
tók hún úr því demantseyrna-
hringana, sem Sir Horace hafði
gefið henni fyrir einu ári. Þetta
voru alveg sérlega fallegir stein-
ar, og hana tók sárt að sjá af
þeim, en allir hinir dýru gim-
steinarnir voru arfur frá móður
hennar, og enda þótt hún hefði
kynnzt þeirri konu, vildi hún
síður farga því, sem hún hafði
átt.
Daginn eftir tókst henni að
losna við að fara með frúnni og
Ceciliu í einhverja silkibúð í
Strand, en fór sjálf í staðinn al-
ein, til hinna þekktu gimsteina-
sala, Rundel & Bridge. Búðin
var manntóm, er hún kom þang-
að, en þegar aðal-afgreiðslumað-
urinn sá unga dömu, svona há-
vaxna og tilkomumikla, kom
hann sjálfur fram buktandi, og
spurði, hvað henni þóknaðist.
Hann var mikill sölumaður og
hrósaði sér af því að gleyma
aldrei andliti neins viðskipta-
manns, sem einhver slægur var
í Hann þekkti ungfrú Stanton-
Lacy þegar í stað, setti fyrir hana
stól með eigin hendi, og spurði
hvað hann mætti hafa þann
heiður að sýna henni. Þegar hann
komst að hinu raunverulega er-
indi hennar, varð hann eins og
þrumu lostinn, en jafnaði sig þó
fljótt, svo að ekki bar á neinu,
og gaf einum undirmanni sínum
augnabendingu urr\, að kalla á
hr. Bridge sjálfan. Hr. Bridge
kom svífandi inn í búðina, og
hneigði sig djúpt fyrir dóttur
Blaðið hostar
5
krónur
í lausasölu