Skírnir - 01.01.1832, Qupperneq 18

18
ilau&i, [>ví hann var vellátinn og góðgjarn; [>«kti
vinum lians liaiin deja ofseint í tilliti til haus
miklu nafnfrægíar, og afc vísu var pálmagrein sú,
er haun vann sér í TyrkjastríÖinu, farin að fölna
til muna, og verðr honum þó eigi meÖ réttu gefin
skuld á því. Eigi er þess getið, að keisaranum
hafi fallizt mjög um dauða hans, bar lika svo vel
til, að Paschewitz var um sörau mundir kominn
lieim frá Persíu og bauð keisarinn lionum að taka
við herstjórninni í Pólen eptir Diebitsch; gjörði
hann einsog honum var boðið, og þó heldr sein-
liga. Kom hann tii hersins í ofanverðum júlí-
mánuði, og tók þegar við herstjórniuni; er svo
sagt, að Rússar yrðu honuiu mjög fegnir, er þeir
undu því illa, að yfirforíngi þeirra var útlendr,
og gjörðu þvi tregt skyldur sínar, og kenna menn
því um að Diebitsch fór svo seinliga, og þykir
þetta gánga mjög nærri likindum, og að visu urðu
bráð uinskipti í atgjörðum Rússa, þegar Paschevvitz
hafði tekið við herstjórninni, og var það Ijóst að
nýr kraptr og atorka fylgði atgjörðum þeirra.
lléidt Pascliewitz þegar yfir Weichselfljót með
liði sínu í grend við Thorn, og mætti hann engri
mótstöðu af Púlskum, var og uppreistin i Litliauen
um sama leiti svo mjög i aptrfór, að lijálpariið
Rússa heimanað gat hindrunarlaiist haldið áfram,
og að Weichselfljóti, og jók það mjög styrk Itússa;
var það og sýniligt, að frelsismálefni Pólskra var
mjög komið að lyktum, er allt laut að því, að
höfuðbardagi nálgaðist, er ráða mundi forlögum
þeirra eptirleiðis.
[>egar Rússar voru komnir yfir Weicliselfljót,