Skírnir - 01.01.1832, Qupperneq 42

42
enn i NorSrameríku fri'ISndum. V/8a lieyrast
urakvartanir í ríkinu yfir aptrför i almennri vel-
gengni og atvinnuvegum, og valda því að nokkru
Jeiti óeyr8ir þær, sem eru í rikinu, og stjórnar-
biltíngin i hitt eb fyrra, er þá urÖu mörg sár
og stór, er síðan eigi liafa getað græðst til fulln-
ustu, en mundi þó fljótt hagræðast, ef innvortis
rósemi gæti orðið drottnandi í rikinu. Um leiðángr
frakka til Kyrkjulandanna er að framan getið, og
hcfir það frezt með sannindum, að þeir hafi sendt
3 lierskip til Ancóna, og gengið þar á land og
tekið Ancónu-borg, en lagt setulið i kastaia þann,
er ver borgina; en liðsafli þeirra tekr rúmum 4
þúsundum manna. Mælt er að páfinn hafi orðið
afarreiðr þessu tiltæki Frakka og þótt tign sinni
vera misboðið, og bæarhöfðínginn í Ancóna kvað
eigi finnast dæmi til slíks ójafnaðar síðan á dögum
Serkja. I Alzír áttu Frakkar fullt í fángi með að
halda á friði i landinu, og varð útgjörð sú mjög
útdragssöm; er nú settr jarl yfir landið og fer
landsbúum fram í mörgu, og má fullyrða að ríki
þetta innan skams tima muni ná þeirri blómgan
og þroska, er gæðum þess er samboðið.
A Spdni gjörðist á þessu ári fátt til tíðiuda,
en allt fór þar fram einsog að undanförnu. Stjórniii
heldt trúliga áfram uppteknum hætti, og hindraði
allt þánkafrelsi og framför í upplýsíngu, en efldi
klerka veldi og sjálfræði; var það einsætt, að stjórnin
var sör þess meuvitandi, að ráðstafanir hennar voru
gagnstæðar tíðarandanum og þjóðarfrelsi yfirhöfuð,
og bar hún þessvegna mikla óvináttu til Frakka, en
vináttu til Migúels i Fortúgal, er hanu virðtist að