Skírnir - 01.01.1832, Síða 116
116
Sagt er fyri Vori
Vetur flýi;
hvörgi I>ó hann flýr,
en færist ofar;
Vor skríSr undir,
Vetrar er yfir
brínga breiS
um blálopt gnæfandi.
Aldrei hinn frægi þó
fjarlægist svo,
aS hann heims
hjóláss sleppi
endum tveim,
eSa yfirgefi
jarSar neitt
|>at nærst er himni.
Sézt J>vi á
sumri miSju
fjalls á skrauthnúfum
skartiS vetrar —
J>vi vill ei heldr
j>iðna á vori
himinhrim
á höfSi öldúnga.
B. Thórarensen.
Meðlimir ens íslenzka Bókmenta-
íelags eru nú:
1) A Islandi:
Embœttismenn Reykjavikr deildarinnar:
Forseti: Arni Helgason, Stiftprófastr og Prestr
til Garða á Alptanesi, R. af D.
Féhirðir: C. W. Ebbesen, KaupmaSr, í Reykjavík.
Skrifari: Jóhn Jóhnsen, Lector Theól., á Lamb-
húsum.
Abl vex J>vi öblga,
er hann ]>at nálgast,
harSnar Fjörgyn
hans í faðmlögum;
hverfist í demant
dreyri hennar,
en grænló skykkju
gránar og hjaSnar.
Ei hinn itursterki
abli J>ó beitrr
magnlítil, grænlit, við
moldarbörnin;
mjúkliga svæfir,
svo megi ei finna
eymdir j>au
ellidauSa.
Kemr svo allr,
og kreystir i sterka
jörSu járnarma,
og jörðu kyssir;
verðr hún þúnguS
af {>eim viSskiptum,
velr svo ljósmóSur,
sem Vor nefnist.