Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.1984, Blaðsíða 25

DV. LAUGARDAGUR16. JUNl 1984.
25
A VEL
VIB

Textis
Þóruim Gestsdóttir
Myndirs
Arinbjörn Sigurgeirsson
sögðu að það væri ekki hægt. Fiatinn seldist vel hér
fyrir nokkrum árum og það væri erfitt sökum mik-
illar samkeppni nú að endurtaka það. En þeir hafa
tekið vel á móti mér í síðustu skipti, þegar árangur-
inn var farinn að koma í ljós. Við auglýstum fyrst
nokkra ársgamla, ónotaöa bíla sem seldust upp á
einum degi. Sendingin átti að koma hingað til lands í
maímánuöi. Svo frétti ég að sendingunni myndi
seinka og eru bílarnir nú væntanlegir 21. júní. Þeg-
ar ég frétti af seinkuninni dreif ég mig út til þeirra.
Ég var óánægður með að geta ekki staöiö við það
sem fólkinu hafði verið lofað hér heima. Það endaði
með því að ég gat lækkað verðið á bílunum vegna
seinkunarinnar og nú fá allir þessir bíleigendur end-
urgreiddar um ellefu þúsund krónur hver.
Stærsti bitinn
Að kaupa fyrirtæki sem þetta í því ástandi sem
það var er stærsti bitinn sem ég hef kyngt um æv-
ina, en ég hlakka til hvers dags. Mér líkar vel að
standa í því sem er erfitt og illframkvæmanlegt.
Hvað geri ég þegar erfiðleikarnir eru að baki? Nú,
ég fer þá að gera eitthvaö ennþá stærra. Við eigum
eftir að byggja hér upp betri þjónustu sem á að
verða rómuö þjónusta að öllu leyti.
Stundum grípur mig að hlutimir gangi ekki nógu
hratt fyrir sig, ég vil láta þá ganga mjög hratt. En
þegar ég sest niður og lít yfir það sem hefur verið
gert, róast ég. Nei, ég er ekki stressaður, bara
vinnuglaður. Eg fer á fætur klukkan sex á morgn-
ana og mæti með þeim fyrstu á vinnustað.”
Klippti fyrir bjór
Sveinbjöm er fæddur og uppalinn í Reykjavík,
býr nú í Kópavogi, á íbúð þar, en eins og hann sagði
er á leiðinni aftur í vesturbæinn í Reykjavík, stefnir
þangað innan tíðar. Hann virðist ná því sem hann
ætlar sér. En meira um fortíð Sveinbjarnar.
„Þegar ég var sextán ára, á afmælisdaginn minn,
ákvað ég að ég þyrfti aö læra eitthvað. Eg sá þá
auglýst eftir nema í bifvélavirkjun hjá Hrafni Jóns-
syni bifvélavirkja í Brautarholti. Fór þangaö, en þá
var hann búinn að f á nema. Á leiöinni frá Hrafni nið-
ur í bæ keypti ég Visi og sá þar auglýst eftir hár-
skeranema hjá Eyjólfi Jóhannssyni, hárskera í
Bankastræti, fór þangað og var ráðinn.
Eg starfaöi aldrei sem rakari eftir að ég lauk
náminu. Fór í siglingar og sigldi bæði á norskum og
dönskum skipum. Eg byrjaði sem messagutti og
var orðinn háseti tveimur mánuðum siöar. Nokkuð
snöggur að hlutunum.
Einu skiptin sem ég man eftir að hafa notaö
rakarakunnáttuna var á Indlandi. Eg fór stundum í
land meö skæri og greiöu í vasanum og bauð þjón-
ustu mína á götum úti. Klippti hár og vann mér
þannig inn aukapeninga fyrir bjór og fötum.
Notaðir bílar og bílapartar
Eg var tvö ár í útlöndum og auk siglinganna
keyrði ég olíubíl í Danmörku og vann um tíma í
glerverksmiðju.
Eftir að ég kom heim vann ég í síldarverksmiöju
um tíma og keyrði steypubíl. Og á meðan var verið
að losa steypubílinn man ég að ég þreif oftast bilinn
i stað þess aö halla mér á meðan.
I kringum 1960 gerðist ég bilasali, seldi notaða
bíla á bilasölu viö Vitatorg og það gekk ágætlega.
Eftir það var ég með bílapartasölu í Höfðatúni, það
hefur verið í ein sjö, átta ár, byrjaði þar 1971. Bæði
þessi fyrirtæki gengu vel.
„Nei, ég er enginn „gamblari” eins og þú orðar
það. Þegar ég kaupi eitthvað þá er ég fullviss um
það hverju sinni að um góða f járfestingu sé að ræöa.
Eg kaupi ekki hluti bara til aö kaupa, ég bíö þangaö
til ég tel að mig vanti hlutinn og síðan, eftir leit og
yfirvegun, fjárfesti ég. Eg gef mér góðan tíma, er
opinn fyrir hlutunum, vinn vel og fer vel með. Eg
leggalúðistarfið.
Ekki ákveðin bisnessstefna
Það kann að virðast einkennilegt hvernig ég hef
efnast og í raun er það skrítið mál en ekki nein fyrir-
fram ákveðin bisnessstefria. Ég man eftir því að fyr-
ir löngu var ég staddur á fasteignasölu að ganga er-
inda fyrir annan aöila. Þá spurði fasteignasalinn
hvort ég hefði ekki hug á því að kaupa íbúð sem var
þar til sölu á mjög góðum kjörum. Eg keypti íbúðina
og hún reyndist góð f járfesting.
Það er líklega málið að fjárfesta í einhverju sem
svo aðrir hafa áhuga á að kaupa síðar og helst
margir. Eftirspurnin verði meiri... Kannski er þetta
útsjónarsemi. Ég veit satt að segja ekki hvernig ég
á aö útskýra þetta. Við getum tekið tvo menn sem
báðir vinna við það sama og hafa gert jafnlengi.
Annar leggur alúö við það sem hann á og eignast en
í höndum hins verða eigumar gamlar án viðhalds.
Þetta eru bara tveir mismunandi einstaklingar.
Eitt get ég sagt þér að ég fer ekki út í neina vitleysu
í svona málum, þykist alltaf fullviss um það sem ég
er að gera.
Einstæður faðir
Starfið er mitt áhugamál. En í annaö fer líka góð-
ur partur af hobbýtímanum og það er sonur minn,
Kristján Trausti. Hann verður tíu ára gamall í
haust.
Ég var giftur og á tvö börn. Við hjónin skildum
fyrir átta árum og konan mín fyrrverandi er búsett í
Danmörku og hefur dóttur okkar. Eg hélt syninum.
Hann var tæplega tveggja ára gamall þegar ég varð
einn með hann. Og þaö er eitt af því agalegasta sem
ég hef lent i að skipta um bleiu á honum i fyrsta
skipti.
Mér finnst það erfitt að vera einstæður faðir. For-
eldrar mínir dánir og engin systkini hér svo aö ég
varð að standa mig. Eg var mjög áhyggjufullur
þegar Kristján var yngri... hann mátti ekki hósta,
þá hélt ég að hann væri fárveikur.
Á meðan ég vann í bílapartasölunni vann ég þar
einn um tíma og strákurinn í dagvistun. Svo var
hann hjá mér yfirleitt í sölunni seinni hluta dags áð-
ur en vinnu lauk svo að ég þurfti alltaf að baða hann
þegar við komum heim. Hann var allur útataður í
olíu. Ég baöaði hann stundum tvisvar á dag. Já,
hann hef ur áhuga á bílum eins og pabbinn. Við erum
miklir félagar og hann hefur algjöran forgang í öllu.
Já, ég hef skúrað, ryksugað og þvegið þvotta en
ég er mjög slæmur með að elda. Annars hef ég yfir-
leitt einhver ja heimilishjálp.
Hvers vegna hef ég ekki gift mig aftur? Sú rétta
hefur ekki komið ennþá.”
Starfið áhugamál
Áhugamál eru ekki mörg fyrir utan starfið. En
þaö er gaman þegar starfið og aðaláhugamáliö fara
saman. Annars hef ég stundum farið á vélsleða upp
í f jöll og get kannski farið að sinna einhverju fleiru,
til dæmis badminton og h'kamsrækt almennt. I ein
fimm ár fór ég á hverjum einasta degi í sund, en
þegar ég flutti á Einimelinn, við Sundlaug Vestur-
bæjar, hætti ég að stunda sundið. Ja, það er skrítið,
það var of stutt aö fara í bíl og of langt að labba.
Framundan? Leggja mig fram við það sem ég tek
mér fy rir hendur. Gera skipulagsbreytingar á f yrir-
tækinu sem htið hefur verið hægt að sinna þetta ár-
iö. Eg hlakka til aö takast á viö þau verkefni sem
framundan eru í samvinnu við þetta góða starfsfólk
semhérstarfar.”
Mörg ljón liggja í fótsporum Sveinbjörns M.
Tryggvasonar og nokkur enn á veginum framund-
an, en eitt og eitt.
—ÞG