Dagur - 01.05.1990, Blaðsíða 17
Þriðjudagur 1. maí 1990 - DAGUR - 17
Ökukennsla - Bifhjólakennsla.
Vilt þú læra á bíl eða bifhjól?
Kenni á Honda Accord GMEX
2000. Útvega kennslubækur og
prófgögn.
Egill H. Bragason, ökukennari,
sími 22813.
Ökukennsla!
Kenni á MMC Space Wagon 2000
4WD.
Tímar eftir samkomulagi.
Útvega öll náms- og prófgögn.
Anna Kristín Hansdóttir,
ökukennari, sími 23837.
Ökukennsla - Æfingatímar.
Kenni allan daginn á Volvo 360 GL.
Hjálpa til við endurnýjun ökuskír-
teina.
Útvega ke’nnslubækur og prófgögn.
Greiðslukjör.
Jón S. Árnason,
ökukennari, sími 96-22935.
Marmari.
Fr? >iieiöum samkvæmt máli, sól-
bekKÍ og vatnsbretti, borðplötur á
vaskaborð, eldhúsborð, borðstofu-
borð, sófaborð og blómaborð.
Gosbrunnar, legsteinar og margt
fleira.
Fjölbreytt litaval.
Hagstætt verð.
Sendum um land allt.
Marmaraiðjan,
Smiðjuvegi 4 e, sími 91-79955,
2G0 Kópavogur.
Bjórgerðarefni, ensk, þýsk, dönsk.
Víngerðarefni, sherry, hvítvín,
rauðvín vermouth, kirsuberjavín,
rósavín, portvín.
Líkjör, essensar, vínmælar, sykur-
málar, hitamælar, vatnslásar, kútar
25-60 lítra. Viðarkol, tappavélar,
felliefni, gúmmítappar, 9 stærðir,
jecktorar.
Sendum í póstkröfu.
Hólabúðin, Skipagötu 4,
sími 21889.
hvímsumummn Mwvmfo
Miðvikud. 2. maí kl. 20.30, bib-
líulestur.
Samtök sykursjúkra á Akureyri og
nágrenni halda 20. aðalfund sinn
laugardaginn 5. maí n.k. kl. 2.30
e.h. á venjulegum fundarstað að
Hafnarstræti 91 (efstu hæð).
Að lokum aðalfundarstörfum ræðir
Ingvar Teitsson, læknir um sykur-
sýki og tengd málefni.
Stjórnin.
Frá Sálarrannsóknarfélaginu á
Akureyri.
Skyggnilýsingafundur Ruby Grai
verður í Húsi aldraðra laugardaginn
5. maí kl. 14.00.
Miðasala við innganginn.
Húsið opnar kl. 13.00.
Allir velkomnir.
Stjórnin.
Félagsvist
í Húsi aldraðra.
Fimmtudaginn 3. maí kl
20.30.
Aðgangur 200.- kr.
Góð verðlaun.
Fjölmennið vel og stundvíslega.
Næst síðasta spilakvöldið í vor.
Nefndin.
Minning:
Þórarinn Kristjánsson
bóndi, Holti
Fæddur 29. júlí 1910
Það var sunnudaginn 22. apríl,
sem ntér bárust þær fregnir, að
Þórarinn Kristjánsson í Holti
hefði látist þá um morguninn. Sá
er þetta ritar kynntist Þórarni
Kristjánssyni fyrst sumarið 1976
er undirritaður hóf störf sem
kaupfélagsstjóri hjá Kauptelagi
Langnesinga á Þórshöfn. Vin-
skapur okkar Þórarins svo og alls
heimilisfólksins í Holti hefur
haldist með miklum ágætum
síðan. Síðast á laugardagsmorgni
fyrir páska hringdi Þórarinn til
okkar vestur á Sauðárkrók og var
þá hress og kátur cins og hans var
vandi. Erindið var ekki hvað síst
að lýsa ánægju sinni yfir bata á
rekstri Kaupfélags Skagfirðinga,
jafnframt sem hann var sann-
færður um, að nú væri að birta til
í íslcnsku atvinnulífi og þá ekki
síst hjá samvinnufélögunum.
Þrátt fyrir að ég starfi nú hjá
ööru kaupfélagi, langt frá Þistil-
firði, hafði hann mikinn áhuga á
að vel gengi. Þannig var Þórar-
inn, sífellt jákvæður og einlægur í
trú sinni á mátt samvinriuhreyf-
ingarinnar til að láta gott af sér
leiða. Þrátt fyrir að hann væri
kominn fast að áttræðu, fylgdist
hann vel með allri þjóðfélags- og
stjórnmálaumræðu og haföi á
málum ákveðnar en öfgalausar
skoðanir.
Þórarinn Kristjánsson var
fæddur í Laxárdal í Svalbarðs-
hreppi í N.-Þingeyjarsýslu 29.
júlí 1910, næst elstur ellefu barna
þeirra Kristjáns Þórarinssonar og
Ingitíðar Árnadóttur, ábúenda í
Holti. Þórarinn ólst upp á góöu
sveitaheimili í upphafi aldarinn-
ar. Hann naut þeirrar menntun-
ar, sem þá var kostur á í íslensk-
unt sveitum, stundaði síðan nám
við Alþýðuskólann á Eiðum og
Héraðsskólann að Laugum og
var síðan einn vetur við íþrótta-
nánt í Reykjavík. Þórarinn var
góður íþróttamaður á sínum
yngri árunt og þá sérstaklega
góður glímumaður. Eftir nám
kenndi Þórarinn einn vetur við
Barnaskólann á Eiðum og síðan
af Qg til í Svalbarðshreppi. Við
fráfall föður síns árið 1942, tók
ltann ásamt Árna bróður sínum
við búskap í Holti, fyrst í félagi
viö móður þeirra og síðar í
félagsbúi með Árna.
Ásamt bústörfum, sent voru
þeint bræðrum einkar kær og þá
ekki síst fjárræktin, gegndi Þór-
arinn fjölda trúnaðarstarfa fyrir
sveit sína. Hann sat rneðal annars
í hreppsnefnd Svalbarðshrepps
frá 1942 til 1982 eða í fjörutíu ár
Dáinn 22. apríl 1990
og þar af var hann oddviti í
tuttugu og tvö ár. Þórarinn sat á
Búnaðarþingunt til fjölda ára fyr-
ir Norður-Þingeyinga. Enn-
fremur var hann endurskoðandi
Kaupfélags Langnesinga og
Sparisjóðs Þórshafnar og ná-
grennis til fjölda ára. Hann hafði
með höndum starf sláturhús-
stjóra unt árabil hjá kaupfélaginu
og var fundarstjóri á aðalfundum
þess til fjölda ára.
Samvinnuhugsjónin var Þór-
arni kær, og lagði Itann sig t'ram
alls staöar sem því var við komið
að verða henni að liði. Ég varð
þess aðnjótandi að fá um árabil
að starfa með Þórarni aö málefn-
um Kaupfélags Langnesinga.
Hann var ávallt tilbúinn að veita
lið öllu því, er til framfara horfði
fyrir byggðir Þistilfjarðar, alltaf
að hvetja til dáða og gefandi góð
ráð, bæði þegar lag var til sóknar
og ekki síður þegar háð var varn-
arbarátta. Ofarlega cr mér í huga
samstarfið við Þórarinn scm
oddvita harðindaárið 1979, þegar
heyfengur brást á Norðaustur-
landi. Hann hvatti til dáða, taldi
kjark í menn, samhliða því sent
hann beitti sér fyrir stórfelldum
fóðurkaupunt og félagslegri
aðstoð við bændur. Með þessu
var komið í veg fyrir almennan
niðurskurð á búpeningi héraðsins
og átti Þórarinn sinn stóra þátt í
hversu vel tókst til. Eftir að hafa
farið í heimsókn í Holt og rætt
ntálefni þau, er hæst bar og feng-
ið góð ráð hjá Þórarni, var með-
ur alltaf bjartsýnni og kjarkmeiri
í að takast á við erfið viðfang-
sefni.
Þórarinn Kristjánsson varsam-
vinnu- og félagshyggjumaður,
sem taldi það skyldu sína að
veröa samborgurununt að setn
mestu liði, lífsviðhotf, sem mætti
vera algengara hjá okkur íslend-
ingurn.
Við Andrea vottum Árna og
Arnbjörgu í Holti og öðrum
vandamönnum samúð okkar, um
leið og viö þökkum fyrir að hafa
fengið að kynnast Þórarni.
Megi góður Guð geyma minn-
ingu um góðan mann.
Þórólfur Gísiason.
Við sem nú erum komin nærri háum
aldri, getum minnst þess að þegar
við höfðunt náð því eftirsóknar-
verða hlutskipti að teljast til fullorð-
ins fólks, fannst okkur að nú hefði
mannlífið tekið á sig það form, sem
hlyti að vara lengi og það væri í
okkar verkahring að hagræða þeirri
mótun með gætni og velvilja.
Við sem ólumst upp í sveitarsam-
félagi, fundum til öryggiskenndar,
samábyrgðar og ánægju vegna þess
hvað okkar samfélag var vel skipað.
stundum valinn maður í hverju
rúmi, og björt og örugg framtíð
hlaut að vera í vændunt.
En fljótlega mátti okkur verða
Ijóst, að völt er veraldarblíða og við
lifðunt í ölduróti atburða og breyt-
inga.
Ýmsir af samferðafólkinu losuðu
um þær rætur, sem höfðu bundiö
það við átthaga; ættingja og vensla-
fólk, og bárust í fjarlægð með
straumi atvika og örlaga, stundunt
varð heilsubrestur örlagavaldur, og
fyrir kom að sigð dauðans var
höggvið óvægilega þar sem mann-
skaðinn var tilfinnanlegastur í hópi
vina og frændgarða.
Og nú á þessum síðustu dögunt
hefur orðið sár og svíðandi mann-
skaði í okkar hópi, við hið sviplega
fráfall Þórarins í Holti.
Við vissum að vísu að hann gekk
ekki heill til skógar, en þrátt fyrir
það var þetta áfall óvænt og hastar-
legt.
Sú er helst huggun harmi gegn,
að hann fékk að Ijúka langvarandi
og dýrmætu ævistarfi andlega heill
og þurfti ekki að standa í löngu
sjúkdómsstríði, sem mörgum öldr-
uðum reynist þjakandi.
Þegar mörg okkar voru á æsku-
skeiði var hvergi í sveitinni fjölþætt-
ara og gróðurvænlegra mannlíf í
uppvexti en hér á Dal og Holti.
Þar var að alast upp stór hópur
æskufólks, sem hlotið hafði mann-
bætandi og menningarlegt uppeldi,
að mestu í foreldrahúsunt, þó að
víðar væri leitað fanga.
Þórarinn ólst hér upp í stórum
systkinahópi, einn af þeim eldri og
þeint, sem mestar vonir voru
bundnar við.
Snemma á unglingsárunt hans
varð öllum ljóst að hér var mikils-
háttar mannsefni að vaxa úr grasi.
Hann var gjörvulegur á velli, ýtur-
vaxinn fríðleiksmaður, gæddur
afbragðsgreind, nteðfæddri hóg-
værð og prúðmennsku, og mann-
legri hlýju og glaðværð, sem engan
lét ósnortinn.
Það traust sem Þórarinn aflaði sér
í breytni og samskiptum almennt,
leiddi til þess að honum voru falin
ntargvís.leg verkefni og trúnaðar-
störf frá æsku til elliára og ekki í eitt
skipti mun hann hafa brugðist í
smáu eða stóru þeint trúnaði, sem
hann var talinn verðugur.
Þó var það fjarskalega fjarlægt
honum að sækjast eftir frama, völd-
um eða vegtyllum, en samviskusemi
hans og skyldurækni bauð honum
að taka að sér hvert það starf sem
ætlast var til af honunt, og höfðaði
til þegnskapar. Þess nutu félagar
hans og samferðamenn í ung-
mennafélags- og íþróttahreyfing-
unni, söng og safnaðarlífi sveitar-
innar, samvinnufélagsstarfseminni,
landbúnaðarfélagssamtökum og
þeir, sem vildu vinna að fræðslu og
menningarmálum innan eða utan
sveitar eða héraðs.
Manngerðir fæðast og mótast
með margvíslegu móti.
Ýmsir eru sent rótlaust þangið og
berast víðsvegar nteð straumum og
misvindi. Þórarinn hafði ekki af rót-
leysi að segja. Ungur festi hann ræt-
ur í íslenskum jarðvegi, jarðvegi
bernskustöðvanna, sem hann yfir-
gaf naumast um stundarsakir, en
helgaði krafta sína og líf til hinstu
stundar.
Það var eins og aldrei hvarflaði
að honum að leita eitthvað annað
eftir þægilegra lífi, auðveldari verk-
efnum.
Á kveðjustund lætur þakklætis-
kenndin gjarnan á sér bæra, einnig
hjá þeim, sem hafa tamið sér að við-
hafa hvorki mörg eða stór orð þegar
tilfinningarnar láta tín sín taka.
Ég hefi drepið á ýmisleg málefni
og störf, sem Þórarinn lagði lið með
sínu dýrmæta ævistarfi, sem ekki
verður ofmetið.
Þó er ég viss um að verðmætasta
gæfu hafi leitt af veru hans og þrot-
lausu starfi í hans eigin heimili í
samviitnu við foreldra og systkini,
þar sem hvert hans handtak varð til
heilla og blessunar, unnið í sátt og
drenglyndi. Og aldrei brást honum
sú hlýlega glaðværð, sem honum
var eiginleg og gjarnan gat létt öðr-
um erfiðar stundir.
Vera má að aldrei hafi hann verið
rneiri heimilisprýði en þegar hann
var sestur viö hljóðfærið, lék á það
og söng með sinni hreimfögru bassa-
rödd og hafði fengið alla viðstadda
til að syngja með af gleði og lífs-
þrótti.
Slíkar stundir urðu margar og
ógleymanlegar.
Víst má telja að Þórarinn hafi far-
ið einhvers á mis í lífinu, einhvers af
því sem öðrum kann að finnast
ómissandi og vilja fórna miklu til að
fá að njóta. Þó er ég viss um að
hann hefur notið ríkulegrar lífs-
hamingju, sem hann verðskuldaði
og ætlaðist aldrei til að sér yrði færð
af öðrum.
Og að ljúka löngu ævistarfi með
hreinan skjöld og í sátt við alla, sem
voru með í samfylgd á langri leið, er
ávinningur, sem máli skiptir og
varðar að líkindum mestu við upp-
gjör að ævilokum.
Og einhvers virði er þakklæti,
sem er verðskuldað og endist miklu
lengur en ævilangt.
Einar Kristjánsson.
Hátíðahöldin
Kröfuganga
Kl. 13.45 Hefst leikur Lúðrasveitar Akureyrar undir
stjórn Atla Quðlaugssonarframan við Alþýðu-
húsið.
Kl. 14.00 Er lagt upp í kröfugöngu.
Útifundur
Að lokinni kröfugöngu hefst útifundur framan við
Alþýðuhúsið.
Fyrsta maí-ávarp verkalýðsfélaganna flutt.
Lúðrasveitin leikur.
Fulltrúar þriggja stéttarfélaga flytja stutt ávörp.
1. maí 1990
Opið hús
Að loknum útifundi verður boðið upp á kaffi-hlaðborð í
stóra salnum á fjórðu hæð Alþýðuhússins.
Þar verður leikið, sungið, lesið og fluttur leikþáttur.
Jóhann Már Jóhannsson syngur við undirleik Kristins
Arnar Kristinssonar.
Kristinn Örn leikur auk þess léttklassiska tónlist.
Þráinn Karlsson les upp.
Logskerinn, hressilegur tveggja persóna leikþáttur, flutt-
ur af gestum að sunnan.
Barnagæsla
í litla salnum verður barnanna gætt, og þar verða leik-
föng og aðstaða til að lita og teikna. Einnig verða þar vel
valdar teiknimyndir á skjánum.
Fram nú verhakonur og verkamenn
— Okkar er aflið
Sýnum samstöðu - Höldum hátíð - Herðum hugann — Grípum geirinn