Dagur - 02.03.1991, Blaðsíða 6

T5 -'tJAGUR -taugardagtrr2.-iniars'1991
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI,
SlMI: 96-24222 • SÍMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT KR. 1100 Á MÁNUÐI ■ LAUSASÖLUVERÐ 100 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 725 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON.
RITSTJ.FULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON.
UMSJ.MAÐUR HELGARBLAÐS: STEFÁN SÆMUNDSSON.
BLAÐAMENN: JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (Iþr.),_______
KÁRI GUNNARSSON (Sauðárkróki vs. 95-35960), INGIBJÖRG
MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585), JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON,
ÓLIG. JÓHANNSSON, ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, STEFÁN SÆMUNDSSON,
ÞÓRÐUR INGIMARSSON, LJÓSM.: KJARTAN ÞORBJÖRNSSON.
PRÓFARKAL.: SVAVAR OTTESEN. ÚTLITSH.: RlKARÐUR B. JÓNASSON,
ÞRÖSTUR HARALDSSON.
AUGLÝSINGASTJ.: FRÍMANN FRlMANNSSON.
DREIFINGARSTJ.: HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI 25165.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL.
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Aú loknu Persaflóastríði
Persaflóastríðinu lauk með
sigri Bandamanna, eins og
vænta mátti. Þar með hefur
sameinaður her Vesturlanda
kveðið upp dóm yfir árásar-
og yfirgangsstefnu einræðis-
herrans Saddams Husseins,
íraksforseta. Þeim dómi verð-
ur ekki áfrýjað. Óskandi er að
harðstjórar og valdafíklar um
allan heim og aðrir bræður
Saddams Husseins í anda,
dragi lærdóm af hrakförum
írösku þjóðarinnar og láti sér
niðurlægingu hennar og
hörmungar að kenningu
verða.
Persaflóastríðið var ekki
langvinnt miðað við margar
styrjaldir sem mannkynið
hefur háð á blóði drifnum
ferli sínum. Þrátt fyrir það er
ljóst að stríðið hefur reynst
afar kostnaðarsamt, hvort
sem litið er til mannfalls og
annarra mannlegra hörm-
unga ellegar fjárútláta. Enn
sem komið er getur enginn
sagt til um hversu margir
hafa fallið eða særst í þessum
hildarleik né heldur hve
margir eiga um sárt að binda
vegna missis ástvina og ann-
arra ástæðna. Þó er ljóst að
fórnarlömb Persaflóastríðs-
ins skipta tugum milljóna.
Hörmungar þeirra eru ekki á
enda þótt stríðinu sé lokið,
því uppbyggingar- og endur-
reisnarstarf á vígstöðvunum
mun taka mörg ár. Herkostn-
aðurinn í krónum tahð er að
sama skapi stjarnfræðilegur
en hann er óræð stærð enn
sem komið er. Vissa vísbend-
ingu er þó að finna í því að
tjónið í Kúwætríki einu er tal-
ið nema að minnsta kosti 6
þúsund milljörðum króna. Þá
tölu má eflaust margfalda
nokkrum sinnum til að fá
endanlega niðurstöðu.
Samkvæmt samþykkt
Öryggisráðs Sameinuðu
þjóðanna var markmiðið með
aðgerðunum gegn írökum
fyrst og fremst að ná Kúwæt
úr höndum þeirra. Ljóst er að
því markmiði er náð. Nú,
þegar alger uppgjöf íraka
hefur verið knúin fram, taka
stjórnmálamennirnir við af
hersveitunum á vígvöflunum
og ákvarða framhald
málsins. Þær samningavið-
ræður sem í hönd fara eru í
senn viðkvæmar og erfiðar.
Stjórnmálamönnunum er
mikill vandi á höndum. Þeir
verða að leika stríðsleikinn til
enda af skynsemi og víðsýni
ef þeim á að auðnast að
stuðla að varanlegum friði í
þessum heimshluta. í því
skyni er nauðsynlegt að við-
ræður hefjist hið fyrsta um
lausn deilumála, afvopnun
og friðargæslu. Markmiðið er
að koma þeirri skipan á
svæðið við Persaflóa, sem
tryggir að ofbeldisaðgerðir af
því tagi sem íraksstjórn hef-
ur gert sig seka um gagnvart
Kúwæt, endurtaki sig ekki.
Væntanlega mun mikið vatn
renna til sjávar áður en því
marki verður náð.
Þótt Bandamenn hafi farið
með sigur af hólmi í Persa-
flóastríðinu er sá sigur í senn
beiskju blandinn og dýru
verði keyptur. Raunar er því
ávallt þannig farið þegar
hernaðarátök eru annars
vegar. Þegar öllu er á botn-
inn hvolft má segja að í styrj-
öld tapi aflir sem hlut eiga að
máli. Mannkynið í heild er
fátækara eftir hvern hildar-
leik sem háður er með dráps-
tólin að vopni. BB.
fíá mínum bœjardyrum séð

Birgir Sveinbjörnsson skrifar
Að veita þjónustu
í orðabók Menningarsjóðs er kvenkynsnafnorðið þjón-
usta skilgreint á þennan veg:
„1. Vinna sem einhver er ráðinn til að leysa af hendi
fyrir annan. 2. Það að veita beina eða aðra aðstoð: ráð-
gjafarþjónusta, sálfræðiþjónusta. 3. Kona sem þvær og
dyttar að fötum einhvers, þjónustustúlka, þjónka. 4.
guðsþjónusta. 5. það að veita þjónustu."
Mér sýnist á þessari skilgreiningu að hugtakið sé
býsna vítt og samkvæmt framanskráðu er ég að þjón-
usta lesendur Dags með því að rita þessar línur. Hversu
mikilvæg sú þjónusta er, byggist auðvitað á því hversu
margir Iesa þessa pistla mína. Ég veit ekki til þess að
Gallup eða Skáís hafi gert á því nokkra könnun og
aðdáendabréfum hefur ekki rignt yfir mig. Kannski er
þjónustuhlutverkið mitt harla léttvægt fundið. Reyndar
hef ég frétt af einum lesanda á Húsavík sem heldur
tryggð við pistla mína. í annan stað hringdi góðvinur
minn af Akranesi og sagðist lesa greinarkorn mín. í
þriðja lagi hringdi karlmaður um daginn heim til mín og
skammaði konuna mína fyrir pistil sem hafði birst hér
nokkru áður. En hvort þrír lesendur teljast nægjanlegt
til að þjónusta sé mikilvæg skal ósagt látið.
Margir veita þjónustu
Margir eru í þjónustuhlutverki hér á landi samkvæmt
skilgreiningu orðabókarinnar og misjafn sauður er í
mörgu fé. Ég minnist þess að árið 1985 var ég á ferð á
hringveginum og kom við í kaupstað austur á landi til
að fá ofurlitla raf- eða logsuðu í kerru sem ég var með
aftan í bílnum. Pað var heitt í veðri. Einn af þessum
heitu sumardögum fyrir austan, logn og sólskin. Ég tók
daginn í þjónustubænum tiltölulega snemma og fór að
leita að verkstæði sem bætt gæti úr brýnni þörf minni.
Verkstæði fann ég og fleiri en eitt. Bifvélavirkjar voru
ekkert áfjáðir í að sinna erindi mínu þótt þeir vissu að
ég væri ferðamaður, sem virkilega þurfti á þessu viðviki
að halda. Mér var vísað frá Heródesi til Pílatusar og
aftur til Heródesar. Eftir dúk og disk og mikið ráp milli
verkstæða var erindi mínu sinnt og hafði þá meginþorri
þessa blíðviðrisdags farið í að verða sér úti um þjón-
ustu, sem tók um 5 mínútur að framkvæma.
Annað viðmót
Kunningi minn einn á bílaverkstæði. Ég skipti við
hann, þegar dytta þarf að blikkbeljunni minni, gera við,
smyrja eða hvað svo sem þarf að gera. Ég treysti þess-
um kunningja mínum alveg til að vita hvað er bílnum
mínum fyrir bestu. Stundum er mikið að gera á verk-
stæðinu hjá honum þegar ég kem með bílinn. Þá finnst
mér kunningi minn svolítið gjarn á að láta mig bíða.
A.m.k. kippir hann sér ekkert upp við það þó að ég
birtist og er ekkert að hlaupa á móti mér til að spyrja
hvað sé nú að. Einu sinni brá þó út af þessum vana.
Forsaga þess er sú að ég gerðist snemma þunnhærður
eins og Egill Skallagrímsson og Steingrímur Sigfússon.
Til að reyna að bæta þann „útlitslöst“ fékk ég mér hár-
kollu sem ég notaði í nokkur ár. Rétt eftir að ég setti á
mig þennan „fegurðarauka" í fyrsta sinn þurfti ég að
fara á verkstæðið til kunningja míns. Ég birtist án þess
að gera boð á undan mér eins og ég hafði oftast gert.
Kunningi minn var í kaffi í glerbúri sínu þegar ég kom
inn á verkstæðið. Er ekki að orðlengja það að hann
sletti í sig kaffinu í einum hvelli og kom hlaupandi á
móti mér til að grennslast fyrir um það hvaða þjónustu
væri hægt að veita þessum ókunna og hárprúða manni,
sem birtist svo óvænt á verkstæðinu hjá honum.
Petta kalla ég að taka vel á móti ferðamönnum.
Að þjónusta ferðamenn
Á smástöðum úti á landi er það meira happdrætti að
leggja í kostnað við ferðamannaþjónustu heldur en að
kaupa sér lottómiða. Bæði er ferðamannatíminn stuttur
og veðráttan og ferðamaðurinn óútreiknanleg. Pó eru
alltaf einhverjir sem eru reiðubúnir að taka áhættuna
og leggja undir í þeirri von að íslenska sumarið verði
óvenju gott, að útlendingar leggi leið sína hingað til
lands í meira mæli en nokkru sinni fyrr eða að íslenski
ferðalangurinn taki nú loksins landið sitt fram yfir gylli-
tilboð ferðaskrifstofa um ódýrar utanlandsferðir. Ekki
eru beint horfur á því fyrir næsta sumar því að nú rignir
yfir okkur tilboðum um sólarlandaferðir sem að sögn
ferðaskrifstofa eru á 10-25% lægra verði en í fyrra. (Er
þá ekki auðsýnt að verðið í fyrra hefur verið alltof
hátt?) Verðið virkar sérlega hægstætt ef miðað er við
hjón með tvö til þrjú börn, (þar af á eitt helst að vera
kornabarn) og það verðdæmi er óspart auglýst. Af
myndum í bæklingum frá ferðaskrifstofum að dæma
sýnist mér samt að langflestir sólarlandarfarar séu
ungar, íturvaxnar og fallegar konur, eti ekkert verð-
dæmi sá ég sett sér upp fyrir þær.
Að fara í fríið
Ekki er óeðlilegt að margan fýsi burt frá klakanum á vit
ævintýra í fjarlægu landi í fríinu sínu. Sólarlandaferðir
hafa verið íslendingum hugleiknastar undanfarin
sumur. Þar hafa sólbaðsstrendur Miðjarðarhafsins haft
einna drýgst aðdráttarafl. Þar er líka nokkuð öruggt að
landinn fær það sem hann sækist eftir; veðurblíðu, sól,
ódýrar veigar og ódýran mat, skemmtun og þjónustu
auk fjölmargra kynnisferða út frá aðaldvalarstaðnum.
Þarna suður frá eru að sögn hreinar strendur, og óspillt
náttúra og gildir þá einu hvort talað er um Spán eða
Kýpur eða allt þar á milli. Frá Kýpur eru svo t.d. aug-
lýstar þriggja til fjögurra daga kynnisferðir með skipi á
söguslóðir Biblíunnar til ísrael og Egyptalands. Hvort
margan fýsir þangað eins og ástandið er við Persaflóa
þegar þessar línur eru settar á blað skal ósagt látið. Þó
mun nokkuð ljóst að enn sem komið er hafa bókanir og
staðfestingar á sumarleyfisferðum þarna langt inn í
Miðjarðarhafið verið með minna móti og skyldi engan
undra. Vonandi verður Persaflóladeilan til lykta leidd
sem allra fyrst á sem farsælastan hátt. Ef hún hins vegar
dregst á langinn gæti vel farið svo að hótelið á Djúpuvík
og dekkjaviðgerðarmaðurinn á Raufarhöfn eigi eftir að
upplifa metaðsókn sumarið 1991.