Dagblaðið - 17.09.1975, Blaðsíða 14

14
Dagblaðið. Miðvikudagur 17. september 1975.

Skatturinn er
að gera út af við
• #
Ted Kennedy!
Ted Kennedy þarf enn að taka
lán, svo að hann og konan hans
geti lifað sæmilega og keypt
það, sem þau vilja. Þetta
gerðist, þó að Ted hafi haft i
tekjur um 80 milljónir islenzkra
króna i fyrra og hann teljist
„ægilega rfkur.”
Kennedyhjónin greiddu i
fyrra nærri fimm milljónir
króna i vexti af lánum til langs
og skamms tima og fengu frá-
drátt fyrir hjá skattinum. Þau
færðu til frádráttar yfir þrjár
milljónir fyrir vexti af lánum,
sem hvila á hinu „fina” húsi
þeirra i Virginiufylki, og tals-
vert mikið fyrir skuldir sem
hvildu á skem mtibátnum.
Jafnvel lán frá öðrum Kennedy-
um var fært til skattfrádráttar.
Þannig greiddu Ted og frú alls
nær heiming tekna i skatt, og
það þrátt fyrir alla vextina, sem
dregnir voru frá.
Mestur hluturinn af tekjum
öldungadeildarþingmannsins
kom frá sérstökum sjóði, sem
faðir hans stofnaði á sinum
tima. Þingmannslaunin eru inn-
an við tiundi hluti af tekjunum.
Ted fékk lika sitthvað af tekj-
um fyrir greinar og ræður, sem
var breytilegt. Hann fékk um
10000 krónur fyrir grein í tima-
riti hvatamanna að þvi að auka
réttindi borgaranna og sex sinn-
um meira fyrir grein handa
„finni” klúbbum.
Kúrekinn vildi giftast
uppóhalds merinni sinni
Ros Howard varð öskureiður,
þegar fulltrúi á sýsluskrifstof-
unni i Boulder i Colorado i
Bandarikjunum, Clela Borex að
nafni, gaf út leyfisbréf handa
pörum íjf samá kyni. Þrenn
karlkýhSpör og eitt kvenkyns
fengu slik bréf og notuðu þau
samdægurs.
Ros tók sig til og fór með mer-
ina sina á skrifstofuna og bað
Rorex að gefa út leyfisbréf
handa sér og merinni. — Ef
strákur má giftast strák og
stelpa má giftast stelpu, hvers
vegna má þá ekki gamall kúreki
giftast uppáhalds merinni
sinni?
— Engin leið, sagði fulltrú-
inn. Parið hafði ekki gengizt
undir bióðprufu og auk þess
hafði merin, 8 vetra gömul, ekki
leyfi foreldra sinna. Rorex túlk-
aði fylkislögin þannig, að leyfis-
bréf mætti aðeins gefa út til
fólks —og einnig á þann veg, að
lögin fyrirbyðu ekki fólki af
sama kyni að eigast. Og fulltrú-
inn glotti lítillega þegar Ros var
spurður, hvernig merin ætti að
segja ,,já” — jafnvel þótt allt
annað væri i' lagi.
Hann Tarzan vinur okkar
allra, bæði ungra og gamalla, er
orðinn aldinn að árum, einhvers
staðar á bilinu 75—80 ára gam-
all. Er blaðamaður Dagblaðsins
var staddur meðal halanegra i
Afriku fyrir stuttu, ákvað hann
að hitta kempuna að máli og
rabba við hana um daginn og
veginn.
Tarzan býr nú á ættarmeiði
sinum lengst inni i kolsvörtustu
Afriku, — svo afsiðis að jafnvel
skúrkurinn hann Amin veit ekki
einu sinni hvar hann heldur til.
Er blaðamaður kom i heim-
sókn, lá Tarzan úti á grein i
meiði sinum og sleikti sólskinið.
Við hlið hans lágu tannlaust ljón
og forgömul górilla, og röbbuðu
þau saman i mestu makindum
um þróun siðustu ára i hinum
svarta heimshluta.
— Wamba ugga agga, sagði
blm. á sinu finasta apamáli,
sem hann lærði i bernsku af ó-
hóflegum lestri Tarzanbóka, og
blaða. Tarzan teygði sig i
heyrnartækið sitt, sem geymt
var i holu i meiðnum.
- Hyhhyh.... hyh, HYH....
hóst, hark, hark.... Siðan slak-
aði hann sér niður úr trénu eftir
vafningsjurt, sérstyrktri með
nælonkaðli og stálþráðum.
Tarzan hefur er satt skal
segja, fitnað talsvert með aldr-
inum og minnir einna helzt á
Kristin Hallsson i vexti (þið
munið nektarmyndirnar, sem
birtust I Vikunni i sumar).
Tarzan hefur greinilega borð-
að of mikið af feitum villisvin-
um, gazellum og gómsætum
krókódilum, en eins og allir
sannir Tarzanbókalesendur
vita, er slik fæða spikfitandi, sé
hennar neytt i óhófi.
— Nú nærist ég á blöðum,
sem górillan vinkona min
tyggur fyrir mig, sagði Tarzan
stúrinn. — Þeir timar eru liðnir,
þegar mér tókst á einum degi að
hryggbrjóta átta ljón, afþarma
risafil með berum höndum, og
siðan afmá heilan flokk af
arabiskum filabeinsþjófum og
limlesta fjöldann allan af and-
styggilegum Þjóðverjum frá
Vestur-Afriku.... eða var það
Austur-Afriku?
Blaðamaður fullvissaði Tarz-
an um, að Þjóðverjar væru
farnir af hans umráðasvæði
fyrir löngu, og varð hann himin-
lifandi yfir þvi.
— Ég hef þá komið einhverju
til leiðar með baráttu minni
við bölvaða Þjóðverjana, þó að
ég hafi alltaf þjáðst af fótfúa og
hafi þess vegna ekki getað geng-
ið á jörðinni. Ég varð þvi alltaf
að sveifla mér áfram á trjá-
greinum, og þvi er ég nú orðinn
fjári þreyttur i handleggjunum.
— En hefurðu það annars
ekki bara gott, Tarzan minn?
— Alveg prýðilegt eftir að-
stæðum. En hafðu það i huga, að
i þeim 75 bókum og 75.000 kiló-
metrum af teiknimyndaserium,
sem gerðar hafa verið um mig,
hef ég vist aldrei flett niðrum
mig til að pissa. Nú er mér orðið
helviti illt i blöðrunni og þarf
þess vegna að bregða mér að-
eins' frá.
Og siðan brá Tarzan sér afsið-
is á bak við tré og kastaði af sér
fáeinum dropum. Skömmu sið-
ar myndaðist nýtt stöðuvatn i
Mið-Afriku, Nil flæddi yfir
bakka sina, Súez-skurðurinn
hvarf og Assuanstiflan féll sam-
an með braki og brestum.
SEX RÁÐ-
LEGGINGAR
SÉRFRÆÐINGS
UM...
HVERNIG Á AÐ
UFA LÍFINU
— og fá það bezta út úr hlutunum
VERTU ANÆGÐUR með það,
sem þú átt, — láttu dagdraum-
ana eiga sig, ráðleggur amer-
iskur prófessor.
„Stöðvaðu lyftuna, — flýttu
þér út”. Þetta eru ráðleggingar
velmetins háskólakennara i
Bandarikjunum. Hann telur, að
fólk á Vesturlöndum sé að eyði-
leggja lif sitt i þvi, sem hann
kallar „lyftuþjóðfélagi”. ,,Við
erum stöðugt að flýta okkur,
reynum allt til að komast áfram
eins og það er kallað og höfum
of miklar áhyggjur af morgun-
deginum”.
Hver kannast ekki við þetta?
„Auðvitað verðum við að doka
við, njóta dagsins i dag, ef við
viljum fá fullnægju i lifi okkar”,
segir dr. Jesse Mann.
„Við viljum eignast meiri
peninga, annað starf, annað
umhverfi, annað húsnæði. En
vilji maður öðlast hamingju og
góða heilsu, ætti fólk að setjast
niður og ihuga þau lifsgæði, sem
maður hefur á liðandi stund”,
segir dr. Mann. „Liklega mun
fólk þá komast að þeirri niður-
stöðu, að það hafi það talsvert
betra en það hugði”.
Prófessorinn, sem starfar við
Georgetown-háskólann, gaf eft-
irfarandi ráðleggingar til landa
sinna, og trúlega gilda þær ekk-
ert siður meðal okkar, sem
norðarbúum á hnattkringlunni:
1. Þekktu sjálfan þig. Að æða
gegnum lifið án þess að taka þér
tima til að virða stöðu þina og á-
byrgð i heiminum er hrein
heimska. Fólk, sem aldrei lærir
að þekkja sjálft sig, veit i raun
alls ekki, hvaða möguleika það
hefur.
2. Að vinna i liófi. Þú ættir að
vinna aðeins hluta af sólar-
hringnum. Grikkir töldu, að
maðurinn gæti ekki talizt mann-
legur án frítima.
3. Taktu áhættunni! Eina leiðin
til að lifa vel er að stökkva fram
af bjarginu, stinga sér út i lifsið-
una... þú getur ekki lært, ef þú
getur ekki hætt á að fara út i
einhvers konar ævintýra-
mennsku.
4. Lærðu að leika þér. Leikir
eru jafn mikilvægir fyrir full-
orðna og börn. Hæfileikinn til að
slaká á er lifsnauðsynlegur.
5. Vinátta. Láttu vináttuna
verða ákveðnari þátt i lifi þinu.
Láttu samkeppnina og það að
„nota fólk” deyja úr lifi þinu.
Sumir hafa steingleymt þvi
hvað vinátta þýðir. Of oft gerist
það, að við sjáum keppinaut i
félaga okkar. Stundum notfær-
um við okkur lika fólk til að upp-
hefja okkur sjálf.
5. Lærðu að taka hlutunum eins
og þeir eru, þeim verður kann-
ski ekki breytt. Reyndu ekki að
endurlifa það, sem umliðið er.
Og reyndu aldrei að slá höfðinu
við stein. 1 staðinn skaltu leggja
alla áherzlu á að ihuga það, sem
þú getur gert, — og að gera það
vel.