Dagblaðið - 10.01.1980, Blaðsíða 2

... .............................................
Hví eiga böm aö gjalda þess að foreldrar skilji?
VEUA EKKIALL-
AR EINLÍFIÐ
Margrét Sölvadóttir skrifar:
Ég vona aö öðrum landsmönnum
en mér hafi brugðið við að lesa svar
Ragnheiðar Mariasdóttur í Dag-
blaðinu fyrir helgina um einstæðar
mæður.
Reyndar var hað sonur minn 13 ára
sem las þetta fyrir mig og sagði: „Þú
verður að svara þessari konu,
mamma.” Barninu ofbauð svo skiln-
ingsleysi þessarar konu. Ég hélt
reyndar að svona hugsun hefði eng-
inn íslendingur árið 1980.
Mig langar að benda Ragnheiði á
að sumar konur missa mann sinn og
verða ekkjur, og þar með einstæðar
mæður. Aðrar konur eru yfirgefnar
af mönnum sinum, og sumir menn
eru ekki fyrir það gefnir að vinna og
sjá fjölskyldum sínum farborða. Enn
aðrir gera líf konu sinnar og barna að
hreinasta víti, og finnst mér
virðingarvert ftegar sú kona hefur
kjark til að slíta sliku hjónabandi, þvi
það gerir enginn átakalaust. Við ein-
stæðar mæður höfum ekki haft hátt
um fjárhagsvanda okkar, og engum
kröfum við þetta þjóðfélag hefur
verið varpað á borð af þessum hópi.
Giftar konur hafa hingað til haft
helmings frádrátt af tekjum sinum tif
skatts, meðan einstæðar mæður hafa
ekki haft slíkan lúxus, og lifa með
börnum sínum á aðeins einum laun-
um.
Þegar börnin okkar eru 16 ára
hætta meðlagsgreiðslurmeð þeim, en
þeir sem eiga börn sem eru í skóla
vita vel að einmitt þá er mjög kostn-
aðarsamt tímabil i skóla að hefjast,
svo framarlega að við viljum mennta
börnin okkar, og það vilja einstæðar
mæður jafnt sem aðrir foreldrar Hví
eiga börn okkar að gjalda þess að
foreldrar þess skilji? Nei, ég er ekki
að kvarta, ég skal sjá fyrir mínum
börnum án þess að biðja stjórnvöld
um eitt né neitt, og ég veit að aðrar
einstæðar mæður eru sammála mér
þar, en ég vil aðeins biðja um svo-
lítinn skilning okkur til handa, að
fólk kasti ekki í hugsunarleysi fram
slíkri firru, aðeins til að særa aöra.
Ég vona að lokum, að Ragnheiður
Mariasdóttir eigi aldrei eftir að kynn-
ast biturri reynslu misheppnaðs
hjónabands, en ég vona að hún hugsi
í kristilegri anda í framtíðinni, því
allar erum við systur og dætur guðs.
Ástandið getur ekki orðið svartara
Slæmt hjónaband hef
ur áhrif á bömin
Sigríður Ásgeirsdóttir skrifar:
Þann 5.1. sl. las ég í DB grein sem
kona að nafni Ragnheiður hafði
hringt og Iátið skrifa fyrir sig. Þar
sem ég er búin að lesa þessa fáránlegu
grein og yfirlýsingu gat ég ekki setið
hljóð og látið hana komast upp með
þessa þvælu.
Mig langar til að skrifa nokkur vel
valin orð til hennar.
Þú dómharða kona!
Þú berð fram að eiginkonur geti
sjálfum sér um kennt að fara frá
eiginmönnum sínum (sem engin kona
gerir nema að vel yfirveguðu ráði) og
eiga svo erfitt með að lifa og halda
lífi í börnum sínum.
Þú veizt auðsjáanlega ekki um hvað
þú ert að tala. Þess vegna langar mig
til að benda þér á nokkur atriði:
Hvers vegna (meðal annars) eigin-
konur fara frá mönnum sínum með
heilan barnahóp.
1. Maðurinn gæti verið alkóhólisti.
2. Alkóhólisti og misþyrmt börnum
sínum og konu.
3. Maðurinn gæti verið latur að
vinna og væri því óhæf fyrirvinna.
Ef við tökum alkóhólista sem
dæmi, er lemur börnin sín og konu,
hvaða vitiborin manneskja heldur þú
að geti lifað svoleiðis lífi til lengdar?
Ertu virkilega svo fáfróð að vita ekki
Tónlistarflutningur útvarpsins óhæfur
„STEREO” NAUÐSYN
ísland er eina landið, sem ég veit
um, sem ekki hefur komið sér upp út-
búnaði fyrir ,,stereo”-útsendingar.
Meira að segja eru þær til staðar i
Færeyjum.
Vitað er, að kostnaður við upp-
setningu er lítill. En þvi er borið við,
að fyrst verði að lagfæra móttöku-
skilyrði fyrir einhverja, sem búa á af-
skekktustu stöðunum úti á landi,
áður en farið verði að eyða fjármun-
um i að koma upp útbúnaði fyrir
„stereo”.
Sannleikurinn hlýtur að vera sá, að
ef ekki er enn búið að koma venjuleg-
um sendingarútbúnaði i sæmilegt
horf fyrir alla landsmenn, verður það
ekki gert héðan af. Og þorri lands-
manna, sem nær sendingum skamm-
laust, á heimtingu á að hljóðvarpið
tæknivæðist þeirra vegna. Hér hlýtur
meirihluti að eiga kröfu.
Grandvar skrifar:
Það hljómar stundum hálf hjákát-
lega, þegar rætt er við hiustendur
hljóðvarps um dagskrá þess, t.d. í
viðtölum í hljóðvarpinu sjálfu, er
þessir •• viðmælendur segjast hafa
nolið þessa eða hins tónfiutningsins
svo vel, — þetta sé líka svo fallegt
verk!
Gott og vel. Ef til vill er þetta
innsta sannfæring þessa fólks. En þó
á maður stundum erfitt með að trúa
því á þekkt hljómlistarfólk t.d., að
það meini þetta.
Nú á dögum eiga fiestir góð hljóm-
fiutningstæki, eða eiga aðgang að
þeim, úr hverjum fæst hinn allra
bezti hljómburður í „stereo”, og
verkar því eins og maður sé viðstadd-
ur hljómleikana. Þó er þetta auðvitað
misjafnt eftir upptökum.
En að íslenzka ríkisútvarpið skuli
Þafl er ekki nóg að eiga góflar plötur
þegar tónlistin frá Ríkisútvarpinu er
send út f mónó að mati Grandvars.
DB-mynd Árni Páll.
enn árið 1980 ætla að bjóða lands-
mönnum upp á það að senda hin
beztu hljómsveitarverk og raunar alla
aðra hljómlist af ,,stereo”-plötum út
til hlustenda á gamla mátann, það er
hrein óskammfeilni.
Bnstædar mæour
geta oftast sjaif"
um sér Kenntwn
1 ssas. —JS2S5 wj.-r.’susyg
, efast uniað1””'
að slæm hjónabönd hafa slæm áhrif
á börn, þau sem eiga þetta alls ekki
skilið?
Svo er það annað (frú eða fröken)
Ragnheiður, þessi fjögurra barna
móðir sem skrifaði grein er birtist í
DB sl. fimmtúdag hefur örugglega
sagt satt að það sé ógerlegt fyrir hana
að draga fram lífið á þessari upphæð
(231 þús.).
Kynntu þér ástandið hjá ein-
stæðum mæðrum áður en þú segir
aðra eins vitleysu aftur (ástandið er
svart og getur ekki verið svartara).
. DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 1980.

Margrét Sölvadóttir, Sigríflur Ásgeirsdóttir, og Þórarinn Björnsson svara bréfi
Ragnheiflar Maríasdóttur um einstæðar mæður og spyr Margrét meflal annars
hvers vegna börn einstæflra mæflra eigi að njóta verri kjara en önnur.
Ástandið er
svona svart
Þórarinn Björnsson skrifar:
í sambandi við ummæli Ragn-
heiðar Maríasdóttur í dálknum
Raddir lesenda þann 5. janúar sl. vil
ég taka fram vegna misskilnings eftir-
farandi:
Heildarupphæð er kr. 231.360 eftir
hækkun í desember ’79, var fyrir
þann tíma 204.364 kr. Meðlag með
fjórum börnum er 139.472, mæðra-
laun 64.892 og barnalífeyrir 184.539
krónur (en ekki 178 þúsund eins og
stóð í blaðinu, munar þar sáralitlu
eða 6.539 krónum).
Ragnheiður sakar mig um að fara
rangt með tölur og segir að ég sé að
sverta ástandið. En ég taldi ekki upp
þann kostnað sem fylgir húsaleigu
fyrir 4 herbergja íbúð eða það sem
fáir vildu vera án, síma og sjónvarp.
Ég leyfi mér að biðja þá sem vilja
að kynna sér kjör einstæðra mæðra
og einstaklinga og sjá hversu þeim er
mismunað á félagslega sviðinu af
Félagsmálastofnun Reykjavíkur.
Villandi
mynd-
birting
Guðrún Helgadóttir, höfundur leik-
ritsins Óvitar, hringdi og kvaöst vilja
vekja athygli á því að mynd sú sem
birtist með lesendabréfi í DB á mánu-
daginn undir fyrirsögninni „Ógæti-
legur akstur lögreglu” væri mjög vill-
andi. Myndin er tekin úr ieikritinu
Óvitar og sagði Guðrún að þar væri
enga gagnrýni að finna á lögregluna
nema siður væri.
DB-mynd Bj.Bj.
Myndin góða úr Óvitum sem Guflrún
vitnar til var birt eingöngu vegna þess
að hún þótti skemmtileg en ekki af
því að leikritið Óvitar væri taiið
ádeila á lögregluna.
V
*
«13*-