Vísir - 13.06.1979, Blaðsíða 16

vtsm
Miðvikudagur 13. júni 1979
Um sjón:
Sigurveig
Jóns'Jóttir
Djass í Norræna húsinu
Ný hllðmsvelt sklpuð gamalreyndum hliððlæraieikurum
Hljómsveitin Musica Quatro
heldur hljómleika i Norræna htis-
inu I kvöid kiukkan 20.30.
Þó hljómsveitin sé ný eru hér
engir nýgræðingar á ferð, þvi
hljómsveitina skipa gamal-
reyndir djassleikarar. Það eru
þeir Gunnar Ormslev á tenór- og
altósaxófón, Reynir Sigurðsson, á
tvibrafón, Helgi Kristjánsson á
bassa, og Alfreð Alfreðsson á
trommur.
Hljómsveitin hefur æft af kappi
undanfarið og mun leika ný verk
eftir Gunnar Reyni Sveinsson:
Dexter, en það verk samdi
Gunnar eftir tónleika Dexters
Gordon i október, og Llfiö er
stutt, listin löng.en það er samið i
minningu Andrésar Ingólfssonar,
saxófónleikara.
Þá mun hljómsveitin einnig
leika verk eftir ýmsa ameriska
djassmeistara, svo sem Mingus,
Chick Corea og Steve Swallow.
A morgun mun Musica Quatro
leggja land undir fót og halda til
Færeyja, þar sem hljómsveitin
leikur á tvennum hljómleikum.
Þeir félagar hafa fullan hug á
að halda samleiknum áfram og
leika á skemmtunum úti á landi I
sumar. I haust munu þeir aftur á
móti leika á djasskvöldum og i
skólum.
—ATA
Musica Quatro — Gunnar Ormslev, Helgi Kristjánsson, Alfreð Alfreðsson og Reynir Sigurðsson.
Auður dansar í
norræmi kepnni
Þessa dagana er haldin dans-
og t&nlistarhátiö i borginni
Kuopio i Finnlandi. Margir helstu
dansflokkar i álfunni sýna þar
verk sln, s.s. finnski óperuballett-
inn, rúmenski óperuballettinn,
Tane-Forum frá Köln en þar er
Sveinbjörg Alexanders einn helsti
dansarinn og Raatikko flokkurinn
sem sýnir nýjan ballett eftir
Mario Kuusola, þann sem nýverið
samdi ballettinn Tófuskinnið fyrir
Islenska dansflokkinn.
1 tilefni af tiu ára afmæli
þessara hátiðarhalda I Kuopio er
efnt til keppni milli norrænna
dansara á aldrinum 16-22 ára og
mun Auður Bjarnadóttir keppa
þar fyrir íslands hönd. Hún hefur
starfað við óperuballettinn i
Munchen upp á slðkastið sem
sólóisti og dansað I fjölda verka.
Mótleikari hennar I keppninni
veröur dansari frá þýska ballett-
inum.
—Gsal
Auður keppir fyrir tslands hönd.
TÓNLEIKAR
í VEST-
MANNAEYJUM
John Speight barintónsöngvari
syngur I Félagsheimilinu viö
Heiöarveg I Vestmannaeyjum á
fimmtudagskvöldiö, 14. júnl, kl.
20.30. Sveinbjörg Vilhjálmsdóttir
leikur undir á planó.
A þessum tónleikum verða flutt
Islensk þjóölög I útsetningu Þor-
kels Sigurbjörnssonar, lög eftir
Fauré og Ravel og hinn þekkti
ljóöaflokkur Schumanns,
„Dichterliebe”.
SEMIIR
FLEST
LÖGIN
SJÁLF
Bandarísk söngkona
I Þópscalé
HUn semur sjálf flest
laganna sem hún
syngur. Viola Wills heit-
ir hún, þeldökk, banda-
risk söngkona, sem um
þessar mundir syngur i
Þórscafé.
Viola er búsett i Los Angeles, en
kom beint til Reykjavikur frá
Paris, þar sem hún hefur verið að
vinna aö plötu. Viola hefur komið
fram I sjónvarpi I Englandi og
unnið með þekktum mönnum,
eins og t.d. Smokey Robinson,
Joyny Nash,, George Benson og
Joe Cooker.
Viola kemur tvlvegis fram fyrir
gesti á kvöldi, I fyrra skiptið að-

eins fyrir matargesti. Þá hefúr
veriö verið skipt um hljómsveit i
Þórscafé. Lúdó og Stefán hafa
kvatt staðinn, en i staðinn eru
komnir Galdrakallar.
—EA

Roger Moore er þriðji leikarinn sem bregður sér I gervi njósnarans 007.
Hér er hann i hvild frá kvikmyndatökunni.
IIEKNI OG
ÍBURBUR
Tónabió: Njósnarinn, sem elskaði
mig / The spy who ioved me.
Bresk, árgerð 1977.
Leikstjóri: Lewis Gilbert.
Handrit: Christopher Wood og
Richard Maibaum.
Tónlist: Marvin Hamlish.
Leikendur: Roger Moore, Barbra
Bach, Curd Jurgens og fleiri.
James Bond er að veröa
kunningimargrahér. Kynnin eru
nú orðin nokkuð löng, þessi mynd
á sér nokkra forvera og svo eru
það bækur Ian Flemings, sem
mér skilst að seljist alltaf. Nú
flykkist fólkið til að hitta vininn,
uppselt dag eftir dag. Fólki virð-
ist lika vel kunningsskapurinn.
I þetta sinn er óvinur Bonds
(Bretlands) svo stór og
voldugur, að þeir verða að
semja við Rússana um samvinnu
til aö vinna á honum. Hann er
náungi, sem lætur sig ekki muna
um að ræna þremur kjarnorku-
kafbátum á rúmsjó og taka þá
innbyrðis i milljón tonna tankskip
sem siglir um úthöfin. Verkefni
Bond og rússneska leyniþjónustu-
starfsmannsins, sem I þessu til-
felli er hugguleg kvinna, er aö
leita uppi kafbáta þá, sem rikis-
stjórnir þeirra hafa misst.
Gengur á ýmsu, farið er vitt og
breitt um lönd heimsins, óllk-
legustu tæknibrellum er beitt og
aöskiljanleg fúlmenni láta lifið á
litskrúöugan hátt, áhorfendum til
óblandinnar ánægju.
Svona myndir hafa nú verið I
gangi um langan tima. Á timum
Bogart var mest lagt upp úr góð-
um leik og flóknum fléttum, sem
enginn sá út eða gat óraö iýrir,
nema aöalgæjann sjálfan. Nú er
öldin önnur. Bond nútimans nær
sér á flug með hnyttum tilsvör-
um, huggulegt kvenfólk er á
hverju strái mátulega (litið)
klætt. Hjálpartæki Bond eru
draumkennd og heyra framtiö-
inni til. Iburður I leikmynder lika
óskaplegur og svo er allt sprengt
upp i lokin svo maður fer að
mikla,fýrir sér fjáraustur til litils
eða einskis. Um útkomuna má
deila. Sumum miöaldra finnst
allar þessar myndir nútlmans
falla I skugga Humphrey Bogarts
og Bond sé bara vesælt afbrigði
Marlowefyrirbærisins. En yngri
kynslóðin þekkir hann ekki nema
af örfáum skiptum úr sjónvarp-
inu, hjá þeim er Bond aðalgæinn.
Þessi mynd er stórvel gerð frá
tæknilegu sjónarmiði. Brellurnar
eru stórgóðar og útkoman er
skemmtíleg ef maður hvllir að-
eins skynsemina og gefur
imyndaraflinu lausan tauminn.
Tæknin er stórgóð og sjaldan sér
maður I gegnum brelluna, sem
þar af leiöandi virkar nokkuð
sannfærandi. Tónlistin fellur vel
kvUcmyndir
Pjetur Þ.
Maack
skrifar.
aö efninu, skipt er snögglega frá
léttri nútfmatónlist og yfir I há-
klasslk og kemur vel út.
Leikurinn er svona la-la.
Persónulega finnst mér Moore
alltaf leiöinlegur og þar við situr.
Persónusköpun er hvorki Itarleg
né mögnuð I þessari mynd og ég
held að ekki sé til þess ætlast að
maður vaöi inn I efnið meö spurn-
ingarmerki að vopni.
Eins og ég dagði i’ slðasta pistli,
þá er ég haldinn blladellu og ætla
ég að leyfa mér aö lýsa aödáun
minni á fegurð hvita Lotus-bils-
ins, mér fannst hann hafa bestu
llnurnar. Myndin er góð afþrey-
ing og maður heyrir aö þetta sé
besta Bond myndin til þessa.
Ekki get ég dæmt um það, hef
ekki séð þær allar. En mér virðist
á þeim, sem ég hef séð, aö I þess-
um myndum sé viss stigandi i
tæknigerð reynt er af fremsta
megni að gera enn stórkostlegra i
dag heldur en gertvarí gær. Næst
verða þeir liklega að sprengja
upp hálfan hnöttinn.