Morgunblaðið - 15.11.2002, Qupperneq 44

MINNINGAR
44 FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristinn VilbergJóhannesson
fæddist á Kálfs-
hamri í Skagahreppi
24. júlí 1941. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 6. nóvem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Jóhannes
Björnsson bóndi og
Dagný Guðmunds-
dóttir húsfreyja. Jó-
hannes lést árið
1977, en Dagný dvel-
ur nú í hárri elli á
héraðshælinu á Blönduósi. Fjöl-
skyldan bjó á ýmsum stöðum í
Skagahreppi, fyrst í Örlygsstaðar-
seli, en lengst af á Kaldrana og
Kálfshamri, þar sem Vilberg var
fæddur, síðar á Fjalli, Keldulandi
og að Spákonufelli. Þegar Spá-
konufell var lagt í eyði árið 1955
flutti fjölskyldan á Skagaströnd.
Ævar Örn, Birkir Rafn og Elvar
Þór. 2) Jóhannes Guðmundur, f.
1969, búsettur í Grindavík, kvænt-
ur Margréti Kristjánsdóttur, börn
þeirra eru: Páll Valdimar, Her-
borg Agnes og Kristinn Vilberg. 3)
Guðrún María, f. 1976, búsett í
Keflavík, sambýlismaður hennar
er Kristinn Sörenssen, barn þeirra
er Vilberg Atli. Auk þess á Vilberg
son, Halldór Rúnar, f. 1963, bú-
settur í Kópavogi, kvæntur Jór-
unni Sigurðardóttur, börn þeirra
eru Hjalti, Guðmundur og Hilmar
Þór.
Vilberg stundaði ýmis störf við
fiskvinnslu og sjómennsku. Hann
kom á vertíð suður til Grindavíkur
árið 1963 og kynntist þar Agnesi
konu sinni. Vilberg vann ýmis
störf, meðal annars á bílaverk-
stæði og vann svo síðastliðin 30 ár
hjá Fiskimjöli & lýsi sem síðar
varð Samherji hf.
Áhugamál Vilbergs beindust
fyrst og fremst að náttúru lands-
ins og veiðimennsku henni
tengdri, hann var mikill veiðimað-
ur og kunni vel að lesa í náttúruna.
Útför Vilbergs verður gerð frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Bræður Vilbergs eru:
Páll Valdimar, búsett-
ur á Skagaströnd,
Sigmar sem lést árið
2000, kona hans var
Sigurbjörg Angantýs-
dóttir, hún lést árið
1997, þau voru búsett
á Skagaströnd, og
Óskar Jens, sem bú-
settur er í Reykjavík,
kvæntur Guðbjörgu
Pétursdóttur.
Eiginkona Vilbergs
er Agnes Sæmunds-
dóttir, fædd árið 1938,
hún er dóttir Sæ-
mundar Kristjánssonar og Bjarn-
laugar Jónsdóttur sem bjuggu á
Melstað í Grindavík. Bjarnlaug
lést árið 1972 og Sæmundur er nú
vistmaður á Hrafnistu í Hafnar-
firði. Börn Vilbergs eru: 1) Bjarn-
laug Dagný, f. 1965, búsett í
Njarðvík, gift Ómari Björnssyni,
börn þeirra eru: Halldór Vilberg,
Það hefur greinilega verið vöntun
á þúsundþjalasmiðum hjá Guði, var
eina ástæðan sem mér datt í hug
þegar þú kvaddir, elsku tengda-
pabbi. Þú varst þúsundþjalasmiður
með sönnu og einn fróðasti maður
sem ég hef kynnst, varst inni í öll-
um málum, sama hvar gripið var
niður. Þú sagðir líka svo skemmti-
lega frá hlutunum. Ég sá fyrir mér
torfbæinn sem þú áttir heima í
fyrstu árin, fann til í rassinum með
þér, þegar þú sagðir mér frá hest-
inum, og varð myrkfælin með þér,
því ekki voru ljósastaurar í sveit-
inni. Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að kynnast þér þegar við Jói
byrjuðum saman fyrir átta árum.
Þú varst mjög rólegur og fámáll við
fyrstu kynni, en það breyttist nú
fljótt þegar á leið og mörg voru
kvöldin sem setið var í eldhús-
króknum hjá ykkur Öggu og rætt
um alla heima og geima fram eftir
nóttu. Að ég tali nú ekki um göngu-
túrana um garðinn ykkar, sem þú
varst svo stoltur af, þó að þú fuss-
aðir nú stundum yfir öllu þessu til-
standi.
Einhvern veginn í huga mínum
gerði ég bara ráð fyrir að þú yrðir
alltaf með okkur. En þessi sjúk-
dómur, krabbamein, fer víst ekki í
manngreinarálit. Að þú skyldir geta
verið með okkur á brúðkaupsdag-
inn og við skírn nafna þíns í ágúst,
er okkur ómetanlegt og dagur sem
ég gleymi aldrei, og seint get ég
þakkað þér fyrir að spilað var á
flygilinn.
Hún Hebba spurði mig um dag-
inn hvort þú værir núna engill að
passa okkur. „Já,“ sagði ég og bætti
hún við: „Þá situr hann afi hjá mér
núna, en ég sé hann bara ekki,“ og
þetta ræddu hún og Palli, fram og
til baka. Öll söknum við þín mikið,
en þó sérstaklega hann Jói minn,
því ekki aðeins missti hann pabba
sinn, heldur einnig besta vin sinn og
veiðifélaga. En sárast finnst mér að
Palli, Hebba og Villi skuli ekki fá að
kynnast afa sínum nema í gegnum
minningar okkar sem eftir erum.
Elsku Villi, ég sakna þín mikið,
en hugga mig við fullvissuna um að
við hittumst aftur og eigum þá eftir
að skrafa meira saman.
Ég sit hér nú og lít um farinn veg
ævin stutt en samt svo kostuleg.
VILBERG
JÓHANNESSON
✝ Sigurður Dag-nýsson fæddist á
Seyðisfirði 25. júlí
1925. Hann andaðist
á Hrafnistu í Hafnar-
firði 2. nóvember síð-
astliðinn. Hann var
sonur hjónanna Dag-
nýs Kristins Bjarn-
leifssonar skósmiðs,
f. á Ísafirði 15.6.
1901, og Steinunnar
Gróu Sigurðardótt-
ur, f. á Seyðisfirði
26.12. 1903, foreldr-
ar hennar voru Sig-
urður Eiríksson, út-
vegsbóndi í Berlín á Seyðisfirði, f.
um 1852, og Lilja Finnbogadóttir,
f. um 1880. Föðurforeldrar Sig-
urðar voru Bjarnleifur Árni Jóns-
son, skósmiður á Sauðárkróki, f.
1.1. 1874, og Ólafía Kristín Magn-
úsdóttir, f. 25.8. 1878. Systkini
Sigurðar eru: a) Ólafía tækni-
teiknari, f. 16.7. 1926, maki (skil-
in) Sigurjón Þorbergsson, f. á
Vopnafirði 20.3. 1925, b) Guðrún
Lilja, f. 6.2. 1928, maki Sveinn
Ragnar Ásmundsson, f. á Seyðis-
firði 28.9. 1916, c) Björk, f. 8.7.
1930, maki Bolli Sigurhansson
rafvirkjameistari, f. í Reykjavík
21.12. 1928, d) Hlynur, f. 16.8.
1931, maki Magnea Ingibjörg Sig-
urhansdóttir, systir Bolla, f. í
Reykjavík 24.9. 1932, og e) Vigfús
skósmiður í Reykjavík, f. 16.1.
1933, maki Fjóla Hafsteinsdóttir
(miðils), f. á Heiði í Gönguskörð-
um í Skagafirði 27.7. 1933. Auk
þeirra voru tvö systkini andvana
fædd.
Sigurður kvæntist 14.2. 1948
Katrínu Sigurðardóttur, f. á Norð-
firði 24.7. 1926, d. í Hafnarfirði
5.3. 1962. Foreldrar hennar voru
Sigurður Pétursson, f. í Vallarnesi
á Héraði 22.12. 1905, og Sigríður
Eirikka Markúsdóttir, f. á Eyri við
Reyðarfjörð 11.12.
1903, en þau bjuggu
á Seyðisfirði. Börn
Sigurðar og Katrín-
ar eru: Leifur Krist-
inn garðyrkjumað-
ur, f. á Seyðisfirði
27.6. 1946, d. í
Reykjavík 3.1. 1977,
tvíburar andvana
fæddir 31.8. 1948,
Steinar Eiríkur sjó-
maður, f. á Seyðis-
firði 26.11. 1949, d. í
Reykjavík 20.7.
1996, maki Sigríður
Gunnarsdóttir f. á
Þingeyri 24.8. 1948, Guðný, f. á
Seyðisfirði 24.3. 1953 starfsmaður
hjá Tollstjóraembættinu, maki
Árni Hreiðar Þorsteinsson bíl-
stjóri, f. í Reykjavík 29.12. 1950,
Steinunn Lilja, húsmóðir í Hafn-
arfirði, f. í Hafnarfirði 24.9. 1958,
maki Kristinn Kristinsson vél-
fræðingur, f. í Hafnarfirði 20.4.
1958, og Björgvin, f. 20.9. 1960, d.
22.9. 1960. Dóttir Katrínar með
Birni Guðmundssyni, f. 29.9. 1921,
er Anna Sigríður Björnsdóttir, f. í
Reykjavík 31.1. 1945, maki Enok
Bjarni Guðmundsson stýrimaður,
f. í Bolungarvík 23.10. 1943.
Sigurður kvæntist 30.12. 1969
Helgu Sveinsdóttur, f. á Sperðli í
Landeyjum 18.11. 1920. Foreldrar
hennar voru Sveinn Sveinsson, f. í
Efri-Fljótum 23.4. 1884, og Helga
Jónsdóttir, f. á Velli í Hvolhreppi
3.10. 1879, en þau voru bændur á
Kotvelli í Hvolhreppi. Dóttir
Helgu með Árna Björnssyni, f.
1918, er Sigrún Helga Árnadóttir,
kennari við Menntaskólann á Eg-
ilsstöðum, f. 12.2. 1949. Barna-
börn og barnabarnabörn Sigurðar
telja nú 34.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Sigurður, eða Siggi Dagga eins og
hann var kallaður, ólst upp á Seyð-
irfirði. Sigurður afi hans og Lilja
amma hans bjuggu í Berlín, húsi sem
stendur austarlega í bænum. For-
eldrar Sigga, Dagnýr og Steinunn,
byggðu síðan húsið Dagsbrún, sem
stendur við hliðina á Berlín. Sem
strákur var Siggi þrjú sumur í sveit
á Eyjólfsstöðum á Völlum, hjá Krist-
jáni Sæmundssyni, sem þá var orð-
inn aldraður maður og dætrum hans
Steinunni og Sigurveigu. Hugsaði
Siggi ávallt með gleði til þessara
sumra og talaði jafnan með mikilli
hlýju um „gamla manninn og syst-
urnar“. Hann sagði að það hefði ver-
ið fyrsta verk systranna þegar hann
kom í sveitina á vorin, að fara í gegn-
um vasa hans og föggur og hirða af
honum alla önglana, sem hann hafði
falið hér og þar og ætlað að nota til
að krækja í feita bleikju í hyl í
Grímsánni fyrir neðan bæinn. Hafa
systurnar eflaust talið að strákpatt-
inn myndi fara sér að voða ef hann
færi að renna færi í Grímsána.
Siggi fór ungur til sjós. Var hann
m.a. um árabil á hinum norska
Gaapaa. Þar eignaðist hann marga
góða vini sem hann hélt sambandi
við til æviloka. Siggi hafði gott tón-
eyra og hjálpaði það eflaust til að
hann náði mjög góðum tökum á
norsku. Sagðist hann hafa lært málið
með því að herma eftir körlunum um
borð. Siggi var einnig um tíma á Ís-
ólfi hjá þeim Þórði Sigurðssyni og
Gísla Auðunssyni. Síðar var hann í
mörg ár á Ársæli Sigurðssyni með
Sæmundi Sigurðssyni. Hafði Siggi
ætíð miklar mætur á Sæmundi og
sagði karlinn hafa verið ráðagóðan
og fiskinn með eindæmum. Þá var
Siggi einnig um tíma á Guðrúnu GK,
sem veiddi Keiko og Hvassafellinu.
Mátti iðulega heyra á Sigga að sjór-
inn átti hug hans allan, talaði þá um
skipsfélaga sína, bátana sem hann
var á og eftirminnilegar veiðiferðir.
Árið 1975 fór Siggi í land og vann
eftir það við uppskipun í Hafnarfirði.
Ástæðan fyrir því að hann hætti á
sjónum var sú, að Helga kona hans
hafði tekið bílpróf, þá fimmtug að
aldri og hugðust hjónin nú ferðast
um Ísland. Sú varð og raunin og hafa
þau farið ófáar ferðirnar á „Skód-
anum“, á síðari árum gjarnan í fylgd
með Sigrúnu, dóttur Helgu. Voru
síðustu ferðirnar farnar sumar 2001,
en þær tóku hjónin tvisvar sinnum
umhverfis landið. Eftir veruna á
Gaapaa var Siggi ætíð mjög hrifinn
af Noregi og öllu sem norskt var.
Lærði hann heilu ljóðabækurnar ut-
anað og þegar hann var kominn á
efri ár, þuldi hann stundum norsk
ættjarðarljóð yfir vandamönnum og
vinum og kærði sig kollóttan um
dræmar undirtektir. Þeim Sigurði
og Helgu auðnaðist að fara í tvær
lengri ferðir um Noreg. Í hinni fyrri
fóru þau alla leið til Nordkap, í hinni
síðari heimsóttu þau vini í Alta.
Siggi var ljúfur persónuleiki, þótt
hann gæti staðið fast á sínu, hjálp-
samur og örlátur. Á síðustu árum fór
að bera á heilabilun hjá honum og
fylgdu miklar raunir í kjölfar þeirra
veikinda. Var Helga kona Sigga, stoð
hans og stytta í þessum raunum. Má
segja að það hafi verið mikil gæfa
fyrir Sigga að kynnast þessari konu
eftir lát fyrri konu sinnar, Katrínar
og missi þriggja barna. Þau Siggi og
Helga voru mjög samhent og sam-
rýmd hjón sem eyddu frítíma sínum
ávallt saman.
Við minnumst Sigga þar sem hann
er að spila norsk sjómannalög á
nikkuna, situr við útvarpið og er að
„hlusta á Normanninn“, þar sem
hann hoppar um gólfið með barna-
börnin og síðar barnabarnabörnin í
fjölskylduveislum, minnumst góðra
stunda yfir kaffibolla við eldhúsborð-
ið á Miðvanginum, höfðinglegra fjöl-
skylduboða á jóladag og sameigin-
legra ferðalaga og veiðiferða. Við
systurnar óskum Sigga, föður okkar
alls velfarnaðar á þeirri ferð, sem
hann hefur nú tekist á hendur á
ókunnar slóðir.
Steinunn Lilja Sigurðardóttir,
Guðný Sigurðardóttir,
Anna Björnsdóttir og
Sigrún Árnadóttir.
Mínar fyrstu minningar um hann
afa minn eru þær þegar hann fór að
kenna mér að hjóla á velamosinu
mínu upp og niður Reykjavíkurveg-
inn í Hafnarfirði. Þá var afi þolin-
móður, ég alltaf á hausnum og hann
að rífa mig á fætur hvað eftir annað
og sagði: „Þú getur þetta Siggi minn,
halda áfram að hjóla.“ Nokkrar
skrámur hér og þar en ég lærði að
hjóla og var ánægður með það. Þeg-
ar ég var u.þ.b árs gamall var afi á
sjó út á landi og hafði póstsent pen-
inga til hennar mömmu til að kaupa
göngugrind handa mér en afi hafði
stílað peninga á Sigga litla og þegar
mamma ætlaði að ná í peningana
niður á pósthús sagði afgreiðslu-
stúlkan að hún gæti ekki látið
mömmu hafa peningana því að þeir
væru stílaðir á mig þá sagði mamma
„allt í lagi ég skal ná í hann út í
vagn!“ Stúlkan lét hana hafa pen-
ingana strax.
Afi hugsaði mjög mikið um sjóinn,
það var hans líf og yndi og ekki
gleyma Noregi ef maður vildi eitt-
hvað vita um Noreg þá vissi hann
það. Þegar ég kynntist konunni
minni og kynnti fyrir afa og ömmu
var hann mjög ánægður því hún
hafði ættir að rekja til Noregs. Alltaf
þegar maður kom upp í Norðurbæ til
ömmu og afa var mikið rætt um Nor-
eg hjá afa. Við munum öll sakna þín
afi minn en nú er afi uppi hjá engl-
unum eins og krakkarnir segja. Þú
verður alltaf í huga okkar og ert allt-
af hjá okkur.
Helga amma, við vottum þér
dýpstu samúð okkar og ætlum að
hjálpa þér að batna í þínum veik-
indum og ég veit að Guð geymir
hann afa vel. Enok, Hrafnhildur og
rauðhærði víkingurinn, en það kall-
aðir þú hann Steinþór og Ásgerður
geyma minninguna um þig afi minn.
Hvíl þú í friði. Í Davíðssálmum segir
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta. Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast, leiðir mig að
vötnum, þar sem ég má næðis njóta.
Takk fyrir mig afi minn.
Sigurður Enoksson.
Okkur langar að kveðja hann afa,
sem okkur þykir svo vænt um með
nokkrum fátæklegum orðum. Þegar
við systurnar vorum litlar og fórum í
heimsókn til afa og ömmu, þá fór afi
alltaf með okkur inn í stofu og spilaði
fyrir okkur á harmonikkuna og við
sungum með og voru það mjög
skemmtilegar stundir, einnig spilaði
afi fyrir okkur í jólaboðunum sem
voru alltaf á jóladag hjá afa og
ömmu.
Við getum endalaust rifjað upp
góðar minningar sem við áttum með
þér elsku afi og munu þær lifa með
okkur og okkar börnum. En nú ert
þú laus við veikindi sem þú fékkst og
nú líður þér vel og getur hlaupið um
allt og farið allra þinna ferða frjáls.
Við kveðjum þig elsku afi með
þessum sálmi:
Hærra, minn Guð, til þín,
hærra til þín,
enda þótt öll sé kross
upphefðin mín.
Hljóma skal harpan mín:
Hærra minn Guð, til þín,
hærra til þín.
(M.Joch.)
Elsku amma, mamma, Lilja, Anna
Sigga, Sissa, Sigga og fjölskyldur,
innilegar samúðarkveðjur
Katrín, Helga Sæunn,
Steinunn og fjölskyldur.
Elsku afi. Það er sárt að hugsa til
þess að nú sért þú ekki lengur hjá
okkur. Þú sem komst okkur alltaf til
að brosa og líða vel, sagðir okkur
sögur frá liðnum tímum, talaðir við
okkur á norsku og spilaðir svo fal-
lega á harmónikuna þína. Þegar við
vorum yngri og vorum að gera fim-
leikaæfingar í stofunni hjá ykkur
ömmu skarst þú ósjaldan í leikinn og
sýndir okkur þínar æfingar og
spurðir hvort við gætum gert slíkt
hið sama.
Alltaf vildir þú að við fylgdumst
með því sem var að gerast hvort sem
það var í gegnum kíkinn útum stofu-
gluggann að sjá bátana leggja úr
höfn eða koma að landi, fróðleik í
bókum eða fréttir í sjónvarpinu.
Þú vannst allan þinn starfsferil
útivið, bæði á sjó og í landi, og hafðir
mikla unun af útiverunni. Langir
göngutúrar niður á bryggju voru tíð-
ir hjá þér meðan heilsan leyfði.
Tónlist skipaði stóran sess í lífi
þínu og ef þú varst ekki spilandi á
harmónikuna varst þú syngjandi eða
flautandi gömul lög og stundum
fylgdu nokkur dansspor með. Okkur
systrum fannst jólahátíðin aldrei
vera fullkomnuð nema eftir heim-
sókn á Miðvanginn. Á Gamlárskvöld
beiðst þú alltaf spenntur eftir því að
við kæmum svo að þú gætir farið að
skjóta upp flugeldunum sem þið
amma höfðuð keypt handa „okkur“.
Við viljum minnast afa með kvæði
sem hann kenndi elstu systurinni
mjög ungri en þegar hún hafði náð
góðu valdi á því söng hún afa sinn í
svefn.
Nú blika við sólarlag sædjúpin köld.
Ó, svona ætti að vera hvert einasta kvöld
með hreinan og ljúfan og heilnæman blæ
og himininn bláan og speglandi sæ.
(Þorsteinn Erlingsson.)
Elsku afi. Þú munt ávallt eiga
vissan stað í hjarta okkar og við vit-
um að við munum finna fyrir þér í
návist ömmu því þið voruð svo náin.
Við kveðjum þig með þessum orð-
um: Bless, bless, takk fyrir okkur og
góða nótt.
Katrín Helga, Guðrún
Harpa og Tinna Björk.
Elsku langafi. Takk fyrir allar róló
ferðirnar bæði í garðinum ykkar og í
garðinum hjá ömmu og afa. Og öll
skemmtilegu lögin sem þú spilaðir
fyrir okkur. Kannski getum við með
tímanum lært að spila eins og þú á
harmonikku.
Verst er að litlu stelpurnar, Kam-
illa og Guðný Kristín áttu svo lítinn
tíma með þér.
Við eigum eftir að sakna þín og
takk fyrir að hafa átt þig elsku
langafi. Guð geymi þig.
Kveðjur,
Stefán, Guðný og Margrét,
Árný Sara og Guðmundur,
Kamilla og Guðný Kristín.
SIGURÐUR
DAGNÝSSON