Morgunblaðið - 15.11.2002, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 FÖSTUDAGUR 15. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristinn ÁgústJóhannsson
fæddist á Ósi í Kálfs-
hamarsvík 13. júní
1922. Hann lést á
heimili sínu á Skaga-
strönd hinn 9. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
þau Jóhann Jósefs-
son, bóndi á Ósi í
Kálfshamarsvík, f. í
A-Hún. 21. janúar
1892, d. 29. apríl
1980, og Rebekka
Guðmundsdóttir, f. í
Víkum á Skaga í A-
Hún. 21. ágúst 1895, d. 29. sept-
ember 1929. Kristinn Ágúst var
næstelstur af sjö systkinum. Systk-
ini hans voru Friðgeir, Sigurjón,
Jósef, Valdimar, Ragnheiður og
Hólmfríður Jóhannsbörn. Eftirlif-
andi eru þau Friðgeir og Ragn-
heiður. Kristinn giftist Guðnýju
Sigríði Finnsdóttur f. 3. apríl 1922,
14. júlí 1948. Foreldrar Guðnýjar
voru þau Finnur Guðmundsson,
bóndi Skrapatungu, f. 9. mars
1891, og Ingibjörg Jónsdóttir, f. 8.
júlí 1889. Börn Kristins og Guðnýj-
þrjú börn, Heiðrúnu, gifta Guðjóni
Pálssyni, þau eiga þrjú börn og
Kristínu, í sambúð með Sverri
Björnssyni og eiga þau eitt barn.
Kristinn starfaði sem sjómaður á
Skagaströnd til ársins 1959, var á
bátum hjá Útgerðarfélagi Höfða-
hrepps og lengst sem skipstjóri á
Ásbjörgu HU og var síðast skip-
stjóri á Skallarifi HU sem hann og
nokkrir félagar höfðu keypt. Hann
gekk í stýrimannaskólann vetur-
inn 1957–1958 og lauk skipstjórn-
arprófi þaðan, áður hafði hann
tekið svokallað mótorvélstjórapróf
í Reykjavík Árið 1959 fór hann að
vinna í landi og vann sem hafnar-
vörður um árabil. Hann hóf störf
hjá Rarik 1965 og vann þar til sjö-
tugs. Kristinn var einn af 10 stofn-
endum Rækjuvinnslunnar á
Skagaströnd. Hann starfaði mikið
að félagsmálum á Skagaströnd alla
tíð. Hann var formaður Verkalýðs-
félags Skagastrandar frá 1964-
1979. Hann var snemma kjörinn í
stjórn Skagstrendings hf. Hann
var formaður Slysavarnafélags
Skagastrandar í nokkur ár og sat í
hreppsnefnd í 12 ár 1966–1978.
Hann hafði mikinn áhuga á bridge
og var mikill keppnismaður. Hann
var gerður að heiðursfélaga í
Bridgeklúbbi Skagastrandar.
Útför Kristins gerður gerð frá
Hólaneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
ar eru í aldursröð 1)
Ingibjörg Elfa, f. 28.
september, sambýlis-
maður Jón B. Gunn-
arsson, f. 25. júlí 1945.
2) Óskar Þór, f. 29.
maí 1951. 3) Finnur
Sigvaldi, f. 24. apríl
1953, giftur Guð-
björgu Ólafsdóttur, f.
6. október 1956, þau
eiga þrjár dætur, Guð-
nýju Kristínu, sam-
býlismaður Magne
Kvam, Rakel Petreu,
sambýlismaður Brynj-
ar Sverrisson og Arn-
rúnu Báru. 4) Guðbjörg Vera, f. 12.
desember 1954, gift Þórarni Grét-
arssyni, f. 7. júlí 1951, þau eiga tvö
börn, Hákon Unnar og Rebekku
Maren. Kristinn átti áður tvær
dætur, þær eru: a) Guðrún Hrönn,
f. 27. janúar 1945, gift Magna Sig-
urhanssyni f. 16. október 1943,
Börn þeirra eru Ellert og á hann
þrjú börn og Unnur, gift Einari
Valgeirssyni, þau eiga þrjú börn.
b) Guðrún Rebekka, f. 16. október
1944, hún á þrjú börn: Brimrúnu
gifta Ragnari Arnarsyni, þau eiga
Pabbi er horfinn á vit forfeðranna.
Kallið kom og gekk fljótt yfir. Svona
vildi pabbi fara. Gekk alltaf hreint til
verks. Margs er að minnast á langri
ævi. Undir hrjúfu yfirbragði leyndist
ljúfur maður. Mér er enn minnisstætt
þegar við Óskar bróðir ungir að árum
sátum hvor sínum megin við hann og
hann las fyrir okkur Grettissögu.
Honum líkaði best við Gretti af öllum
köppum Íslendingasagnanna. Hve
hann hló dátt þegar Grettir hljóp á
eftir Gísla farmanni. Sögu Róbinson
Krúsó las hann fyrir okkur og man ég
enn hve góður upplesari hann var.
Kiddi Jó eins og allir kölluðu hann var
ekki allra en vinur vina sinna. Hann
hafði afar ákveðnar skoðanir og við
systkinin vorum oft spurð að því
hvort pabbi væri kommi. Við vorum
ekki orðin há í loftinu þegar við töld-
um okkur vita hvað íhaldið var. Hann
var gallharður kommi allt fram í and-
látið og sumir sögðu hann til vinstri
við vinstri.
Ég fékk oft að fara með honum á
sjóinn og enn man ég siglinguna á
Skallarifinu til Reykjavíkur þar sem
það þurfti í slipp, þá var ég 5 ára. Þar
fékk ég að fara með honum í Tívolíið
gamla sem var við Tjörnina og að
sjálfsögðu fórum við í kappróður við
aðra á hjólabátunum sem voru þar.
Einhverju sinni sagði pabbi sposkur á
svipinn að hann hafði aldrei orðið eins
hræddur um líf mitt og þegar ég hafði
gert það prakkarastrik að henda ýsu-
spyrðunum hans Bergs sterka í sjó-
inn eftir einn af túrunum sem ég fékk
að fara með honum. Varð hann að
ganga á milli og skaut mér inn í stýr-
ishús til að Bergur næði ekki í mig.
Á unglingsárunum var ég oft bald-
inn en aldrei sagði hann styggðaryrði
við mig þegar ég var búinn að gera
eitthvað af mér og var þó oft tilefni til.
Þetta voru erfið ár og lífsbaráttan
hörð á stóru heimili og hefur mamma
oft ekki verið of sæl með kjörin. Pabbi
var aflasæll skipstjóri og sótti fast
sjóinn. Margar sögur eru til af sjó-
mennsku Kidda Jó. Ein er sú að ein-
hverju sinni hafði pabbi aflað vel og
vildi halda veiðistaðnum fyrir sig. Var
þá ræst fyrr en vani var í næsta túr og
farið með bjóðin um borð í myrkri og
siglt út úr höfninni ljóslaust. Þegar
menn á öðrum bátum komu niður á
bryggju og ætluðu að sjá hvert hann
færi var hann á bak og burt. Önnur
saga var þannig að hann hafði aflað
óvenju vel og hinir bátarnir ætluðu
ekki að falla á sama bragði og fyrr.
Þeir fylgdust því vel með ferðum hans
þegar pabbi siglir rakleiðis á þekkt
mið og slær þar af, kveikir öll ljós og
lætur baujuna fara. Hinir gera slíkt
hið sama og leggja sína línu. Siglir þá
pabbi að baujunni sinni, sem aldrei
hafði verið nein lína neðan í, tekur
hana um borð og siglir í burtu á þau
mið sem hann hafði fiskað vel daginn
áður og leggur sína línu. Baráttan var
hörð í þá daga. Allir vissu hvaða orð-
bragð Kiddi Jó notaði í talstöðinni og
ekki var verið að skafa af hlutunum,
síður en svo. Til stóð að taka af honum
talstöðvarleyfið á tímabili.
Eftir að pabbi fór í land gerðist
hann hafnarvörður um árabil. Fór
síðan að vinna hjá Rarik og vann þar
til hann hætti störfum árið 1992.
Hann hafði mikinn áhuga á félagsmál-
um og vildi stuðla að bættum kjörum
hins vinnandi manns. Var hann for-
maður Verkalýðsfélags Skagastrand-
ar í mörg ár og vann þar mikil og góð
störf. Pabbi sat einnig í hreppsnefnd í
12 ár. Var formaður Slysavarnafélags
Skagastrandar í nokkur ár og var í
stjórn Skagstrendings hf. Var einn af
10 stofnendum Rækjuvinnslunnar og
fleira mætti telja.
Eitt af því góða við pabba var að
hann reyndi aldrei að hafa áhrif á þær
ákvarðanir sem ég var búinn að taka
og var honum það þó í lófa lagið.
Reyndar sagði hann við mig: „Ertu
vitlaus strákur“ þegar ég kom til
hans, þá 21 árs gamall, og sagði við
hann að við Guðbjörg mín ætluðum að
fara að byggja okkur hús og hann
vissi að við áttum ekki mikið sparifé.
Enn minna sagði hann þegar ég
seinna kom til hans mitt í bygging-
unni og sagði að ég ætlaði í Vélskól-
ann. Pabbi studdi mig vel á þessum
erfiðu árum. Alltaf mun ég virða við
pabba hve hann tók Guðbjörgu minni
vel. Þar mátti segja að þar hafi mæst
stálin stinn þar sem skoðanirnar voru
oftar en ekki ekki þær sömu. Áttu þau
margar orðasennur um ýmis málefni
sem pabbi hafði alltaf ákveðnar skoð-
anir á. Var ekki til sá hlutur sem hann
vildi ekki gera fyrir hana. Pabbi var
einstaklega góður afi og þótti afar
vænt um dætur okkar Guðbjargar.
Pabbi hafði alltaf mikinn áhuga á
öllum íþróttum og þá sérstaklega fót-
bolta. ÍA var hans lið hér á landi og
Manchester United það erlenda.
Höfðu þeir Jón Ingi, Lárus, Dolli og
fleiri mikið gaman af túrunum sem
þeir fóru með pabba suður á Akranes
til að fara á leiki með ÍA. Ekki er ég
frá því að hann hafi grunað mig um
stríðni þegar ég vissi að Liverpool
hafði unnið United og hringdi stund-
um í hann og spurði hvernig leikurinn
hafði farið. Kom þá oft dræmt svar.
Studdi hann Gýju dóttur mína vel
þegar hún var að keppa í hlaupum.
Pabbi var mikill keppnismaður og
hafði mikið gaman af alls konar spil-
um og ekki var verra að hann sigraði.
Spilaði hann bridge fram í andlátið og
var gerður að heiðursfélaga bridge-
klúbbsins á Skagaströnd fyrir nokkr-
um árum. Eitt af fyrstu húsgögnum
okkar Guðbjargar var forláta radíó-
fónn sem pabbi hafði unnið í þriggja
keppna félagsvist og hafði gefið okk-
ur. Gamlárskvöldin í fjölskyldu Kidda
Jó voru alltaf sérstök, þá voru alltaf
leikir og létt gaman. Fyrirgefðu pabbi
minn að ég skyldi setja sprengjuna í
vindilinn þinn forðum.
Fyrir 5 árum fóru fjölskyldan mín
og pabbi og mamma í ferðalag til
Norðurlanda. Var pabbi þar hrókur
alls fagnaðar. Titlaði sig „navigator“
og dró upp forláta skipstjórahúfu sem
hann hafði á höfði sér allt ferðalagið.
Eitt sinn eftir langa keyrslu þurftum
við að gista á náttstað þar sem ekki
voru uppbúin rúm og pabbi var ekki
sáttur við það. Þegar við vorum að
koma okkur fyrir heyrðist í þeim
gamla tauta fyrir utan: „Það fór þá
aldrei svo að ég gerðist ekki hippi.“
Eftir hverja ferju eða vegatoll borg-
aði pabbi í beinhörðum peningum
sinn skerf og varð engu tauti við hann
komið. Hann skyldi ekki vera ómagi á
neinum.
Í einum af túrunum hans til
Blönduóss í fyrra, þar sem hann var
að spila bridge við spilafélaga, fann
hann til einhvers meins. Nær hann að
komast inn á sjúkrahúsið, sem var
hinum megin við götuna, og hnígur
þar niður. Sagði læknirinn að hann
hefði aldrei séð eins veikan mann
koma þar inn af sjálfsdáðum og var þá
ekki til einn stafur um hann í sjúkra-
skýrslum, svo heilsugóður hafði hann
verið gegnum árin. Pabbi hafði fengið
hjartaáfall og var tvísýnt um líf hans á
tímabili. Þegar pabbi kemst til með-
vitundar eftir þetta voru hans fyrstu
orð: „Unnu ÍA“? Seinna sagði pabbi
um þennan flensuskít eins og hann
kallaði þetta: „Ég fékk að kíkja yfir.“
Svona var pabbi.
Takk fyrir allt pabbi minn.
Finnur Kr.
Kristinn Jóhannsson frá Skaga-
strönd var ekki bara afi heldur besti
afi sem nokkurt barnabarn gæti
hugsað sér að eignast. Kiddi afi var
engum líkur. Hann hafði miklar og
sterkar skoðanir á öllu og lét þær
óspart í ljós. Alltaf var hann elsku afi
eins ljúfur og góður við mig eins og
hugsast gat. Hann vann lengi fyrir
rafveiturnar og þá fór ég með honum
á bæina í kring til að lesa af mælunum
og söng fyrir hann á leiðinni. Ef við
keyrðum fram hjá sjoppum þá spurði
afi hvort við ættum ekki að fá okkur í
gogginn. Mér leið alltaf vel hjá afa og
ömmu og þegar ég fór heim hlakkaði
ég til að koma aftur og stundum fékk
ég að gista á milli þeirra. Þegar ég
byrjaði í skóla gerðu þau heimalær-
dóminn skemmtilegan. Við Kiddi afi
reiknuðum saman sem varð mér
hvatning til að læra náttúrufræði í
Menntaskólanum á Akureyri. Afi
keyrði mig á hverju hausti í Mennta-
skólann og þegar hann kom að heim-
sækja mig fórum við alltaf á Bautann
og fengum okkur hressingu. Á vorin
þegar skólinn var búinn var afi mætt-
ur til að ná í mig.
Kiddi afi hafði mikinn áhuga á
íþróttum og kom alltaf til að horfa á
mig þegar ég var að keppa í hlaup-
unum og vílaði ekki fyrir sér að keyra
hvert á land sem var til að hvetja mig
áfram og taka á móti mér í markinu.
Þegar ég var að æfa mig heima á
Skagaströnd keyrði afi á eftir mér til
að mæla hvað ég væri búin að hlaupa
langt og á hvaða hraða. Svona var
Kiddi Jó. góður afi.
Elsku besti afi minn, takk fyrir allt
og hvíl þú í friði. Amma biður Guð að
taka þig til sín og ég skal passa uppá
ömmu fyrir þig. Ég elska þig afi minn.
Guðný Kristín Finnsdóttir.
Ég trúi því varla að Kiddi afi sé far-
inn og það á afmælisdaginn minn.
Ég fékk ekki einu sinni að kveðja
þig og segja þér hvað ég var heppin að
eiga afa eins og þig og ferðalögin okk-
ar, sögurnar og brandarana sem þá
voru sagðir ótal sinnum. Við fórum í
allskyns túra eins og við kölluðum þá
og í lok túranna sögðum við alltaf
,,Þetta var góður túr“. Stundum tal-
aðir þú afamál sem bara við systurnar
skildum. Setningar eins og ,,Kanntu
ad segja på“ og ,,La fransí allebaddarí
bisquí“. Þú gast alltaf komið manni til
að hlæja, ef ekki með sögum eða
bröndurum þá með tali um pólitík,
það var eitthvað sem að ég hafði ekki
hugmynd um hvað snerist. Ég vissi
ekki fyrr en að ég var búin að lofa þér
að kjósa aldrei íhaldið. Ég sem vissi
ekki einu sinni hvað íhaldið var.
Þú vildir allt fyrir mig gera og mér
finnst núna þegar þú ert farinn að ég
hafi aldrei þakkað þér nóg. Ég hitti
ykkur ömmu nánast á hverjum degi,
amma kenndi mér að baka lummur og
allra handanna gúmmelaði og aðal-
sportið var að fara með baksturinn til
afa og athuga hvernig smakkaðist. Ég
kom alltaf í tíukaffið til ykkar og þá
varstu búinn að kaupa mjólk í kakóið
og ost á ostabrauðið. Ég sá þig síðast
um Verslunarmannahelgina. Það var
svo erfitt að kveðja þig, ég kúrði mig í
fangið þitt og sagðist ekki vilja fara.
Ég var svo ánægð hvað þú tókst hon-
um Brynjari mínum vel. Ég er svo
þakklát fyrir að hann hafi fengið að
kynnast þér, heimsins besta afa.
Ég á alltaf eftir að muna eftir þér
og sakna. Ég elska þig, elsku besti afi
minn. Takk fyrir allt og takk fyrir að
hafa verið afi minn.
Þín
Rakel Petrea Finnsdóttir.
Gamall félagi og samstarfsmaður
Kristinn Jóhannsson er fallinn frá.
Ég kynntist honum eftir að ég varð
oddviti Höfðahrepps 1966 og enn bet-
ur eftir stofnun Skagstrendings hf.
1968.
Kristinn var um árabil formaður
verkalýðsfélagsins á staðnum og hélt
af krafti fram hagsmunum fé-
lagsmanna sinna gagnvart sveitarfé-
laginu og útgerðinni. Hann var ekkert
að skafa utan af hlutunum ef honum
þótti gengið á rétt síns fólks en hon-
um var líka umhugað um að sínir
menn misnotuðu ekki réttindi sín.
Mér er það minnistætt þegar hann
kom til að reka erindi umbjóðenda
sinna hversu vel hann fylgdi þeirra
málum eftir og hélt fram rétti þeirra
af festu og sanngirni. Ég komst líka
fljótlega að því að misnotkun réttinda
sem verkalýðshreyfingin hafði barist
fyrir og náð fram var honum ekki að
skapi. Kristinn var verkalýðssinni og
vinstri maður, hann hafði alla tíð til að
bera ríka réttlætiskennd sem varð til
þess að hann þótti vel til forystu fall-
inn.
Hann starfaði með mér í hrepps-
nefnd Höfðahrepps í 4 ár og ég á mjög
ánægjulegar minningar um þann
tíma þó hann hafi verið þar í harðri
stjórnarandstöðu.
Það var mikið happ að hann valdist
snemma í stjórn Skagstrendings hf.
sem var að verða undirstaða atvinnu-
lífsins á Skagaströnd og þó við værum
stundum ósammála um stefnu félags-
ins verð ég Kristni ævinlega þakklát-
ur fyrir hve oft hann fékk okkur til
þess að vanda betur til verka og íhuga
betur undirbúning áður en ráðist var í
framkvæmdir. Þar skipti miklu að
hann hafði lifað tímana tvenna og
hafði meiri lífsreynslu en við sem vor-
um af næstu kynslóð og þóttumst allt
vita.
Ég minnist samstarfsins við Krist-
in Jóhannsson með mikilli ánægju og
það er mér gleðiefni að hann skyldi
halda reisn sinni til síðasta dags.
Ég bið þann sem öllu ræður að
blessa minningu góðs drengs og ég
votta Guðnýju eftirlifandi konu hans,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum samúð mína.
Sveinn S. Ingólfsson.
Hann Kiddi afi minn var æðislega
góður og var mjög skemmtileg per-
sóna. Hann fór alltaf með okkur
barnabörnin á dalinn, og þar var
borðað nesti sem var aðallega slikkerí
og við skemmtum okkur konunglega.
Alltaf þegar hann kom úr búðinni var
hann með ís handa okkur Rebekku og
við fengum viðurnefnin Ísrún og Ís-
borg. Við fórum alltaf í frímínútum til
ömmu og afa í kaffi og stundum hafði
hann keypt snúða og hann sagðist
hafa bakað þá handa okkur. En svona
var hann afi, hann vildi alltaf allt fyrir
okkur gera.
Hvíl þú í friði og ég á eftir að sakna
þín alveg ótrúlega mikið, elsku afi
minn, þú lifir í hjarta mínu.
Þín afastelpa
Arnrún Bára Finnsdóttir.
Örfá kveðjuorð frá vina- og sam-
starfsfólki Kristins Jóhannssonar hjá
RARIK á Norðurlandi vestra. Hann
tók ungur tryggð við sósíalismann og
málstað þeirra sem höllum fæti
standa í lífinu og hvikaði aldrei frá því
lífsviðhorfi, enda mótaður af skörpum
andstæðum í sínum uppvexti. Hjá
RARIK vann hann fjölbreytt hluta-
starf í rúm 27 ár, var vinsæll og vel
metinn af störfum sínum og átti trún-
að vinnufélaga og vinnuveitenda. Eft-
ir að hann lauk störfum vegna aldurs,
kom hann oft við hjá okkur fyrrver-
andi vinnufélögum. Þær heimsóknir
voru vel þegnar, því að hann var bæði
fróður og gagnorður og lá ekki á tali
sínu um margvísleg málefni. Hann
skilur eftir sig góðar minningar, og
viljum við votta eftirlifandi eiginkonu
hans og börnum hluttekningu okkar
við fráfall hans.
Starfsfólk RARIK.
Atvikin högðuðu því þannig að sem
barn dvaldi Kristinn nokkur ár á
heimili Páls Kolka læknis og frú Guð-
bjargar á Blönduósi. Þaðan fermdist
hann. Bundust hann og Kolka-fjöl-
skyldan gagnkvæmum vinaböndum
sem héldust þó vegalengdir skildu að.
Þessa nutum við hjónin á þeim góðu
stundum sem við áttum með þeim
Kristni og Guðnýju.
Kristinn var alla tíð róttækur í
skoðunum og einlægur baráttumaður
fyrir bættum kjörum alþýðufólks.
Sýn hans var skýr og hann lét skoð-
anir sínar í ljós tæpitungulaust.
Kristinn var einn af stofnendum
Vinstrihreyfingarinnar – græns
framboðs og náin kynni okkar og vin-
skapur hófust fyrir alvöru í tengslum
við það starf. Við minnumst einlægrar
gleði hans og geislandi baráttuvilja á
fyrsta landsfundi flokksins á Akur-
eyri haustið 1999.
Kristinn unni byggðarlaginu sínu.
Eftirminnilegur er viðtalsþáttur sem
tekinn var við hann í útvarpi fyrir
nokkrum árum, þar sem hann greindi
frá hinni gömlu verstöð og byggð í
Kálfshamarsvík en þar voru æsku-
slóðir hans. Beitti hann sér fyrir því
merkja þar búsetuminjar og örnefni
sem hefur ómetanlegt gildi fyrir sögu
okkar og menningu. Það var notalegt
að heimsækja þau hjónin á Skaga-
strönd. Yfir kaffisopa og kökuborði
var farið yfir málin. Mannlíf og at-
vinnuástand á Skagaströnd, stríðið í
Afganistan, kjör aldraðra eða vernd-
un Þjórsárvera og hafði hann á þeim
einarðar skoðanir. Kristinn var mikil
fjölskyldumaður og þau hjón voru
glöð og stolt yfir börnum og barna-
börnum sem mörg hver eru búsett á
Skagaströnd. Við hjónin litum í heim-
sókn fyrir um þrem vikum. Þá var
Kiddi nýbúinn að gera upp baðher-
bergið og sýndi okkur stoltur hvað
hann hafði verið fást við síðustu dag-
ana. Dugnaði hans og kappi var ávallt
viðbrugðið. Við hjónin þökkum hlýjar
minningar um góðan vin sem miðlaði
okkur sem öðrum ríkulega af hug-
sjónum sínum og baráttuþreki.
Blessuð sé minning Kristins Jó-
hannsonar.
Ingibjörg Kolka
og Jón Bjarnason.
KRISTINN
JÓHANNSSON