Morgunblaðið - 30.08.2003, Blaðsíða 33
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. ÁGÚST 2003 33
Í dag, 30. ágúst, hefði
Kristján Ómar Krist-
jánsson, eða Kóbi eins
og hann var kallaður,
orðið sjötugur. Undir-
búningur að fjölskylduferð hafði stað-
ið yfir af því tilefni, til stórborgar í
Evrópu, þegar andlát hans bar svo
brátt að. Það hefði án efa orðið
skemmtileg ferð, því fjölskyldan er
mjög samstillt og glaðvær.
Það er varla hægt að minnast Kóba
án þess að nefna Kollý í sömu mund,
þau tóku mér strax opnum örmum
þegar ég var svo lánsöm sem barn að
kynnast Kristínu Þóru dóttur þeirra
fyrir næstum 30 árum, en hún er
langyngst af fjórum systrum. Það
hefur einkennt Kóba og Kollý hvað
þau hafa alltaf verið örlát og rausn-
arleg, þess fékk ég ríkulega að njóta
hvort sem var á heimili þeirra, í bíl-
túrum til Hveragerðis að fá sér ís, eða
í ferðunum í Galtarlækjarskóg um
verslunarmannahelgar, þangað sem
þau buðu mér alltaf með Kristínu
Þóru og fengum við að tjalda okkar
litla tjaldi sér, og skemmtum okkur
konunglega. Minnist ég alls þessa
með þakklæti. Sagði ég stundum í
gamni að þau væru sem aðrir foreldr-
ar mínir. Þar sem þau hjónin bjuggu á
þessum árum í næsta nágrenni okkar
urðu foreldrar mínir einnig vinir
þeirra og kom Kóbi stundum í heim-
KRISTJÁN ÓMAR
KRISTJÁNSSON
✝ Kristján ÓmarKristjánsson
fæddist á Ísafirði
hinn 30. ágúst 1933.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 27. júní
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Dómkirkjunni 4.
júlí.
sókn með hundinn sinn
til að spjalla um daginn
og veginn og hlæja dá-
lítið, en hann var mjög
félagslyndur maður
með sterkan og mikinn
persónuleika. Á ung-
lingsárum mínum buðu
þau hjónin mér vinnu í
framköllunarfyrirtæki
sínu, en þau voru þá
flutt úr nágrenninu, þar
vann ég tvö sumur og
lagði Kóbi jafnan lykkju
á leið sína í vinnuna til
að leyfa mér að vera
samferða. Kóbi var
jarðsettur 4. júlí sl. en þann dag var
ég og fjölskylda mín á leið til Íslands
og komumst við því miður ekki til að
kveðja vin okkar.
Fjölskylda hans hefur fengið að
kynnast sorginni áður, þegar Kristín
eignaðist fullburða, en andvana
dreng, sem nefndur var Kristján og
hefur hann nú fengið afa sinn til sín.
En í miðju sorgarferlinu hefur
þessi fjölskylda enn veitt mér af
miklu örlæti, er Kristín sem er at-
vinnuljósmyndari, tók að sér mynda-
töku í brúðkaupi okkar Bergþórs,
þrátt fyrir mikið annríki þar sem hún
þurfti svo fyrirvaralaust að taka við
hlutverki föður síns í fyrirtækinu.
Þökkum við henni og fjölskyldunni
fyrir óeigingjarna vinnu, velvild og
hlýhug í okkar garð.
En fjölskyldan er mjög samheldin,
náin og kærleiksrík, veit ég að það,
ásamt þeirra miklu glaðværð á eftir
að hjálpa þeim í sorginni.
Elsku Kollý, Kristín Þóra og stór-
fjölskylda, megi góður Guð styrkja
ykkur, vernda og hugga.
Elsku Kóbi, takk fyrir mig. Guð
geymi þig.
Linda Laufdal Traustadóttir.
✝ Hólmfríður Þor-leifsdóttir fædd-
ist í Lóni í Austur-
Skaftafellssýslu 8.
apríl 1904. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
á Höfn 19. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Þorleif-
ur Ketilsson, f. 22.
nóvember 1853, d.
29. júlí 1921, og Guð-
rún Björg Eyjólfs-
dóttir, f. 2. október
1865, d. 31. október
1955. Bróðir Hólm-
fríðar var Ólafur
Þorleifsson, f. 10. júní 1908, d. 1.
júní 1990, og hálfsystir þeirra,
dóttir Bjargar, var Ingifinna
Jónsdóttir, kennari og húsfreyja á
Mýrum í Skriðdal, f. 7. október
1895, d. 10. október
1929.
Stjúpsonur Hólm-
fríðar og Ólafs er
Vilhjálmur Geir Þór-
hallsson, f. 22. ágúst
1928, kvæntur Láru
Jónínu Magnúsdótt-
ur, f. 4. júní 1930, og
eiga þau þrjú börn.
Hólmfríður ólst
upp í Lóni í Austur-
Skaftafellssýslu og
bjó þar allt til ársins
1988 en þá fluttist
hún ásamt bróður
sínum á elliheimilið
Skjólgarð á Höfn í Hornafirði og
bjó þar síðan.
Útför Hólmfríðar verður gerð
frá Hafnarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku Fríða mín. Þá er komið að
leiðarlokum hjá þér. Þó ég vissi að
þér var stundin kærkomin verður
maður aldrei tilbúinn að kveðja.
Minningarnar hrannast upp,
hver annarri dásamlegri, því mér
hefur hvergi liðið eins vel og hjá
þér og Óla bróður þínum í Efra-
Firði. Ég kom til ykkar fimm ára
gamall og dvaldist öll sumur hjá
ykkur allt til unglingsáranna og hef
komið öll sumur eftir það í heim-
sókn. Það eitt segir sína sögu
hversu dásamlegt það var að vera í
návist þinni. Fríða mín það voru
forréttindi að hafa verið samferða
svo mikilhæfri konu eins og þér.
Ég þakka þér fyrir allar stund-
irnar sem ég átti með þér í fjósinu
og þann fróðleik sem þú miðlaðir til
okkar systkinanna og síðan til
dætra minna, Súsönnu, Heiðu Láru
og Fríðu Ruthar. Öll þau ævintýri
sem voru sögð þar og frásagnir frá
fyrri tímum voru alveg nýr heimur
fyrir börn úr borginni. Allt sem þú
gerðir var í augum okkar stórkost-
legt, bjóst til smjör, osta, brauð og
allt það sem aðrir fóru bara út í búð
til að kaupa. Þú varst töfrakona í
okkar augum og verður alla tíð.
Það verður seint þakkað allt sem
þú gerðir fyrir mína fjölskyldu.
Fríða mín, þessi fátæklegu
kveðjuorð eru mjög takmörkuð þar
sem svo mikið er fyrir að þakka.
Hlýjan og mannkostir þínir eru
mér svo minnisstæðir. Heimili þitt
og Óla bróður þíns var mér og
minni fjölskyldu alltaf eins og
heimili og verður ætíð í huga okkar
sem heimili fjölskyldunnar.
Fríða mín, ég þakka þér fyrir að
miðla mér og minni fjölskyldu af
öllum þínum viskubrunni sem eng-
in takmörk voru fyrir.
Guð geymi þig.
Heiðar Vilhjálmsson.
Ég þakkir færi því nú skilja leiðir.
Þigg þú litla gjöf úr hendi mér.
Ég bið að þínir vegir verði greiðir.
Ég veit að ég mun aldrei gleyma þér.
(Höf. Guðrún Gísladóttir.)
Elsku Fríða mín. Fyrir nokkuð
mörgum árum naut ég þeirra for-
réttinda að kynnast tveimur þeim
bestu og hlýjustu manneskjum sem
að ég hef hitt á lífsleiðinni. Það
varst þú, elsku vina, og Óli bróðir
þinn. Ég kom þá í sveitina ykkar
kæru með Heiðari og í fylgd með
okkur var dóttir okkar Súsanna.
Ég man að í fyrstu hugsaði ég með
mér að það yrði lengi að líða sá tími
sem við vorum búin að ákveða að
dvelja hjá ykkur, en ekki voru liðn-
ir margir dagar þegar að ég vissi
að hjá ykkur myndi mér líða vel,
því að frá ykkur stafaði þvílíkur
kærleikur og hlýja. Við gátum talað
um alla skapaða hluti í litla eldhús-
inu í gamla bænum, eins og við
kölluðum hann. Efst eru mér í
huga öll ljóðin sem við ræddum um
en okkur fannst báðum gaman að
fara með og lesa ljóð. Já og þú,
elsku Fríða mín, gast nú aldeilis
ort þau sjalf. Ég á mörg þeirra nið-
urskrifuð og geymi þau eins og
fjársjóð. Ekki má gleyma öllum
sögunum sem þú sagðir mér frá
gamla tímanum þegar að þú varst
að alast upp og ég, sjálft borg-
arbarnið, hafði aldrei heyrt talað
um. Sveitin varð mér afar kær og
finnst mér ég alltaf vera að koma
heim er ég kem þangað. Já, þær
eru margar yndislegar minning-
arnar frá öllum sumrunum sem við
dvöldum hjá ykkur. Seinna bættust
Heiða Lára og nafna þín Fríða
Ruth í fjölskylduna. Þær ásamt
Súsönnu fengu að njóta samvista
ykkar Óla og fræðast um sveitina
og öll dýrin sem voru þá á bænum.
Þið reyndust þeim öllum sem besta
amma og afi. Árin liðu og Davíð
Örn systursonur minn bættist í
hópinn og fannst honum alltaf jafn-
gaman að fá að koma í sveitina með
okkur. Sonur Súsönnu, Pétur
Andri fékk síðan að kynnast þér
þegar að hann fór að koma með afa
og ömmu í sveitina og var afar
kært á milli ykkar. Þín verður sárt
saknað af okkur öllum. Hafðu
hjartans þökk fyrir allt og allt,
elsku vina. Það er ómetanlegt og
yndislegt að eiga allar ógleyman-
legu stundirnar með þér, minning-
arnar koma til með að lifa í hjarta
okkar um ókomna tíð. Megi englar
guðs leiða þig í Paradis, hvíl í friði.
Ég finn hve sárt ég sakna,
hve sorgin hjartað sker.
Af sætum svefni að vakna
en sjá þig ekki hér.
Því svipur þinn á sveimi
í svefni birtist mér.
Í drauma dularheimi
ég dvaldi í nótt hjá þér.
(Höf. óþekktur.)
Kveðja og ástarþakkir.
Sigríður Pétursdóttir.
Elsku Fríða.
Það er komið að kveðjustund.
Hún er blönduð sorg og gleði. Sorg
yfir að fá ekki að njóta samvista við
þig lengur, gleði yfir því að þú hafir
fengið kærkomna hvíld og öllum
þeim minningum sem ég og fjöl-
skylda mín eigum um ómetanlegar
samverustundir með ykkur Óla.
Þær munu fylgja okkur þar til
við hittumst aftur.
Samverustundirnar í sveitinni
hafa verið mínar mestu gleðistund-
ir í lífinu. Þær voru ófáar sögu-
stundirnar þar og fróðleikur þinn
og viska sem þú þreyttist aldrei á
að deila með mér og mínum hefur
verið okkur ómetanlegt veganesti
út í lífið.
Elsku Fríða mín, ég á því miður
ekki kost á að fylgja þér í dag en ég
verð hjá þér í huganum. Hafðu
þökk fyrir allt og guð geymi þig,
Súsanna.
Elsku besta Fríða mín.
Nú er kominn tími til að kveðja í
bili. Þó að söknuðurinn verði mikill
þá veit ég að þér líður miklu betur
þar sem þú ert núna. Ég veit að
það verður aldrei eins að koma í
Efra-Fjörð eftir að þú ert farin. Ég
á þó allar góðu minningarnar um
samverustundir okkar og þær eiga
eftir að ylja mér um hjartarætur
um ókomna tíð. Mínar bestu æsku-
stundir átti ég með þér og Óla
bróður þínum. Þó sérstaklega man
ég eftir sauðburðinum og hvað það
var gaman hjá okkur. Þið tókuð
alltaf svo vel á móti okkur. Hlýjan
og ástúðin streymdi frá ykkur, ég
var bara svo heppin að vera ein af
þeim sem fengu að kynnast þér og
Óla og fá að eyða sumrunum með
ykkur. Allar sögurnar sem þú varst
vön að segja mér, sögur frá því þú
varst lítil og sögur af pabba og
hans bernskubrekum þótti mér
alltaf skemmtilegastar. Þegar þú
sagðir þær skein kátínan út úr and-
liti þínu. Þannig var þér best lýst,
alltaf hress og kát.
Þú varst ljós í mínu lífi. Þakka
þér fyrir að gefa mér allar þessar
góðu stundir með þér og minning-
arnar sem þeim fylgja. Guð geymi
þig.
Þín nafna
Fríða Ruth Heiðarsdóttir.
Það eru margar minningarnar
sem koma upp í huga minn þegar
ég hugsa til þeirra stunda sem ég
átti með Fríðu og Óla í sveitinni.
Hvert sumar byrjaði ekki fyrr en
fréttir af sauðburði í sveitinni voru
staðfestar.
Á mínum yngri árum fór öll fjöl-
skyldan saman í sveitina, bíllinn
var hlaðinn og af stað við fórum á
vit ævintýranna í Efra-Firði. Eft-
irvæntingin var alltaf mikil og eitt
var víst að gaman skyldum við
hafa. Þegar ég var aðeins eldri
flaug ég með Sússý systir til Hafn-
ar og við eyddum nokkrum vikum
einar í sveitinni áður en pabbi,
mamma og Fríða Ruth létu sjá sig.
Það er þessi tími sem er mér hvað
minnistæðastur. Alltaf var tekið á
móti okkur eins og konungsfólki og
við okkur var stjanað frá morgni til
kvölds. Ósjaldan vöknuðum við
systir upp við kleinu- eða jólaköku-
ilm. Enginn bakaði betri kleinur en
Fríða amma. Deginum var venju-
lega eytt utandyra þar sem ým-
islegt var brallað, það þurfti að
gefa kindunum (eitt af mínum
uppáhalds verkum í sveitinni), net-
in voru lögð og þeirra vitjað, nú og
svo þurfti að sulla aðeins í læknum.
Við systir áttum búdót sem var
okkur afar kært, Fríða safnaði doll-
um og ílátum í búið yfir veturinn og
það var alltaf mikil eftirvænting
hjá okkur systrum að sjá hvað okk-
ar beið. Þegar deginum lauk var
svo haldið inn í hús þar sem okkar
biðu ýmsar kræsingar. Fríða amma
var ekki kona sem lét mat fara til
spillis og það var venja að borða
það sem lagt var á borð. Svið er sá
matur sem ég hef aldrei kunnað að
meta, Fríða eldaði alltaf sér mat
handa mér þegar svið voru í mat-
inn, hún sagði alltaf við Óla að hún
skildi vel að ég vildi ekki borða vini
mína.
Ég beið alltaf spennt eftir að
kvöldmatnum lyki því að þá fór
Fríða alltaf upp í Gamla Bæ að
sækja eggin og auðvitað trítlaði ég
með. Það var venja hjá okkur að
giska á hve mörg egg hænurnar
höfðu skilið eftir handa okkur.
Kvöldunum var svo eytt við spila-
mennsku þar sem Hornafjarðar-
manni var í uppáhaldi. Að leggja
kapal var önnur iðja sem við dund-
uðum við. Það eru ófáir kaplarnir
sem Fríða kenndi mér og enn þann
dag í dag sit ég fyrir framan sjón-
varpið á kvöldin hér í Boston og
legg kapal. Fríða var sérstaklega
lagin við að segja sögur og höfðum
við systir unun af að hlusta á sög-
urnar hennar frá uppvaxtarárum
hennar og Óla í sveitinni. Einu
sinni í viku hringdi Fríða inn inn-
kaupapöntun í Kaupfélagið og bið-
um við systir spenntar eftir Kaup-
félagsbílnum því að alltaf beið
okkar eitthvert góðgæti sem Fríða
pantaði sérstaklega fyrir okkur.
Efri-Fjörður verður aldrei samur
án þeirra systkina en minningarnar
munu lifa í hjörtum okkur um
ókomna tíð.
Elsku Fríða, ég kveð þig að sinni
og þakka þér fyrir allar ánægju-
stundirnar sem við áttum saman.
Guð geymi þig.
Heiða Lára.
HÓLMFRÍÐUR
ÞORLEIFSDÓTTIR
Elsku afi á „Hól“.
Í dag, 30. ágúst 2003,
hefðir þú orðið 86 ára.
Mig langar í tilefni af
þessum degi að minnast þín með
nokkrum orðum.
Margar gafst þú mér góðar minn-
ingar til að geyma. Manstu eftir sjó-
ferðunum þar sem þú kenndir mér
mið og sýndir hvar gott var að renna
fyrir fisk. Kópur gamli var sérstak-
lega til þess fallinn að kenna okkur
barnabörnunum að umgangast fjörð-
inn og eyjarnar. Mér þótti sérstak-
lega gaman þegar Kópur var prýddur
segli þöndu og farið var yfir rétt
handtök við þá iðju. Alltaf hef ég
fundið hjá mér sterkar tilfinningar til
Breiðafjarðar og eyjalífsins en þetta
var einmitt það sem var svo stór hluti
af þér. Svo var það heyskapurinn upp
í „Nýrækt“ þar kenndir þú okkur
barnabörnunum réttu handtökin og
hvernig bæri að umgangast búfé með
virðingu. Þú hafðir einstakt lag á að
kenna vinnulag þannig að við krakk-
arnir hefðum gaman af.
Þær voru ófáar stundirnar á Hól
þar sem ræddum við landsins gagn og
nauðsynjar og þá voru það iðulega
sjávarútvegsmálin og hestamennska
sem stóðu okkur næst. Þú hafðir mik-
inn metnað fyrir því að í Stykkishólmi
þrifist öflugur sjávarútvegur og hafð-
GUÐMUNDUR
ÓLAFUR
BÆRINGSSON
✝ GuðmundurÓlafur Bærings-
son fæddist í Stykk-
ishólmi 30. ágúst
1917. Hann andaðist
í St. Franciskusspít-
alanum í Stykkis-
hólmi 11. ágúst síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Stykk-
ishólmskirkju 23.
ágúst.
ir ákveðnar skoðanir á
þeim málum. Oft furð-
aði ég mig á því hversu
hugmyndafrjór og úr-
ræðagóður þú varst í
þeim málum og vorum
við þá oftast sammála.
Ég held að ég hafi
aldrei kynnst jafn vilja-
föstum manni og þú
munnt alltaf vera mér
fyrirmynd á lífsleiðinni.
Þegar mikið liggur við
og ég er að bugast und-
an álagi þá finnst mér
gott að hugsa til þess
hvernig þú komst áfram
í lífinu og skilaðir þínu hlutverki með
sóma. Það stappar í mann stálinu og
fær mann til að halda ótrauður áfram.
Elsku afi, ég bið þig að vaka yfir
ömmu og okkur hinum sem siglum
áfram okkar lífsleið, en bið þig um að
gefa nýja stefnu ef villumst við af leið.
Takk fyrir allt.
Magnús Ingi Bæringsson.
MINNINGARGREINUM þarf
að fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina