Tíminn Sunnudagsblað - 19.04.1964, Blaðsíða 4

D ÝRCRIPIR
SÍNAÍFJALLS
Tindur Sínaffjails rís upp úr
auðnarlegu hálendinu syðst á
Sínaískaga. Þar er. heilög jörð
mönnum með þrenns konar trú-
arskoðanir, kristnum mönnum
Gyðingum og Múhammedstrúar-
mönnum- Því að það var' á þess-
og þar hefur varðveitzt þessl pallur fyr-
Ir ritningu Múhameðstrúarmanna,
Kóraninn. Hann er qefinn til moskunnar
um 850.
um slóðum,sem Guð kallaði Móse
og bauð honum að leiða börn
ísraels, hina útvöldu þjóð, úr á-
nauðinni í Egyptalandi til hins
fyrirheitna lands. í Gamla testa-
mentinu segir, að rödd Drottins
hafi birzt Móse úr runni, sem
stóð í loga, en brann þó ekki. Síð-
ar, þegar Móses hafði hlýðnazt
þessum fyrirmælum og var kom-
inn með allan ísraelslýð út á eyði
mörkina, kallaði Guð hann til sín
upp á Sínaífjall og þar móttók
Móses boðorðin tíu úr hendi
drottins.
Þessar helgisagnir Biblíunnar
valda því, að Sínaífjall og nágrenni
þess hafa löngum verið talið heilagt
land, og þangað hafa pílagrímar af
ýmsu þjóðerni lagt leið sína. Þar sem
hinn heilagi runnur á að hafa staðið,
lét Jústínianus keisari hinn mikli
(527—65) í Konstantínópel reisa
klaustur um miðbik sjöttu aldar. Þá
var Sínaí fyrir löngu orðinn fjölsótt-
ur pílagrímastaður. Meira en öld
fyrir daga keisarans lagði þangað
leið sín gallversk kona að nafni Eþer-
ía, og einhverra hluta vegna hefur
ferðasaga hennar eða dagbók úr
ferðalaginu varðveitzt fram á vora
daga. Eþería hin gallverska segist
hafa komið til Sínaí, og þar hafi
verið margir bústaðir heilagra manna
og kirkja staðið, þar sem runnurinn
yxi, en sá hinn sami runnur og forð-
um væri enn lifandi og bæri sprota.
En pilagrímarnir, sem lögðu leið
sína til Sínaí, og þeir heilögu ein-
setumenn, er þar höfðu reist kofa
sína, fengu ekki alltaf að vera í friði
við bænagerðir sínar. Arabískir hirð-
ingjar, sem bjuggu í nágrenninu,
gerðu tíðar herferðir á hendur þeim
og brytjuðu þá miskunnarlaust nið-
ur. Þetta barst Jústíníanusi keisara
fyrir eyru, og hann sendi bygginga-
meistara til Sínaí og skipaði honum
að reisa þar virki. Sagan segir, að
upphaflega hafi átt að reisa bygging-
una á tindi Sínaífjalls, og er það
reyndist ókleift, hafði keisarinn í
bræði sinni látið hálshöggva bygg-
ingameistarann. En virkið varð ekki
reist á tindinum að heldur, og í stað-
inn lét keisarinn byggja virkisklaust-
ur yfir runninn helga. Það var helg-
að heilagrí Katrínu frá Alexandríu,
sem leið plslarvætti á fjórðu öld.
Þetta klaustur er enn til, fjórtán
öldum síðar, og þar er varðveittur
Frá klaustrinu upp á tind Sinaí-
fjalls liggja þrjú þúsund þrep úr steieil.
helgur dómur heilagrar Katrínar,
verndardýrlings klaustursins.
En það er fleira varðveitt í klaustr-
inu en skrín heilagrar Katrínar. Þar
er merkilegt bókasafn, og þar eru
varðveittar helgimyndir, sem hvergi
eiga sinn líka í gervallri kristninni.
Þótt undarlegt megi virðast, er það
uppgangi Múhammedstrúar að þakka,
að margar þeirra mynda hafa geymzt.
Kristnir menn tóku allskjótt upp á
því að búa til helgimyndir, íkóna,
sem svo eru kallaðir í grísku kirkj-
unni. En á áttundu og níundu öld
stóðu miklar deilur um það, hvort
íkónadýrkun væri ekki raunverulega
hjáguðadýrkun, og keisarinn í Kon-
stantínópel fyrirskipaði, að allar helgi
myndir skyldu eyðilagðar. En þá var
alda Múhammedstrúar risin og Kat-
rínarklaustur á Sínaí orðin kristin
vin í eyðimörk Arabaríkisins. Vegna
þeirrar einangrunar frá hinum
kristna heimi náði boðskapur keis-
arans um eyðileggingu myndanna
DROTTINN KALLAÐi Á MÓSE ÚR RUNNA, SEM STÖÐ í LOCA, EN BRANN ÞÓ EKKI.
Á ÞESSUM STAÐ VAR SIÐAR REIST KLAUSTUR, 0G ÞAR ERU NÚ YARÐVEITTAR
ÓMETANLEGAR HELGIMYNDIR FRÁ FYRRI ÖLDUM 0G AÐRIR DÝRGRIPIR. FRÁ
ÞESSU KLAUSTRI SEGIR Í GREININNI.
340
T I M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ