Heimilistíminn - 10.04.1975, Blaðsíða 35

— Ég er ekki sammála. Mér þykir mjög vænt um
David og ég er viss um aö við getum oröið ham-
ingjusöm saman. Ég efast ekkert um tilfinningar
hans og hvað er þá óheiðarlegt við þetta?
— Það er bara það, að þú tekur honum á fölskum
forsendum.
— Þú talar í gátum, Fran. Ég þekki David vel og
ég þekki vini hans. Ég er svo heppin að þurfa ekki
að gifta mig vegna peninga og ég held að ég geti
orðið eiginkona eins og hann þarfnast. Allir sem
þekkja okkur, finnst við eiga mjög vel saman.
— Ekki allir. Þú hefur nefnilega hlaupið yfir dá-
lítið. Hún sá efa bregða f yrir í svip Gay og notfærði
sér það. — Líkamleg ást. Þú ert mjög aðlaðandi
kona, Gay og David Glennister hefur ekki blóð-
dropa í æðunum, ef hann er ekki farinn að sleikja út
um við tilhugsunina. Geturðu svarið að þú hlakkir
til? Geturðu neitað, að þú finnur til örlitils við-
bjóðs? Skynsemishjónaband getur verið gott og
blessað, en það þarf að vera á báða bóga. Ef ekki,
mun annar aðilinn verða að þjást.
Báðar sátu þegjandi um stund og Fran óttaðist að
hún hefði sagt heldur mikið. Gaybrielle rif jaði upp
fyrir sér orð Nicks nokkrum klukkustundum áður.
Hún þorði ekki að hugsa of mikið um það sem þá
hafði verið sagt. — Við David getum átt gott hjóna-
band ef Nick gefur okkur tækifæri til þess. Við er-
um bæði komin yfir það timabil í lífinu, sem búizt
er við of miklu af hinum aðilanum. Við ættum líka
að vita hvaða kröfur ástin getur gert og við vitum
vel, að ástríðan ein getur ekki haldið hjónabandi
saman.
— Samt sem áður, sagði Fran. — Þetta samband
er dæmt frá upphafi.
Gremja kom upp í Gaybrielle. — Hvað ætlarðu
þér, Fran? Að eyðileggja trú mína á framtíðinni?
— Fyrirgefðu, Gay,ég hefði ekki átt að segja
þettá? Ég er alveg vonlaus af læknisf rú að vera.Hér
dreg ég þig fram í eldhús til að hressa þig upp, en
veld þér hugarangri í staðinn. Hún lagði handlegg-
ina um herðar Gaybrielle. — Þú lítur út fyrir að
vera dauðuppgefin og ættir að vera í rúminu í stað
yf irheyrslu. Mér lærist vist seint að skipta mér ekki
af því sem mér kemur ekki við. Komdu nú skal ég
biðja Logie að gefa þér eitthvað, svo þú getir sofið
almennilega og skjóta þér svo yf ir á Peddlar's Fair.
Karlmennirnir sátu inni á skrifstof unni og töluðu
saman i hálfum hljóðum, þegar Fran opnaði dyrn-
ar. Nicholas beið þangað til læknirinn hafði gefið
Gaybrielle litla, hvíta pilluog krafðist þess síðan að
fá að fylgja henni út.
— Fæ ég að sjá þig á morgun, áður en þú ferð?
spurði hann.
— Ég býst við því. Ég þarf að hringja til Davids
snemma ? fyrramálið og biðja hann að sækja okkur
á leiðinni i bæinn.
— Ég kem strax eftir morgunmat.
— Þú neyðist til þess. Fran brosti til hans. —
Melissa gæti ekki hugsað sér að fara án þess að
kveðja þig. Logie ekur þér á hótelið í sínum bíl. Þú
lítur út fyrir að hafa ekkert illt af svolitlum svef ni.
Hún skellti aftur bílhurðinni og hann steig til baka
þegar hún ók af stað.
— Hann er eins og lamb, þegar þú skipar fyrir.
Fran lagði á og beygði inn á veginn. — Nick?
Hann er ekki verri en börn ganga og gerast.
— Ég vildi óska, að ég gæti meðhöndlað fólk eins
og þú.
— Þú öf undar mig? Rödd Fran lýsti undrun. — Þú
ættir að vera hjá okkur á mánudagsmorgni, þegar
Logie stynur og andvarpar yfir vinnutímanum og
tviburunum dettur í hug, að þeir haf i annað að gera
en fara í skólann.
Gaybrielle beygði sig og snerti vanga Fran með
vörunum.— Ég öfunda þig samt. Góða nótt, Fran
og ástarþakkir fyrir i kvöld.
— Er mér þá fyrirgefið fyrir misheppnaða pré-
dikun?
Bíllinn nam staðar fyrir utan Pedlar's Fair. —
Það er ekkert að fyrirgefa, Fran.
— Ég hringi áður pn þú ferð á morgun, kallaði
Fran á eftir Gaybrielle þegar hún gekk hægt upp
stíginn heim að húsinu.
13. kaf li.
Blöð valhnotutrésins voru gulnuð, visnuð og f allin
til jarðar og sumarið vikið fyrir haustinu. Rakur
moldarilmurinn lá í októberloftinu og hrímið
bráðnaði i sólinni, sem skein yfir limgerðin og
varpaði löngum skuggum.
Nicholas Courtney renndi sér niður af garðshlið-
inu, þegar Melissa leiddi Candy inn í hesthúsið.
— Heldurðu að það sé allt í lagi með hana?
— Ég veit ekki, en liklega er bezt að ná i Chap-
man. Burstaðu Candy vel á meðan ég fer inn og
hringi til hans.
Hann sat á símastólnum, þegar hún kom inn i
stofuna. — Chapman kemur bráðum.
Melissa settist á gólfpúðann. Nicholas kveikti i
sígarettu og horfði á svipbrigðin í litla andlitinu
gegnt sér. Hann var hugfanginn af barninu og
þreyttist aldrei á að horfa á hana. Heimsóknir
35