Heimilistíminn - 10.04.1975, Blaðsíða 10

drottningu sina. Hún svaraði
þvi til, að hún myndi aðeins
giftast þeim, sem gæti fært sér
flösku þá af læknandi vatni,
sem væri að finna i austur-
löndum.
Þá fór kóngur til drengsins
og bað hann þegar i stað að
fara og sækja flöskuna dýr-
mætu.
— Þú hefðir átt að fara að
ráðum minum og láta skrinið
liggja, svaraði hesturinn. —
En leggðu á mig og beizlaðu
mig. Það gerði drengurinn og
þeir gengu þar til þeir komu
að hafinu stóra. Þar námu
þeir staðar.
— Nú verður þú að drepa
mig, dagði hesturinn. — Ann-
ars drep ég þig.
— Ég get það ekki, kveinaði
drengurinn. — Mér þykir svo
vænt um þig og hvað verður
um mig, ef ég drep þig?
— Eyddu ekki timanum i
málæði, gerðu eins og ég segi!
Grátandi drap drengurinn
hestinn og skar á kvið hans. í
sömu andrá komu þrir svartir
hrafnar fljúgandi, tveir stór
og einn litill. Þeir stóru
smeygðu sér inn i hross-
skrokkinn og drukku blóðið og
þegar þeir komu út, fór sá litli
inn. En þá saumaði drengur-
inn kvið hestsins saman i
snatri og sagðist ekki sleppa
hrafninum út, fyrr en hann
hefði fengið flöskuna með
lækningavatninu frá Austur-
löndum.
Hrafnarnir kvörtuðu og
kveinkuðu sér og grátbændu
drenginn um að sleppa þeim
minnsta, en hann var ákveð-
inn og harðneitaði, fyrr en
hann hefði fengið flöskuna.
Þá flugu hrafnarnir burtu til
að leita flöskunnar dýrmætu.
Siðdegis komu þeir aftur, illa
til reika og flakandi i bruna-
Framhald á bls. 3S
10