Heimilistíminn - 05.10.1978, Blaðsíða 9

Teddy hefur mikla ánægju af þvl að synda
eins og reyndar fiestir úr Kennedy-fjöl-
skyldunni.
honum árið 1973 til þess að stööva út-
breiðslu beinkrabba sem hann þjáðist af.
Sumir ferðamennirnir á skipinu héldu þó
að hann hefði misst fótinn I bilslysi. —
Quel dommage! — en þau vandræði!
sagði kona frá Paris. Þegar skipið hafði
viðkomu i Egyptalandi og i Israel vakti
þaö furðu Teddys að börn komu hlaupandi
til hans og reyndu að snerta gerfifótinn. —
Þau höfðu aldrei séð neitt þessu likt áður.
En hann hafði engan tima til þess að
láta vorkenna sér. — Þessir gerfifætur
eiga að endast manni allt lifið en ég slit
einum á ári, sagði hann. Hann tók fótinn
af sér þegar hann var að æfa sig i sund-
laug skipsins. — Hann er svo klaufalegur
þegar hann er að hökta þetta um á þil-
farinu sagði þjálfarinn hans — en þegar
hann er kominn út I er hann likastur fiski
svo fimur er hann, sagði hann með aðdá-
un. — Já og vitið þið hvað. Þessi drengur
brosir meira að segja niðri i vatninu og
það hef ég aldrei séð nokkurn mann gera
áður.
Það lá við árekstrum um borð i skipinu
fyrst eftir að Ted og skólafélagi hans frá
St. Alban Adám Randolph komu um borð
vegna þess hve illa þeir gengu um her-
bergi sitt. Brytinn mótmælti harðlega og
endirinn varð sá, að skipstjórinn Jean
Marie Guillou kallaði drengina til sin og
veitti þeim áminningu. Eftir að hafa talað
við Teddy sagði hann: — Ég hef aldrei hitt
fyrir neinn úr Kennedyfjölskyldunni áður
en ef hún er öll eins og þessi drengur, þá
skil ég hvers vegna hún er talin svona
óvenjuleg.
Teddy sagði frá þvl að amma hans,
Rose hefði vonazt til þess að hann læröi
ofurlitið I frönsku á meöan hann væri um
borð i skipinu. — Hún elur með sér þær
vonir að ég eigi eftir að verða mikill
málamaður sagði hann, en þaö gætti efa-
semda i röddinni. En áður en sumariö var
liðið höfðu aörir hæfileikar Teddys komið
greinilega fram. Hann átti að skemmta
farþegunum og gerði það m.a. meö þvi að
syngja fyrir þá ,,Tonight” og þaö gerði
hann svo vel að fagnaöarlátunum ætlaði
aldrei að linna.
Fyrir kom aö pilturinn varö alvarlegur
og hugsandi, og það meira að segja svo að
varla var hægt að búast við sllku af dreng
áhansaldri. Þá sagöi hann t.d.: — Mérer
rétt að byrja aö verða ljóst hvað það þýðir
I raun og veru að vera Kennedy. Það er
nefnilega til fólk sem hatar Kennedy-ana
rétt eins og til er fólk sem elskar þá. Og
hvað skyldi honum svo hafa fundizt um
Frakka. — Jú, þeir eru alltaf aö vélta þvi
fyrir sér hvað öðrum finnst um þá. Eða er
ekki svo? Fólk hefur næg vandamál þó
það sé ekki að bæta nýjum vandamálum
viö með slikum hugsunum! Maður veröur
bara að sætta sig við að vera það sem
maður er.
Þfb
9