Eintak - 28.04.1994, Blaðsíða 17

Margir gamlir hundar sem erfitl er að kenna að sitja
Pétur H. Blöndal í samtali við EINTAK um bankaráðskosingarnar og verkefnin sem framundan eru í íslandsbanka
al annars í Hlutabréfasjóðnum.
Stanley segir að Pétur sé gífurlega
hugmyndaríkur og óbundinn af
gömlum kreddum.
„Pétur er óhræddur við að fara
ótroðnar slóðir og er töluverður
frumherji í sér,“ segir Stanley. „Pét-
ur er rökfastur og skýr í hugsun
eins og stærðfræðingar eru gjarnan.
Hann hefur góða yfirsýn yfir flókna
hluti og er fljótur að sjá kjarna
máisins. Hann er hreinskilinn og
ræðst beint á vandamálið og segir
óhikað það sem honum býr í
brjósti. Ef honum á eftir að mislíka
eitthvað sem einhver í bankaráðinu
segir þá á hann örugglega eftir að
halda lesningu yfir honum. Ég held
að það verði bankanum til góðs að
fá Pétur og er á því að hann eigi að
sitja í stjórnum sem flestra fyrir-
tækja.“
Stanley nefhir einnig að Pétur sé
svolítið sérhæfður og jaðri stund-
um við að hann sé fagidjót. „Það
má vel vera að það vanti breiddina í
hann, en stærðfræði og tryggingar-
fræði og það sem snýr að hans starfi
á hug hans allann,“ segir Stanley.
„Það getur verið að hann hafi ekki
yfirsýn yfir ýmsa aðra hluti því
hann er fyrst og fremst sérfræðing-
ur á sínu sviði. Eg hef heyrt að hann
sé einhæfur en þekki það ekki per-
sónulega. Pétur er mjög stífur og
fastur fyrir en það getur líka verið
kostur. Hann er enginn diplómat.
Hann gengur beint að mönnum og
segir þeim sína meiningu umbúða-
laust. Þeir fá það óþvegið hjá hon-
um, jafnvel í votta viðurvist, og
sumir erfa það sjálfsagt við hann.“
©
Óhætt er að segja að Pétur H.
Blöndal hafi komið, séð og sigrað á
aðalfundi íslandsbanka í upphafi
vikunnar. Hann ákvað að bjóða sig
fram í bankaráð og tók ekki
ákvörðun um það fýrr en nokkrum
dögum fyrir fundinn. Ástæða þess
að hann ákvað að gefa kost á sér var
að hann taldi ótækt að sjálfkjörið
yrði í bankaráðið miðað við þá
stöðu sem bankinn er í og rekstrar-
tapið á síðasta ári. Hann auglýsti
opinberlega eftir umboðum fyrir
fundinn en slíkt hefiir ekki verið
gert hérlendis áður þótt það sé
þekkt ytra. Fór svo að Pétur hlaut
glæsilega kosningu á fundinum, var
næsthæstur af þeim sjö sem náðu
inn og felldi þar með Orra Vigfús-
son sem hlotið hafði flest atkvæði í
kosningunum fyrir ári. En þótt Pét-
ur hafi hugmyndir um hvernig taka
megi til hendinni í rekstri bankans
er síður en svo víst að hann nái að
koma þeim í ffamkvæmd. Honum
þótti anda köldu í sinn garð á fyrsta
bankaráðsfundinum eftir aðal-
fundinn og var varla að hann fengi
að taka til máls á þeim fiindi. Sjálf-
ur hefur Pétur sagt að í bankaráð-
inu sitji margir gamlir hundar sem
erfitt sé að kenna að sitja.
Pétur H. Blöndal segir í samtali
við EINTAK að tæplega tíu dögum
fyrir aðalfundinn hafi einn af stærri
almennu hluthöfunum hringt í sig
og hvatt sig til að gefa kost á sér í
bankaráðið. „Hann hét mér stuðn-
ingi ef ég færi fram og eftir að hafa
hugsað málið í einn dag ákvað ég
að slá til,“ segir Pétur. „Tíminn sem
ég haíði til að undirbúa framboð
mitt var naumur en ég varð strax
var við töluverðan stuðning og þeir
sem ég hafði samband við tóku því
vel að ég skyldi ætla að gefa kost á
mér.“
Auglýsing skilaði
260 umboðum
Fram kemur í máli Péturs að þar
sem hann hafði svo nauman tíma
hafi honum dottið í hug að auglýsa
opinberlega eftir umboðum fyrir
aðalfúndinn. „Þetta hefur ekki ver-
ið reynt áður hérlendis en er þekkt
erlendis og það er óhætt að segja að
viðtökurnar hafi komið mér veru-
lega á óvart,“ segir Pétur. „Það
komu um 150 manns heim til mín
með umboð og eitt sinn voru þrír
menn í eldhúsinu hjá mér að útbúa
umboðin. Ýmist komu menn inn
með umboðin eða skiluðu þeim í
bréfalúguna. önnur 100 umboð
komu svo á faxtækið mitt og fyrir
fundinn var ég kominn með um
260 umboð í hendurnar. Það að
hinir almennu hluthafar skyldu
leggja svona mikið á sig sýnir betur
en margt annað hve mikil óánægja
var meðal hluthafanna með tap-
reksturinn á bankanum og að þeir
vildu fá fram einhverjar breyting-
ar.“
Pétur telur að umfjöllun sú sem
varð í fjölmiðlum í lcjölfar auglýs-
ingar hans hafi einnig haft sitt að
segja hvað varðar þennan fjölda
umboða. Samt kom kosningin á
aðalfundinum honum á óvart. „Ég
vissi fyrir fundinn að ég væri með
um tvö prósent trygg en þegar ég sá
hinn mikla fjölda sem sótti fúndinn
og heyrði hijóðið í mönnum taldi
ég að það væru svona helmingslík-
ur á því að ég kæmist inn.“
Aðspurður um hvort hann hafi
vitað frá upphafi að valið stóð á
milli hans og Orra Vigfússonar á
aðalfundinum segir Pétur svo vera.
„Ég ræddi við Orra daginn áður en
hann fór utan til Bretlands og sagði
honum að framboði mínu væri
ekki sérstaklega stefút gegn hon-
um,“ segir Pétur. „Ég hefði viljað
sjá Orra áfram inni í bankaráðinu
enda voru stefnumál okkar lík. Ég
kaus Orra á síðasta aðalfundi og
hefði því viljað að annar en hann
dytti út.“
Andar köldu á fyrsta
bankaráðsfundmum
Fyrsti bankaráðsfúndurinn var
haldinn strax eftir aðalfundinn og
segir Pétur að á honum hafi andað
köldu í sinn garð. „Ég hef setið á
fjölmörgum fundum en aldrei lent
í þvílíku og þarna,“ segir Pétur.
„Allt var keyrt í gegn á hraðferð og
varla að maður fengi að taka til
máls. Ég var nýr maður í ráðinu og
ekki hnútum kunnugur þannig að
eðlilega taldi ég að tekið yrði tillit til
slíks en því var ekki að heilsa. Krist-
ján Ragnarsson hespaði fundinn af
í einum hvelli og leyfði engar um-
ræður.“
Aðspurður um hvort þessi fram-
koma gæti verið rnerki um ótta við
hann í bankaráðinu segir Pétur að
menn gætu túlkað það svo. „En ég
hef gefið Kristjáni til kynna að ég
muni ekki líða svona framkomu í
framtíðinni og ég á von á að við
getum átt ánægjulegt samstarf."
Kynni mér stöðuna
Fram hefur komið hjá Pétri að
hann sé ekki með neinar töfra-
lausnir á því hvernig hægt sé að
snúa við taprekstri bankans. „Ég
mun nota fyrstu tvær eða þrjár vik-
urnar til þess að kynna mér stöð-
una og sjá hvað hægt sé að gera,
setja mig inn í þau stefnumið sem
bankinn fylgir og skipulag hans,“
segir Pétur. „Það er skýrt í mínum
huga að stjórn bankans ber ábyrgð
á því að stefnumiðunum sé fram-
fylgt og að stjórninni beri að axla þá
ábyrgð.“
Ertu með þessu að segja að ef ekki
takist að stiúa rekstrinum við munir
þú ekki gefa kost á þér á ncesta aðal-
fundi?
„Já, tvímælalaust. Ég var ekki að
sækjast eftir neinum bitlingi með
því að gefa kost á mér í þessa stöðu
enda þarf ég ekki á slíku að halda.
Ég tel að menn eigi að standa og
falla með verkum sínum. Ef það
tekst að stöðva eða minnka útlána-
töp bankans erum við að tala um
að hagnaðurinn gæti orið um þús-
und milljónir króna sem er um 20
prósenta arðsemi af eigin fé. Og þá
erum við að tala um góða stöðu
fyrir hluthafana. Ef ég fæ engu
áorkað innan bankastjórnarinnar í
þá átt að bæta hag bankans tel ég
rétt af mér að pakka saman og gefa
öðrum tækifæri. En hvernig sem fer
mun ég aftur stuðla að kosningum í
bankaráðið á næsta aðalfúndi enda
tel ég það lykilatriði að kosið sé um
menn í þessar stöður."
Fé án hirðis
Pétur segir að hann hafi ákveðn-
ar hugmyndir um hvernig standa
beri að málum en hinsvegar sé óvís't
hvort honum takist að afla þeim
hugmyndum fylgis innan banka-
stjórnarinnar. Bankastjórnin sé
samsett að mestu af mönnum sem
ekki séu að gæta eigin fjár heldur
annarra, eða þess sem hann kallar
fjár án hirðis. Þar á hann við menn-
ina sem eru fulltrúar fyrir Fisk-
veiðasjóð, lífeyrissjóði og aðra sjóði
innan bankans. „Þessir sjóðir virð-
ast ekki gera ákveðnar kröfur um
arðsemi af fé sínu í bankanum,"
segir Pétur. „Annars hefðu þeir fyr-
ir löngu skipt út fulltrúum sínum í
stjórn bankans.“
Hvað varðar hugmyndir Péturs
um bættan rekstur segir hann að
ekki sé tímabært fyrir hann að setja
þær fram fyrr en hann hefur kynnt
sér stöðuna. Hinsvegar bendir
hann á að í þessu sambandi geti
hann nýtt sér reynslu sína, bæði af
námi og fyrri störfúm. ©
FIMMTUDAGUR 28. APRÍL 1994
17