Tíminn - 24.06.1977, Blaðsíða 15

Föstudagur 24. júni 1977
15
17.50 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Ve&urfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Byrgjum brunninnRúna
Gisladóttir og Guörún As-
grimsdóttir fjalla um upp-
eldisgildi leikja og leik-
fanga, — siðari þáttur.
20.00 islensk tónlist.a. „Vers
II" eftir Hafliða Hallgrims-
son. b. „For Iienée” eftir
Þorkel Sigurbjörnsson. Höf-
undarnir, Robert Aitken
flautuleikari og Gunnar
Egilson klarinettuleikari
flytja.
20.30 Jónsmessuvaka bænda
Agnar Guðnason blaðafull-
trúi bændasamtakanna tók
saman dagskrána og sótti
efnið að mestu til borgfirð-
inga. Rætt er viö Jón Glsla-
son nemanda á Hvanneyri,
Hannes Ölafsson á Hvitár-
völlum, Einar Jóhannesson
á Jarðlangsstöðum, Guð-
mund Bjarnason frá Hæli,
Þórunni Eiriksdóttur á
Kaðalstöðum, Sigriði Sigur-
jónsdóttur á Hurðarbaki,
Guðrúnu Guðmundsdóttur
og Aðalstein Pétursson i
Borgarnesi. Nemendakór
Hvanneyrar syngur fimm
lög. Söngstjóri: Ólafur Guð-
mundsson. Gisli Þorsteins-
son á Hvassafelli syngur
þrjú lög við undirleik
Sverris Guðmundssonar I
Hvammi. Upphafsorð eru
eftir Guðmund Jósafatsson
frá Brandsstöðum en loka-
orð flytur Asgeir Bjarnason
alþm. i Asgarði, formaöur
Búnaðarfélags Islands.
21.35 titvarpssagan: „Undir
Ijásins egg” eftir Guðmund
Haildórsson. Halla Guð-
mundsdóttir leikkona les
sögulok (5).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. örlitið
meira um baska. Spjallað
um Baska, sögu þeirra og
tónlist. Umsjón: Páll
Heiðar Jónsson. Lesari með
honum: Þorbjörn Sigurðs-
son.
22.40 Afangar.Tónlistarþáttur
sem Asmundur Jónsson og
Guðni Rúnar Agnarsson
stjórna.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
sjonvarp
Föstudagur
24.júní
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Prúðu leikararnir (L) I
þessum þætti fá leikbrúð-
urnar látbragðsleikflokkinn
The Mummenschanz i
heimsókn. Þýðandi Þrándur
Thoroddsen.
20.55 Matur er mannsins
megin F'ræðslu- og umræðu-
þáttur um hollar matar-
venjur. Sigrún Stefánsdóttir
ræðir við dr. Jón Óttar
Ragnarsson matvælaverk-
fræðing og Ársæl Jónsson
lækni, og Eyrúnu Birgis-
dóttur matarfræðing. 1
þættinum er lögð áhersla á
að kynna almenningi helstu
undirstöðufæðutegundir og
mikilvægi þess að borða
réttan mat.
21.45 Vitahringur (Vicious
Circle) Bresk biómynd frá
árinu 1957. Handrit Francis
Durbridge. Aðalhlutverk
John Mills, Derek Farr og
Noelle Middleton. Howard
Latimer er læknir i Lundún-
um. Vinur hans hringir til
hans og biður hann að taka á
móti þýskri kvikmyndaleik-
konu á Lundúnaflugvelli.
Blaðamaður, sem Latimer
þekkir ekki, er hjá honum,
þegar hringt er, og ekur
honum til flugvallarins.
Þýðandi Dóra Hafsteins-
dóttir.
23.05 Dagskrárlok
LÍK] : OFATJ n U.Ð ~

• * V. _ ;; • " -A«- ~ ^ ~ 1: r eftir Louis Merlyn ■
byssuna. Síðan tók hann vasaklútinn sinn og opnaði
hana. i byssunni voru sex skothylki, þrjúnotuð, þrjú heLI.
Það voru púðurskot. Hann gægðist inn um hlaupið.
Greinilegt varaðnýlega hafði verið hleypt af, þvi púður-
lyktin var enn magn. En það hafði ekki verið skotið kúlu.
— Einhver hefur beitt brögðum, sagði Milan.
— Það hljómar geðveikislega, sagði Silone varlega. —
Hvern gat grunað, að hún myndi einmitt núna missa
stjórn á skapi sínu og skjóta á Neilson? Hvað gerði þá sá
hinn sami? Stóð fyrir aftan hana og skaut um leið og
hún?
— Já, það er skrýtið, samþykkti Milan. — En einhvern
veginn þannig hefur viðkomandi farið að þessu.
Fran gerði það ekki, sagði Silone. Hann hallaði sér nær
Milan. — Það er allt, sem ég vil fá sönnun fyrir, að hún
hafi ekki myrt hann.
— En ef hún gerði það nú? Milan sá svip Silones breyt-
ast í kalda reiði. — Agizkun, auðvitað.
— Ágizkun....gakktu þannig frá þessu, að ekki verði
hægt að ákæra hana. Haltu henni utan við þetta. Það er
allt.
Milan stakk vasaklútnum aftur i vasann og settist. —
Hvað um klúbbinn hérna? Löggunni mun ekki geðjast að
þessu, Nat. Þeir loka um tíma. Ef til vill taka þeir Ííka af
þér leyfið.
Silone herpti varirnar. — Það held ég nú ekki. En þeir
mega taka klúbbinn, ef það gerir eitthvert gagn.
Þetta var eins og bjóða allt sitt blóð, hugsaði Milan.
Það sama gilti um Nat. Að karlmaður skyldi vilja fórna
svona miklu fyrir konu og það konu, sem hann stóð að-
eins i vináttusambandi við. Það var meira en Milan gat
skilið. Samt vildi hann hjálpa Silone. Silone var einn
þeirra manna, sem gat verið hagstætt að eiga að vini. En
Milan þekkti ekki þá konu, sem hann vildi fórna fyrir svo
miklu sem gömlu, slitnu bindi.
— Hvað mikið? spurði Siione.
Milan yppti öxlum. — Það skaltu sjálfur ákveða, Nat.
Ekki mjög mikið. Það kemur til með að kosta þig ósköp
að halda klúbbnum opnum, svo að þú skalt taka þessu ró-
lega.
— Ég borga það, sem sett er upp, sagði Silone og
roðnaði.
Milan óskaði þess, að ekki væri svona auðvelt að særa
stolt Nats. Hann sagði: — Láttu mig hafa fimm hundruð
strax fyrir útgjöldum.
Silone opnaði skrifborðsskúffuna og tók upp seðla-
búnt. Hann taldi fram upphæðina í smáum seðlum.
Milan tók það, skipti því og ýtti helmingnum til baka. —
Ég sagði fimm hundruð.
Bíll f lautaði úti fyrir. Milan stóð upp og tróð seðlunum
i þunnt veski sitt. — Hringdu til löggunnar, Nat. Segðu
þeim, að Fran hafi stungið af og láttu mig svo vita,
hvaða löggur taka málið að sér og hvað þeir segja.
— Já, svaraði Silone.
Milan gekk að dyrunum. — En blandaðu mér ekki i
það nema ég láti vita, aðég vilji vera með.
— Auðvitað, Rick. Milan opnaði dyrnar. Silone sagði:
— Gættu hennar vel.
Milan sneri sér við. — Hálsinn á mér er líka i veði. Ég
gæti hans alltaf.
3. kafli.
Hann bjó í þremur herbergjum og dagstofan var full
af dagblöðum, yfirfullum öskubökkum og á borðinu og
stólörmunum voru óhreinir kaffibollar.
— Það má breyta sófanum i rúm, útskýrði hann. — Ég’
sef hér, þú mátt fá svefnherbergið.
Hún var enn í hvíta kjöldkjólnum, en hafði lagt létt slá
yfir axlirnar. Hún sneri sér að honum og varalitur
hennar vár dökkrauður og Ijótur í hörðu Ijósi hlífar-
lausrar perunnar i loftinu.
— Þér geðjast ekki að því sem þú hef ur gert Nat, sagði
hann. Hann stóð með hendurnar í jakkavösunum. — En
mér geðjast jaf n vel að þér og öllu öðru kvenfólki.
— En samt, sagði hún ákveðin. — Samt tekurðu á þig
áhættu min vegna.
— Nats vegna. Og reyndu svo að koma þér í almenni-
leg föt. Hann sneri sér undan og tók að tína blöðin úr
sófanum.
Þegar hún kom fram affur í einföldum, grænum kjól,
gekk hann framhjá henni inn í svefnherbergið. Hún
hafði lagað til, að minnsta kosti það mesta. Rúmið var
uppbúið og fötin hans voru á stólnum. Óhreinu fötin voru
i hrúgu í horninu. Hann tók föt sín úr skápnum og fór
með þau fram í stofuna, gekk síðan aftur inn og tók upp
úr kommóðunni og lagði á útvarpið. Loks settist hann i
sófann og horfði á hana.
— Nat vildi ekki segja mér dálítið, sagði hann. — Ei-
þú getur það. Var þetta byssan sem þú skauzt hann með?
Hún leit betur út. Hun spennti greipar i kjoltu sér og
sagði næstum feimnislega:
— Byssan var á snyrfiborðinu minu. Nal setti hana
þar. Eg veit, að hún var bara fyrir laus skot. Þess vegna
missti ég stjórn á mér, þegar ég sá hann detta niður.
— Þú ætlaðir bara að hræða hann?
Hún kinkaði rólega kolli. — Hann var frekur, að koma
svona með hana þangað.
Milan andvarpaði og teygði úr fótleggjunum. — Gamla
sagan. Eg býst við að þu hafir beðið hann að koma, svo
þú gætir farið að þrasa út af henni?
— Já.
Hún sagði ósatt, það fann hann. Þær voru þvi vanar.
þótt einasta vörn þeirra væri sannleikurinn. Hann hafói
séð það i stuttu starfi sinu innan lögreglunnar og eins o
siðari árum, aftur og aftur. En honum geðjaðist ekki au
þvi. Vanþóknunin var greinileg i andlitsdrattum hans.
Langar hrukkurnar fra nefinu að munnvikjunum gerðu
hann ellilegri. Hann var aðeins þrjátíu og f imm ára.
— Hvers vegna skipfi hann um skoðun varðandi þig og
ákvað að fara aftur til hennar?
— Veit það ekki, svaraði Fran. — Hann sagði mér þaó
ekki. Hún var aftur orðin kuldaleg í viðmóti, þrátt fyrir
krakkalegan kjólinn og hörkulegar spurningar Milans.
— Og þú elskaðir hann nógu mikið til að koma illu af
stað þess vegna. Svona miklu illu?
— Já.
Hún sagði aftur ósatt. Hann fann hatur hennar til
Neilsons i þessu eina orði.
— Hefurðu nokkurn tima farið með honum í rúmið?
— Nei.
Hann þóttist ekki taka eftir reiðinni i svip hennar. —
Fór hann i rúmið með henni?
Augu Fran glenntust upp. — Vissirðu það ekki? Þau
voru gift einhvern tíma endur fyrir löngu, þegar þau
voru í skóla.
Milan vissi það ekki. Hann sá að henni mislíkaði það,
þó svo hún hataði Neilson. Henni hafði mislikað það
meðan hann var á lif i og svo var enn, þó hann væri dáinn.
— Voru þau skilin?
— Nei, svaraði hún. — En þau hafa verið skilin að
borði og sæng næstum síðan þau giftust.
Þetta skýrði margt fyrir Milan. i augum Fran hafði
„Mömmur hinna strákanna eru
farnar að undrast yfir hvaðan þú
hefur orðbragðið sem ég nota.”
DENNI
DÆMALAUSI