Fréttablaðið - 01.11.2007, Blaðsíða 72

Gengi íslenska landsliðsins í fótbolta er svartur blettur á
andlegri sigurgöngu Íslands. Allir
þessir tapleikir – og þá sérstak-
lega afhroðið gegn Liechtenstein
– hafa dregið landsmenn niður,
nánast aftur í moldarkofana.
Bráðum fer okkur aftur að finnast
við bara ekkert sérstök og alls
ekkert merkilegri en aðrar þjóðir.
Og það má ekki gerast!
sem við þurfum núna til að
ná okkur tilfinningalega er
almennilegt plögg í heimspress-
unni. Svo sem eina jákvæða grein
um það hvað útrásarvíkingarnir
eru æðislegir, eða bara eitthvað
sem snýr þessari óheillaþróun við.
Jafnvel myndi duga að Garðar
Cortes kæmist inn á Topp 20. Það
vill enginn að Ísland verði aftur
jafn smátt og sorglega hallæris-
legt og það var fyrir sirka 30 árum,
áður en frábær nútíminn bankaði
upp á.
meina, á 8. áratugnum vorum
við ennþá á steinöld töff og kúl-
lega séð. Enginn var almennilega
ríkur, nema kannski Þorvaldur í
Síld og fisk. Bara einn rúllustigi
var á landinu og forsetinn, hinn
alþýðlegi Kristján Eldjárn, fór
aldrei neitt. Á þessum tíma þótti
Skákeinvígið og Surtsey (sem yrði
nefnd Blökkumannaey, gysi hún í
dag) það merkilegasta við landið,
og helsta gersemi þjóðarinnar var
uppstoppaður geirfugl (pældu í
því!). Frábærleiki þjóðarinnar var
miðaður við aðrar Norðurlanda-
þjóðir, en ekki alheiminn, eins og
núna. Stórfenglegasti afreks-
dagurinn var 5. júní 1975 þegar
Ísland marði sigur á Austur-Þýska-
landi í fótbolta. Landsmenn ærð-
ust af fögnuði og pabbi taldi þetta
svo mikið afrek að hann gaf mér
fimmtíukall.
verður hnignun frá-
bærleikans einangruð við slakt
gengi í fótbolta. Vonandi kemur
ekki líka í ljós að enginn í útlönd-
um fílar í raun Sigur Rós og Björk
og enginn af þessum útrásarvík-
ingum á í raun bót fyrir boruna á
sér. Það gæti svo gert útslagið ef
kæmist upp að þessi svokallaði
Bobby Fischer sem kom hingað er
í raun ekki skáksnillingurinn
heimsfrægi heldur bara einhver
klikkhaus. Við megum aldrei
verða jafn hallærisleg og við
vorum. Aldrei! Við verðum því að
halda trúnni, berja okkur á brjóst,
ösla áfram, vinna 80 tíma á viku,
byggja fleiri stíflur og verslunar-
miðstöðvar, og liggja svo útmigin
og hamingjusömust í miðbænum
um helgar. Við erum best og allur
heimurinn horfir með öfund til
okkar. Nei, í alvöru!
Hnignun
frábærleikans
F
í
t
o
n
/
S
Í
A

F
I
0
2
3
3
1
2