Morgunblaðið - 23.12.2006, Blaðsíða 36

36 LAUGARDAGUR 23. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
FYRIR nokkru var birtur op-
inberlega vitnisburður Carne Ross ,
eins af aðalsamningamönnum bresku
ríkisstjórnarinnar við Sameinuðu
þjóðirnar í aðdraganda Íraksstríðs-
ins, sem hann gaf sumarið 2004 fyrir
rannsóknarnefnd Butlers lávarðar.
Fram höfðu komið ásakanir þess efn-
is að ríkisstjórnin hefði gert of mikið
úr fyrirliggjandi upplýsingum í að-
draganda stríðsins í þeim tilgangi að
réttlæta innrásina og þátttöku Breta
í henni. Butler nefndin
var sett á fót til þess að
rannsaka þær ásakanir.
Ross var fyrsti ritari
sendinefndar Breta hjá
Sameinuðu þjóðunum
og fór sérstaklega með
málefni Íraks. Í skrif-
legum vitnisburði hans
til Butler-nefndarinnar
upplýsti hann að fyrir
innrásina hefði það leg-
ið fyrir að engar upp-
lýsingar væru til um
gereyðingavopnaeign
Íraka fyrir innrásina og
ennfremur að engin áform hefðu ver-
ið af hálfu Íraka um að ráðast á ná-
grannaríki sín eða Bretland og
Bandaríkin. Ross sagði skýrt og skor-
inort að Blair hlyti að hafa vitað af
þessu og benti m.a. á að breska rík-
isstjórnin hefði aldrei haldið því fram
fyrir Sameinuðu þjóðunum, meðan
Ross var þar, að vopnaeign Íraka
ógnaði Bretlandi eða hagsmunum
þess.
Þetta gengur í berhögg við mál-
flutning forsætisráðherrans á þeim
tíma, en hann hélt því fram innrásin í
Írak væri lögmæt vegna þess að
Saddam ætti gereyðingarvopn sem
hægt væri að gera klár á 45 mínútum
eða skemmri tíma og það ógnaði
breskum hagsmunum. Breska blaðið
Independent gengur svo langt í frétt
um málið þann 15. desember sl. að
fullyrða að vitnisburður Ross sýni
fram á að Tony Blair hafi logið til um
vopnaeign Saddams Hussein og er
varla hægt að mótmæla þeirri stað-
hæfingu.
Þessu til viðbótar kemur fram í
vitnisburði Ross að breskir embætt-
ismenn hafi fyrir innrásina ítrekað
varað bandaríska diplómata við því að
stjórnleysi og óöld myndi fylgja því að
hrekja Saddam Hussein frá völdum,
eins og komið hefur á
daginn.
Með öðrum orðum,
þeir sem best þekktu til
innan breska stjórnkerf-
isins vissu að engin ger-
eyðingarvopn voru til í
Írak og gerðu sér grein
fyrir afleiðingum þess að
ráðast inn í landið og
steypa ríkisstjórninni.
Þessari vitneskju var
komið til ráðamanna
bæði í Bretlandi og
Bandaríkjunum. Samt
var innrásin gerð og hún
studd rökum sem vitað var að væru
ósönn.
Ross hefur til þessa ekki greint op-
inberlega frá þessu vegna hótana
breska utanríkisráðuneytisins um að
hann yrði annars kærður fyrir brot á
lögum um ríkisleyndarmál. Ross var
hins vegar tilbúinn að láta vitnisburð
sinn af hendi við utanríkismálanefnd
breska þingsins, að því tilskildu að
hann yrði ekki ákærður með skír-
skotun til friðhelgi þingsins.
Þingnefndin var í þeirri stöðu að
velja á milli þess að verja forsætisráð-
herrann og koma í veg fyrir að al-
menningur fengi að vita af ósannind-
unum eða að gæta almannahagsmuna
og sjá til þess að almenningur fengi
réttar upplýsingar. Það má kannski
orða svo að þingmennirnir í nefndinni
urðu að gera það upp við sig hvort
þeir ætluðu að verja sinn mann eða
þjóna almenningi. Ganga í takt og tala
einum rómi. Spila í liðinu með Blair og
taka þátt í því að spila með breskan al-
menning. Eða að opinbera upplýsing-
arnar þótt óþægilegar væru.
Meirihluti þingnefndarinnar er að
sjálfsögðu úr stjórnarflokknum,
Verkamannaflokknum og formaður
nefndarinnar, sem Independent kall-
ar „government loyalist“ vildi íhuga
málið vel og vandlega en annar þing-
maður nefndarinnar úr sama flokki
var ósammála og beitti sér fyrir því að
nefndin fengi vitnisburðinn og að
hann yrði svo gerður opinber. Eftir
lokaðan fund í nefndinni, þar sem
mikið mun hafa gengið á að sögn
breska blaðsins, varð niðurstaða
nefndarinnar að afla sér vitnisburðar
Ross og birta hann á netinu.
Þingnefndin stóðst prófið, þing-
mennirnir gættu almannahagsmuna,
en ekki hagsmuna forystumanna
stjórnarflokksins sem voru búnir að
koma sér í vandræði. Af þessu for-
dæmi Breta geta ýmsir lært þarfa
lexíu.
Breska þingnefndin stóðst prófið
Kristinn H. Gunnarsson fjallar
um niðurstöðu breskrar þing-
nefndar vegna Íraksstríðsins
Kristinn H. Gunnarsson
» Þingnefndin stóðstprófið, þingmenn-
irnir gættu almanna-
hagsmuna, en ekki
hagsmuna forystu-
manna stjórnarflokks-
ins sem voru búnir að
koma sér í vandræði.
Höfundur er alþingismaður.
NÝLEGA heyrði ég og sá í fjöl-
miðlum að Gunnar Gunnarsson rit-
höfundur væri líklega eini Íslend-
ingurinn sem hefði hitt Adolf
Hitler að máli. Þá rifjaðist upp fyr-
ir mér saga sem mér var sögð fyrir
rúmum 50 árum. Eflaust hefir hún
aflagast eitthvað í minni mínu á
svo löngum tíma, en aðalatriðin
þykist ég muna rétt.
Svo vildi til að sumarið 1955 hélt
Flugfélag Íslands uppi áætl-
unarflugi milli Reykjavíkur og
Stokkhólms, og kom í minn hlut að
reka erindi félagsins í Stokkhólmi
það sumar. Vegna langvinns verk-
falls flugvirkja um vorið komst ég
ekki til Svíþjóðar eins og fyr-
irhugað var, og varð að slá vígslu-
fluginu á frest. Þá var gott að eiga
að Sendiráð Íslands í Stokkhólmi,
ekki síst sendiherrann, dr. Helga
P. Briem (1902–1981).
Um það leyti sem flugið hófst,
átti ég oft erindi í sendiráðið og
hitti Helga að máli. Hann gaf sér
góðan tíma til að spjalla við mig,
var léttur í máli og fróður og kom
víða við. Ég minnist Helga ætíð
síðan þakklátum huga fyrir hjálp-
semi hans og ljúfmennsku.
Í einni af þessum ferðum mínum
í sendiráðið sagði Helgi mér frá því,
þegar hann var fulltrúi Íslands (at-
taché) í danska sendiráðinu í Berlín
á árunum 1937–1940. Nasistar voru
þá alls ráðandi en áttu marga hat-
ursmenn. Sumir sögðu að Hitler
væri svo lífhræddur að hann væri
jafnan í skotheldu vesti innan
klæða, en ekki vissu menn sönnur á
því. Svo bar við einu sinni að Helgi
var gestur í samkvæmi þar sem
Foringinn var viðstaddur. Þá bloss-
aði forvitnin upp í Helga. Hann fór
að fikra sig í áttina að höfðingj-
anum og hugsaði sér að kanna
þetta mál. Að lokum var hann kom-
inn svo nærri honum að þeir fóru að
skiptast á orðum, og lá vel á Hitler.
Helgi nýtti sér það og gerði sér upp
hundakæti. Hann lét sem hann færi
úr jafnvægi og rakst þá „alveg
óvart“ utan í Foringjann, en notaði
tækifærið um leið og slæmdi ann-
arri hendinni aftan undir herðarnar
á karli til þess að geta þreifað á því
hvernig hann væri inn við beinið.
Mér þótti svo merkilegt að Helgi
skyldi komast upp með þetta, að ég
get ekki munað lengur hvers hann
varð vísari!
Baldur Jónsson
Spjallað við Hitler
Höfundur er prófessor emeritus.
Á SAMA tíma og ráðamenn þjóð-
arinnar hafa kræs-
ingar á borðum með
valdi apapólitíkur
skulu hinir lægra settu
eta molana sem falla af
borðum allsnægtaliðs-
ins.
Í skjóli apapólitíkur
löggjafarvaldsins, (svo
áfram sé notuð samlík-
ing dæmisögu Esóps,
sjá fyrri grein), krefst
Ölmususkrifstofan að
Laugavegi 114 þess af
hinum almenna borg-
ara sem orðinn er 67 ára og eldri að
hann geri fjárhagsáætlun fyrir
næsta ár eins og um stór-fyrirtæki
sé að ræða. Verður hver ellilífeyr-
isþegi að senda til Ölmusudeildar
hverjar eru áætlaðar tekjur að mati
einstaklingsins á komandi ári svo að
hægt sé að hegna honum eins og
glæpamanni ef hann gefur ekki upp
réttar fjárhæðir sem honum muni
áskotnast í framtíðinni.
Refsingin er fólgin í því að taka
með ólögmætum hætti grunnlífeyr-
isgreiðslur er lífeyrisþeginn á rétt á
samkvæmt (eignarréttarákvæði)
stjórnarskrá lýðveldisins.
Ef lífeyrisþeginn hunsar að gefa
Ölmusustofnuninni upp sínar hug-
myndir um væntanlegar tekjur á
næsta ári er stofnunin með sérstaka
fölsunardeild, sem samkvæmt bréfi
frá stofnuninni er lögleg föls-
unardeild. Fölsunardeildin skráir í
falsskráningu sinni væntanlegar
tekjur einstaklingsins. Eru fals-
anirnar með slíkum ólíkindum hvað
fjárhæðir varðar, sem einstaklingn-
um eru áætlaðar, að samlíkingin er
hið glæpsamlega kúgunarvald hins
opinbera. Falsanir þessar er hægt
að sanna með framlagningu út-
sendra fölsunarpappíra stofnunar-
innar. Sem dæmi um falsanir stofn-
unarinnar þá eru í hverjum mánuði
sendar út áætlanir um launatekjur
manns upp á rúmar 600.000 kr. þótt
viðkomandi hafi engar launatekjur,
auk annarra falsana s.s. fjármagns-
tekjur upp á milljónir.
Svo virðist sem allar
falsanir skjala sem ekki
eru framkvæmdar af
hinu opinbera séu lög-
brot en falsanir hins op-
inbera séu löglegar.
Gera þarf skörp skil
á agavaldi, þ.e. að þegn-
arnir fari eftir löglegum
lögum, og kúg-
unarvaldi, sem beitt er
til að framfylgja ólög-
legum lögum. Sagt hef-
ur verið að „með lögum
skal land byggja og ólögum eyða“.
Þetta gerir fölsunardeild stofn-
unarinnar, að falsa tekjuáætlanir
fólks, þrátt fyrir að starfsmenn
hennar fari ólöglega í skattframtöl
einstaklinga og sjái þar staðreyndir
um tekjur þeirra. Er þetta gert
þrátt fyrir að þeim komi þær upplýs-
ingar ekkert við sem skráðar eru á
skattframtal einstaklings.
Það glæpsamlega athæfi sem
framfylgt er af hálfu Ölmusustofn-
unarinnar að Laugavegi 114 í nafni
lagasetningar nr 117/1993 er vís-
bending um að aparnir, sem sett
hafa lögin stefni að því að þjóðnýta
og taka eignarnámi lífeyrissjóði
landsmanna til að bæta enn frekar
þá möguleika að bæta eigin afkomu
með hækkun eftirlauna og launa að
eigin geðþótta. Hafa þeir þegar tek-
ið ólöglega fyrstu vísbendingu að líf-
eyrissjóði allra landsmann sem
stofnaður var með lögum nr. 50/
1946. Væri þetta kallaður þjófnaður
af hálfu allra annarra en löggjaf-
arsamkundunnar að taka eigur
fjöldans til að bæta eigin afkomu.
Á það skal bent að þegar kjör
æðstu valdamanna þjóðfélagsins
hafa verið lögfest með óhófshækk-
unum og hækkanirnar sætt and-
stöðu almennings hafa puntudúkkur
þjóðfélagsins rekið upp ramakvein
og kallað að það væri stjórn-
arskrárbrot að hrófla við þeirra
kjörum en löglegt að svipta almenn-
ing sínum nauðþurftum. Benda má á
ramakvein dómara við umræður
vegna síðustu hækkunar á kjörum
þeirra.
Vísbending að framtíðar glæp-
samlegu athæfi löggjafarvaldsins er
setning laga um skylduaðild að líf-
eyrissjóði. Með þessum lögum er
tryggt að löggjafarsamkundan geti
haft afskipti af lífeyrissjóðum lands-
manna og tekið þá eignarnámi og
fengið í hendur Ölmususkrifstofunni
sem fái allsherjarvald til að drottna
yfir velferð þegnanna sem ekki falla
undir valdastéttina og misskipta
auði þjóðarinnar eins og stofnunin
gerir í dag.
Það merkilega við lög um skyldu-
aðild að lífeyrissjóði er að þau voru
sett á svipuðum tíma og afnumin var
skylduaðild að stéttarfélagi.
Þessa ósvífni sýna ráðamenn þjóð-
arinnar á sama tíma og mesta vel-
ferðarskeið þjóðarinnar hvað varðar
heildartekjur gengur yfir, en þorri
þjóðarinnar nýtur ekki hagsæld-
arinnar heldur aðeins valdaklíkan.
Framkoma stjórnvalda gagnvart
eldra fólki er slík svívirðing að ef til
væri vottur af sómatilfinningu hjá
löggjafarstofnuninni ætti að afnema
þau ákvæði í lögum nr. 117/1993 á
stundinni, sem varða eignarupptöku
á lífeyrisgreiðslum til allra lands-
manna. Einnig á að stöðva þá sví-
virðingu er eldri borgarar eru beittir
af Ölmusustofnuninni og tryggja það
að allir geti lifað á landinu án þess að
vera meðhöndlaðir sem bein-
ingamenn eða lögbrjótar af misvitru
fólki í opinberri þjónustu.
Ölmusa og allsnægtir
Kristján Guðmundsson fjallar
um lífeyristryggingar aldraðra
Kristján Guðmundsson
» Þessa ósvífni sýnaráðamenn þjóðar-
innar á sama tíma og
mesta velferðarskeið
þjóðarinnar hvað varðar
heildartekjur gengur
yfir ...
Höfundur er fyrrverandi skipstjóri.
LAUGARDAGINN 16. desember
síðastliðinn fóru fram í Háskóla Ís-
lands skólaslit og útskrift Ráðgjafa-
skóla Íslands að lok-
inni haustönn 2006.
Það var afar ánægju-
legt, sérstaklega í ljósi
þess, að ekki var gert
ráð fyrir í upphafi þeg-
ar skólinn var stofn-
aður fyrir rúmum
tveimur árum, að hann
yrði starfræktur nema
eina önn til að útskrifa
þá sem fyrst stunduðu
nám við skólann. Nú
var hins vegar verið að
útskrifa nemendur í
fimmta sinn og ekki
fyrirsjáanlegt annað
en að skólinn verði
starfræktur áfram.
Upphaf Ráðgjafa-
skóla Íslands má rekja
til hvatningar Sig-
urlínu Davíðsdóttur,
lektors í uppeldis- og
menntunarfræðum við
Háskóla Íslands. Sig-
urlína hafði þá í huga
ráðgjafa Krísuvík-
ursamtakanna og ráð-
gjafa á Teigi við Land-
spítala –
háskólasjúkrahús.
Með mikilli vinnu og
dugnaði varð síðan
Ráðgjafaskóli Íslands til.
Skólastjóri Ráðgjafaskólans er
Stefán Jóhannsson, en hann hefur
varið stærstum hluta starfsævi sinn-
ar við áfengis- og fíkniefnaráðgjöf.
Allt frá upphafi skólans hefur hann
verið potturinn og pannan í starfinu
og byggt upp starfsemina af miklum
metnaði.
Frá því skólinn tók til starfa hafa
allir ráðgjafar Krísuvíkur farið í
gegnum námið í Ráðgjafaskóla Ís-
lands, allir ráðgjafar á Teigi, allir í
Samhjálp sem m.a. rekur meðferð-
arheimilið Hlaðgerðarkot, allir ráð-
gjafar Götusmiðjunnar og allir frá
unglingameðferðarheimilinu Há-
holti. Sömuleiðis hafa sótt nám við
skólann ráðgjafar frá SÁÁ, starfs-
maður Fangelsismálastofnunar og
starfsmaður hjá Heyrnleysingja-
félaginu, svo dæmi séu tekin.
Námsefni Ráðgjafaskóla Íslands
er viðurkennt af alþjóðlegu fagráði á
sviði áfengis- og vímuefnaráðgjafar
(International Certi-
fication & Reciprocity
Consortium – IC&RC).
Þetta alþjóðlega fagráð
viðurkennir nú nám
áfengis- og vímuefna-
ráðgjafa á þessum
grunni í öllum ríkjum
Bandaríkjanna auk
tuttugu annarra landa.
Nemendur Ráðgjafa-
skóla Íslands öðlast að
loknu náminu og eftir
þriggja ára starf undir
handleiðslu rétt til þess
að þreyta sérstakt próf
sem viðurkennt er af
IC&RC og standist þeir
það fá þeir viðurkenn-
ingu fagráðsins sem
áfengis- og vímuefna-
ráðgjafar. Starf sitt
þurfa nemendur að hafa
innt af hendi á heil-
brigðisstofnun þar sem
þverfaglegt teymi undir
faglegri handleiðslu
vinnur að áfengis- og
vímuefnameðferð. 37 af
þeim 82 ráðgjöfum sem
skólinn hefur útskrifað
hafa öðlast þessa við-
urkenningu.
Ráðgjafaskóli Ís-
lands hefur sýnt fram á mikilvægi
þess að starfandi sé góður sjálf-
stæður skóli á sviði vímuefnaráð-
gjafar og verður svo vonandi um
ókomin ár.
Ráðgjafaskóli Íslands er enn í
þróun og framundan að víkka hann
út. Í janúarmánuði næstkomandi
hefst nám í svokölluðum Forvarna-
skóla fyrir þá sem sinna eða hyggj-
ast sinna forvörnum og í undirbún-
ingi er kennsla í meðferðarstjórnun
(clinical supervision). Hægt er að
nálgast frekari upplýsingar um skól-
ann á vefsíðunni forvarnir.is.
Ráðgjafaskóli Ís-
lands útskrifar
vímuefnaráðgjafa
G. Heiðar Guðnason fjallar um
Ráðgjafaskóla Íslands
G. Heiðar Guðnason
»Ráðgjafa-skóli Íslands
hefur sýnt fram
á mikilvægi þess
að starfandi sé
góður sjálf-
stæður skóli á
sviði vímuefna-
ráðgjafar og
verður svo
vonandi um
ókomin ár.
Höfundur er forstöðumaður
Samhjálpar og situr í fagráði
Ráðgjafaskóla Íslands.