Morgunblaðið - 12.06.2008, Page 22

Sami maðurinn? Í
dag ættu Gøg og
Gokke erfitt með
að fá á sig föt þar
sem í boði er
ein fatastærð
fyrir menn um
180-185 cm, al-
veg sama
hvernig þeir eru
um sig.
Kannski er þessi fatafæð bara
vandamál afskekktrar eyju eins og
okkar. Kannski kaupa ótrúlega marg-
ir fötin sín eingöngu í útlöndum og
auðvitað reyna flestir að gera góð
kaup á ferðalögum. Það er reyndar
hálffurðulegt að eigendur H&M-
verslanakeðj-
unnar, sem er dá-
læti margra Ís-
lendinga, skuli
ekki sjá sér hag í
að stofna til versl-
unar mitt á meðal
kaupglaðra Ís-
lendinga. Kaup
þeirra hafa m.a.s. verið sögð góður
hluti af tekjum verslananna í Dana-
veldi … kannski er það málið?
Saga háu konunnar Hvert er málið
með þessar sokkabuxur? Passa þær á
konur yfirhöfuð – og hver hannaði
nú hefur úrvalið aðeins lagast.
Vandamál þykka mannsins er falið í
því að þykkt fólk er ekki endilega líka
hávaxið, rétt eins og hávaxið fólk er
ekki endilega mikið um sig. Vanda-
málið snýst oftar en ekki um að þurfa
að stytta buxur og bara stytta allt –
sem er leiðinlegt og skemmir oft yf-
irbragð flíkurinnar. Vandamál litla
karlmannsins er viðkvæmt því karlar
eiga að vera stórir. Þannig heyrðist
hvíslað í fínni búð af fínum fýrum í
Reykjavík: „Það er bara engin leið að
fá skó númer 40.“
Saga ungu drengjanna Þurfa karl-
kyns ungbörn ekki föt? Þurfa þeir
færri flíkur en stelpur? Raunin er sú
að í flestum barnafataverslunum er
örlítið horn ætlað drengjum en stelp-
ur þurfa nær alla búðina, það hefur
þó aðeins lagast. Enn skrítnara verð-
ur þetta þegar maður lítur til þess að
bleikrauð einsleitni ríkir í stelpu-
klæðnaðinum. Varla þurfa ungar
stelpur mun meira af fötum en strák-
arnir … a.m.k. ekki strax. Og hver
sagði að litlar stelpur ættu að vera
„litlar konur“ hvað klæðaburð varð-
ar?
Saga auglýsinganna Margt ungt fólk
og sérlega karlmenn virðast of-
urseldir bókstöfum í fatnaði og oft
þar með auglýsingum. Er ekki hægt
að fá boli eða peysur án stórkostlegra
yfirlýsinga um „skoðanir“ á borð við
„I’m blond, what’s your excuse?/Ég
er blondína, hver er þín afsökun?“?
Saga mannsins í búðardyrunum í
bolnum sem hafði áletrunina „closed“
eða „lokað“ á bakinu er vissulega góð
en vill maður þurfa að verja fatnaðinn
sinn líkt og skoðanir manns væru?
„Eitt sinn blondína, ávallt blond-
ína!“ thuridur@mbl.is
Ég er hætt að fara í þessarbúðir. Ég passa ekki íneitt!“ Óánægjan semskín úr andliti íslenskrar
miðaldra konu er eftirminnileg en
kemur alls ekki eins og þruma úr
heiðskíru lofti. Staðreyndin er að það
er ekkert grín að finna engin föt á sig,
því fylgir angist sem er léttvæg fund-
in.
Ha? Já, nei, umrædd kona er ekki
„alltof feit“ eins og maðurinn sagði,
bara venjuleg kona sem hlýtur að
þurfa föt eins og aðrir og hylja nekt
sína. Hið merkilega í fataleysismálum
er að vandamálið hrjáir ótrúlega
marga; karla jafnt sem konur, börn
sem fullorðna, granna og feita. Málið
er nefnilega ekki svo einfalt; hávaxið
fólk er ekki ein og sama manneskjan.
Há kona getur verið með langt bak og
önnur með langa fætur. Og það er svo
merkilegt að sumir karlar þurfa skó
nr. 40 og sumar konur skó nr. 43! Það
er eins og fataframleiðendur margir
hverjir geri sér ekki grein fyrir þessu
fyrirbæri sem mannskepnan er – eins
misjöfn og hún er mörg – og haldi
helst að við séum annaðhvort ung-
lingar eða fyrirsætur, nema hvort
tveggja sé.
Saga Íslendinga
Þurfum við kannski að snúa okkur
aftur til fortíðar og hafa allt klæð-
skera- eða heimasaumað? Varla hafa
þó allir efni á því, fyrir utan að þarfir
nútímans kalla á sífellda endurnýjun;
tískan í gær getur vel verið úrelt á
morgun!
þær? Það er alveg sama hve stórt
númer langar konur kaupa; alltaf
lengist mittið en ekki leggjalengdin.
Það er nóg að líta á hæðina á ungling-
um í dag til að sjá að það þarf lengri
föt á konur! Vissulega selja sumar
verslanir föt í mismunandi lengd en
stundum vill bregða við að
sniðin breytist aðeins um
leið. Svo er jakkavandamál
hvimleitt hjá mörgum há-
vöxnum konum, sérstaklega
þeim sem eru með langt
bak: Mittið á jakkanum er
rétt fyrir neðan brjóstmál,
hann alltof stuttur og ermar
með. Og hver þeirra kannast ekki við
alltof stuttu bolina?
Saga feita mannsins og/eða litla
Að þurfa stórt númer var vanda-
mál hér áður á Íslandi og þau föt sem
fengust voru dýr og missmekkleg en
Fötin sem fást ekki
Nettar … Leikkonurnar Brooke Shields og Calista
Flockhart eru grannar konur en samt alls ekki eins;
önnur er 180 cm en hin 166 cm.
Þurfum við kannski
að snúa okkur
aftur til fortíðar
og hafa allt klæð-
skera- eða
heimasaumað?
neytendur
22 FIMMTUDAGUR 12. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
Suðurnes | „Það er hreinn ávinn-
ingur af því að halda hafinu
hreinu,“ segir Tómas J. Knútsson,
stofnandi umhverfissamtakanna
Blái herinn. Tómas er atvinnukaf-
ari og meðlimur í alþjóðlegum sam-
tökum sportköfunarkennara sem
hvetja til hreinsunar við hafið. „Ég
var að kafa við bryggjuna úti í
Garði fyrir rúmum 30 árum og þá
var rusli ekki sturtað í sjóinn fyrir
framan nefið á manni en það færð-
ist svo í aukana. Ég stofnaði Sport-
köfunarskóla Íslands fyrir rúmum
10 árum og bauð þar upp á köf-
unarkennslu auk þess að taka á
móti útlendingum og kafa með þá á
Íslandi. Í því tilefni tókum við okk-
ur nokkrir til og þrifum botninn við
bryggjuna úti í Garði til að sýna
fólki ekki eitthvert rusl og drasl á
hafsbotni.“
Í dag, rúmum 10 árum síðar,
hefur Blái herinn þrifið yfir 350
tonn af rusli úr fjörum og strand-
lengjum á Reykjanesskaganum. Þá
hafa liðsmenn hersins heimsótt
bæði Vestmannaeyjar og Akranes
og sýnt þar hvers megnugir þeir
aðalstyrktaraðili Bláa hersins. „Ég
bæti ímynd þeirra í umhverfis-
málum og eyk vellíðan þeirra sem
láta svona hluti eins og ruslið fara í
taugarnar á sér,“ segir Tómas og
bætir við að allt þetta rusl sé ekki
bara lýti heldur líka stórhættulegt
sjófarendum. Það séu helst drauga-
netin, fiskikörin og jafnvel rekavið-
ur sem valdi hættu og því sé
hreinn ávinningur af því að halda
hafinu hreinu.
Virkjar unga fólkið
Blái herinn er skipaður sjálf-
boðaliðum en Tómas hefur einnig
fengið til liðs við sig krakka úr
íþróttahreyfingunni víða á landinu
sem fá þá greitt úr umhverfissjóði
Bláa hersins. „Mér finnst það
skemmtilegt viðfangsefni að virkja
þá sem eiga að erfa landið til þess
að vera meðvitaðri um umhverfi
sitt. Mörgum þykir ekki mjög
spennandi að fara út og tína rusl
en aðrir fíla þetta alveg í botn.“
Undanfarið hefur Blái herinn verið
að þrífa nokkur tonn af rusli upp
úr fjörunum í Garði. Tómas býst
við áframhaldandi þrifum á
Reykjanesskaganum í sumar auk
þess sem hann útilokar ekki heim-
sóknir í önnur sveitafélög. „Ég læt
mér aldrei leiðast. Þegar ég er ekki
að djöflast niðri í fjöru er ég að
skoða hvar ég geti hugsanlega
tæklað næstu strandlengju.“
liljath@mbl.is
eru. Verkefnin segir Tómas koma
frá sveitarfélögum en fjárframlög
komi einnig frá Toyota sem sé
Bláa hernum leiðist aldrei
Kafari sem stofnaði sinn
eigin umhverfisher
hreinsar fjörur með hjálp
barna úr íþróttahreyfing-
unni. Lilja Þorsteins-
dóttir ræddi við herfor-
ingjann Tómas J.
Knútsson.
Blái herinn Tómas J. Knútsson og liðsmenn Bláa hersins í Vestmannaeyjum.
Af hverju er það stundum
svo mikill höfuðverkur að
finna á sig föt? Ástæðan er
oft ákaflega einföld: Þau
eru ekki til. Þuríður Magn-
úsína Björnsdóttir tínir til
það sem vantar í búðirnar,
vitandi þess að öll þekkjum
við langa manninn í alltof
stuttum buxum.